Als we wakker worden, zien we nog net een beetje van de prachtige zonsopkomst vanaf onze kamer en balkon. Jammer dat we een stuk gemist hebben, dat wordt morgen eerder de wekker zetten. Bij het hotel zit een, zeker voor Afrika, luxe ontbijtbuffet, met wat warme gerechten, brood en zoetigheden. Met weer ons prachtig uitzicht.

Even spullen pakken voor de dag blijkt toch wat langer te duren. Thuis hoef je niet te denken aan Deet, instectenstick, hoeden, sjaals, zonnebrand etc. En dan hoeven we niet eens alle bagage in te pakken. Na een kort ritje stoppen we, omdat Emanuel de meiden een cadeau wil geven. Het blijkt dat we bij een winkeltje stoppen om Maasai doeken te kopen. Ook wordt hun maten opgenomen, volgens mij gaat er kleding voor hun van gemaakt worden.

Het is ongeveer een uur rijden naar Tarangire park. Een groot deel is mooi verhard, maar dan is het nog niet hard doorrijden. Er kan zomaar een gat in de weg zitten, bochten of heuvels de boel ophouden, of een kudde koeien of geiten de weg oversteken. En ook het laatste stuk naar het park is hobbelig, maar de meisjes houden er van.

In het park zijn de wegen niet verhard, maar de hoofdwegen zijn best begaanbaar. Het is maar goed dat we niet zelf rijden, want het pad is niet altijd goed te zien. En met onze auto thuis zouden we ook niet ver komen. Vanaf het begin van het park is het beesten spotten. Vooral impala’s, maar we hebben ook waterbokken, olifanten, giraffen, leeuwen, mangoesten (soort stokstaartjes), struisvogels, zwijnen, vlinders, mestkevers en gieren gezien. Als op het begin van de middag de aandacht van de meiden begint te verslappen, komen we bijna vast te zitten. De vier wielen zijn echt nodig en we worden van links naar rechts geslingerd. Een achtbaan is er niets bij. De meiden vinden het fantastisch, hoe wilder, hoe beter.

Bij de picknickplaats een half uur later moeten we opletten dat we ons eten niet onbeheerd laten, er zijn namelijk stelende apen. Als we klaar zijn met eten, weten de apen precies waar ze moeten zijn: daar waar Mana en Dominique hebben gezeten. Hoe leuk is trouwens zo’n lunchbox, echt een verrassing. Met een boterham, een stukje pizza, pasta, koekjes, een cakeje, stukje chocolade, appel en pakje drinken is het een royale lunch. Alleen sneu dat in de box van Emanuel niet alles in zit, zoals de pizza, maar wel een ei. Het voelt ongemakkelijk dat wij “meer” zijn.

Na de lunch gaan we verder met beesten spotten. Ik kan genoeg mooie foto’s en filmpjes maken. We proberen ook met de verrekijker een foto te maken van een olifant. Het lukt, maar is wel lastig. Leuk om te zien is ook onze kleine ontdekkingsreizigers met de verrekijker. Mana kan vrij aardig met die van hun overweg. Die was ook nodig om de leeuwen in de boom te zien. Door alle stops zijn we vrij laat terug bij het hotel. Maar dat weerhoudt de meisjes er niet van dat ze willen zwemmen. Mij is het te koud omdat de zon bijna onder gaat. Maar de meisjes rennen naar de kamer, hebben zich nog nooit zo snel omgekleed en zijn zo weer terug. Het personeel moet lachen om hun enthousiasme. En hop, het water in. Het knikkers opduiken gaat op een gegeven moment niet meer vanwege het donker. Tijd om terug te gaan naar de kamer, buiten te douchen (omdat het kan) en te gaan eten.

Bij het restaurant is de volgorde vandaag weg. Eerst vergeten ze onze bestelling. Dan is het hoofdgerecht voor de meiden (friet, kiphamburger, salade en véél mayonaise en ketchup) eerder klaar dan de voorgerechten. Dus eten zij eerst friet en daarna soep. Ik had witte wijn besteld voor bij mijn tonijnsalade. Die laatste heb ik al op, voordat de wijn komt. De rode wijn (voor Martijn) bleek op te zijn en die zijn ze eerst in het dorp gaan kopen. Waarna de witte wijn niet eens lekker bleek te zijn. Het avondeten was trouwens wel weer goed.

Erg laat zijn we weer op onze kamer, die weer mooi klaargemaakt is. Dominique valt binnen een minuut nadat ze ligt in slaap. Mana probeert door te kletsen langer op te mogen blijven. Martijn en ik kletsen nog wat na, kijken wat op de telefoon en genieten nog van het uitzicht. Maar wij maken het ook niet te laat, een dag vakantie vieren en veel zitten kan toch vermoeiend zijn.

Geschreven door Roadtripping.MDMD