Wat hebben wij in een fijn hotel gezeten! Alles klopte; enorm bed van meer dan 2x2, fantastisch restaurant en een perfect ontbijt. Wat we nog niet ontdekt hadden, is dat er geen behang op de muren zit, maar dat er gespannen linnen is aangebracht. Na wat zoekwerk blijkt dat de familie Younan behoorlijk vermogend is en verschillende chateaux in Frankrijk bezit, die als hotel worden geëxploiteerd. Wij maakten ons al zorgen, omdat er behalve ons nog één stel logeerde. Er moeten wel inkomsten zijn om de exploitatie rond te krijgen, maar blijkbaar is er een vette buffer. Het onderhoud van zo’n gebouw en de landerijen eromheen kost een vermogen.

In de vitrine liggen allerlei glimmers, waarover de gérant zegt, dat ze uit de privé-collectie van Mme. Younan komen. Als ik het slotje zie en de overdadige glim, mag ik toch hopen dat het replica’s zijn. Maar er zitten wel mooie stukken tussen. Bij de ingang staat een vitrine met Fabergé eieren, ook nauwelijks beveiligd. In de vitrine bij het restaurant staan de diverse jaartallen van de Grand Cru St. Emilion ‘La Croix Younan’, hun eigen Bordeaux wijnhuis! Wie kan zich een eigen Grand Cru Bordeaux wijnhuis veroorloven? Ik kies 2 flessen van 2020.

Het is 10.15 als we vertrekken, eerst een stuk binnendoor langs de Loire en door Tours. Mooie omgeving, het barst er van de kastelen en je kunt ook goed aan de kalkstenen wallen zien, dat de Loire in vroeger tijd veel breder is geweest. Een vrijwel verticale gele rotswand, waar hier en daar ook nog woningen in zijn uitgehakt. Wat een bijzondere streek. Eenmaal op de snelweg komen we natuurlijk overal borden tegen van de grote chateaux, zoals Chenonceau, Chambord en Amboise. Lang geleden gezien.

Maar terug naar de route. We gaan rap noordwaarts richting Parijs, waar we na het middaguur aankomen. Natuurlijk zijn er ongelukken gebeurd en gaan we omrijden, maar al met al hebben we 20 minuten vertraging en dat is voor de Periferique niet slecht. Een zompig snelwegbroodje onderweg met overigens goede koffie en dan tuffen we België binnen, waar we ook gaan tanken. Nog even een candy-bar voor onderweg en dan gaan we via Antwerpen richting Eindhoven. Meer dan 5000 kilometer probleemvrij gereden, wordt er op de Poot van Metz tot 2x toe door een Duitser geprobeerd om mijn linkerzijkant eruit te rijden. Het zal je toch gebeuren!

Om 18.15 staan we voor de deur, laden alles uit en laten de grote koffers staan voor morgen. Eerst een telefoontje naar Moes en een glaasje. Daarna onze eerste evaluatie en dat is dat we ons prima hebben vermaakt, fijne vrienden hebben getroffen, het weer niet mee heeft geholpen om het programma wat leuker te maken (b.v. wandelen in de natuur) en dat we een volgende keer beter moeten opletten en misschien een niveau hoger moeten reserveren qua appartementen. Ook het aantal vastgelegde locaties onderweg, zoals op de terugreis was gepland, loslaten en meer à la minute op basis van de actuele situatie gaan plannen wat je nog wilt zien en doen.

Onze buren van nr. 22 hebben heel goed op ons huis gepast. Wij verdenken Mieke ervan dat zij met de stoffer door het huis is gegaan, want als er na 4 weken geen stof ligt……….? We gaan het morgen vast horen.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen