Vandaag doen we, behalve een lange aanloop, weinig kilometers. We rijden van de ene hindernis naar de andere.
De eerste is een 'trapje'. Daar aangekomen blijkt dat het pad recht getrokken is, en dat je er zo kan afrijden.
Op naar de volgende dan. Een steile, helling door het bos, door erosie is veel grond weggespoeld en de rotsen zijn erg glad. Als we aankomen staat de Waalse groep nog beneden, het is niet zo simpel. Bruno probeert nog een keer, maar na 5 meter staat hij alweer stil. Dan maar met de winch, hij is de eerste bult voorbij. De volgende kan ook beginnen, Kries begeleid hen. Het is winchen van boom naar boom, en wij maar wachten. Er komen ramptoeristen kijken. Ook de boswachters, met een gele defender, komen zien, we maken even een praatje met hen. Wij beslissen dat we het niet doen en rijden om, alleen Peter neemt de hindernis, en Kries is ze dus helemaal te voet op gegaan.
Dan met de twee groepen samen naar de picknick plaats.
De derde hindernis, een steile afdaling door het bos wordt geschrapt en we rijden allemaal samen weer een stuk rond. Naar de vierde, en laatste hindernis.
Een smal bospad met twee rots-trappen waar iedereen moet winchen, dat is dus weer lang wachten. Als de groep van Bruno door is, is Kries aan de beurt. Zijn winch werkt niet meer dus probeert hij het zo, maar dat lukt niet. Er is een plek waar hij kan draaien, hij zet zich daar aan de kant zodat wij voorbij kunnen. Dan is het de beurt aan Walter-Ice, en dan aan ons. We proberen een keertje, maar moeten ook winchen, Peter sluit de rij. Dan verder over het bospad tot bij de tweede trap. Walter is die twee jaar geleden zo opgereden, maar dat lukt nu niet. We gaan alledrie met de winch omhoog.
Nog even door het bos en we komen bij het eindpunt. Daar staan Bruno en Kries ons op te wachten, al de andere zijn al vertrokken.
Uitzwaaien en dan naar ons hotel. Na het diner nemen we afscheid van Walter-Ice, hij rijdt morgen naar de Alpen.

Geschreven door DEF.on.the.ROAD