We wennen al meer aan de warmte en het tijdsverschil. Ik ben maar drie keer wakker geweest, de rest heeft tot zes uur/half zeven doorgeslapen. De meisjes hebben nog even lekker gelezen op hun kamer. Rustig staan we op en ontbijten op de veranda. De pantosti’s van gisteren smaakten naar meer. Als fruit hebben we de schattigste minibanaantjes en grote gele passievruchten. Heerlijk.
Het bij elkaar zoeken van de spullen om mee te nemen kost Martijn wat tijd, terwijl ik in de tussentijd de haren van de kinderen probeer te kammen. Dat valt nog niet mee, na al het gezwem. Maar het moet, want we gaan vandaag weer zwemmen en anders worden de klitten nog erger.

Er zullen weinig dagen zijn deze vakantie dat we niet zullen gaan zwemmen, het is alleen steeds de vraag waar. We starten bij Petite Anse, een klein mooi strandje met grijs zand. Niet zo donker als gisteren, maar donkerder dan in Nederland. Het strand is een mooi pareltje. Het is een inham van ongeveer 100 meter, met aan de zijkanten rotsen met genoeg groene bomen. Voor zo’n uitzicht reizen we graag. De meisjes starten eerst met een spelletje om de golven voor te blijven. Daarna verkennen we het strand wat, voor we gaan snorkelen. Dominique heeft last van de duikschoenen en het zand, dus gaat Martijn met Mana langs de rotsen snorkelen, terwijl Dominique en ik dichter bij de kust blijven. Martijn komt met een Mana die zeeziek lijkt terug, dus wisselen we van kind. Omdat ik ook wil snorkelen, ga ik nog even als iedereen terug is. Vooraan is bijna niets te zien, omdat vanwege de harde stroming het zand flink dwarrelt. Maar een klein stukje uit de kust, ontvouwt zich langs de rotsen een prachtig natuurlandschap, met koraal en genoeg vissen die lekker hun eigen ding aan het doen zijn. Mijn favoriet: een zwarte vis met turquoise hoofd en nog een turquoise streep. En het blauwpaarse koraal.
Teruggekomen hebben de meisjes het spelletje uitgevonden om proberen te blijven zitten in het water. Echter de golven beuken behoorlijk hard, dus dat lukt niet. En een lol dat ze hebben als ze heen en weer gaan.

Toch wordt het weer tijd om verder te gaan, er is nog meer te ontdekken. Zoals een flinke helling vanaf de parkeerplaats richting de weg met een stopbord. Dat trekt de auto blijkbaar niet, dus stap ik uit, zodat Martijn vanaf een afstandje ineens kan doorrijden. De weg naar Deshaies is gelukkig prima, en we komen zo in het stadje aan. We parkeren net voor het stadje met z’n smalle wegen en lopen langs de Creoolse huisjes van dit vissersdorpje. Een erg mooi dorpje, met genoeg toerisme. Heerlijk om bij een boulangerie croissants en andere lekkere broodjes te kunnen kopen. En er zijn genoeg restaurantjes om uit te kiezen. Mana wil die waar ze frietjes gezien heeft. Gelukkig zitten die in het kindermenu, samen met een hamburger (zonder broodje). Martijn en ik kiezen voor een tonijn en kipfilet met kokossaus. Het smaakt erg goed en ik waardeer dat de borden mooi opgemaakt zijn. Daarbij is het uitzicht prachtig in het keertje langs het water, precies zoals het zou moeten zijn in de Caraïben.
Het gaat mis met het drinken. Martijn bestelt een cocktail en ik Ti’Punch. Ik dacht dat het een shot was, maar ik krijg een fles rum van 50%, een glaasje, twee stukjes limoen en rietsuiker. Blijkbaar mag ik zelf mixen en bepalen hoeveel ik drink. Sterk spul, dus ik doe er nog wat sprite van Mana bij. Maar wordt ook wat overmoedig, dus laat Martijn maar fooi geven omdat ik mogelijk meer dan één glaasje heb gehad. Tja, het is vakantie en ik hoef niet te rijden.

Graag had ik naar de botanische tuin willen gaan, maar deze is niet meer zo lang open. Dus rijden we door naar Grande Anse. Dit strand is echt prachtig, met z’n witte zand en palmbomen. We gaan niet meer snorkelen, maar spelen wel in de zee. Tot we het gebeuk van de golven beu zijn. Zelfs ik als volwassene ben een paar keer door de golven omver geblazen.
Eenmaal terug bij ons hotel gebruiken we de buitendouche en het zwembad om onze snorkelspullen en onszelf te ontdoen van al het zand, dat echt overal zit. We spelen nog een poos in het zwembad, alvorens we gaan eten. Daarna wassen we onze haren en smeert Martijn de meiden weer in met yoghurt. Ik kan mij nauwelijks herinneren dat hij dat ook bij mij doet, ik slaap al. Blijkbaar is Martijn ook meteen in slaap gevallen, want Mana komt later aan hem vragen of ze zich al mag omdraaien. Dominique slaapt ook al. Ach ja. Dan poetsen Martijn en ik maar om 1 uur onze tanden en gaan verder slapen.

Geschreven door Roadtripping.MDMD