We hebben nog tegoed voor de bergbahn, dus vandaag gaan we weer omhoog naar Karwendel. Als we na het ontbijt buiten komen, is het al flink boven nul. De verwachtingen lopen uiteen, van +4 tot +8. Omdat de bergbahn ons 500 meter hoger brengt, zal het daar naar verwachting rond het vriespunt liggen. En inderdaad, als we aan de afdaling beginnen zijn de delen in de zon redelijk zacht, terwijl je bij sneeuw in de schaduw op moet passen dat je niet onderuit gaat.

Het weekend komt er aan en het is merkbaar drukker. Regelmatig komen rodels langs ons heen gesuist. Je moet er wel even rekening mee houden, want niet iedereen is even handig met zo’n ding. Dus langs de kant en kijken wat er gebeurt. Het blijft een absolute extra, dat de Aachensee onderaan de berg ligt. Prachtig uitzicht. We maken nog wat obligate selfies onderweg, want dat hoort er tenslotte ook bij. Als we weer in het dorp zijn, doen we nog wat kleine inkopen en lunchen vervolgens op het terras bij het hotel: goulashsuppe en Caesars Salad.

Om 15.00 uur staan onze afspraken voor de rugmassage gepland. Het voorwerk van afgelopen dinsdag wordt nu afgemaakt, de knopen worden stevig aangepakt. No pain no gain. We brengen lezend, luierend en zwemmend de rest van de namiddag door in de wellness. Zoals gezegd wordt het weekend en zijn er veel nieuwe gasten aangekomen. Iedereen wil badderen, dus het is een drukte van jewelste. Prima voor de horeca, want die hebben door corona al genoeg gemist. Bij sommige hotels in het dorp is het angstig donker😧. We halen een drankje in de bar en pakken alvast een groot deel van de bagage in de koffers. Kan maar gebeurd zijn.

Rond 19.00 uur zijn we in de bar voor een glaasje rosé sekt. We blijven het bijzonder vinden, dat er bijna niemand voor het eten een aperitief haalt. Na het eten zitten veel mensen te kaarten of yahtzee’n. Ik weet niet eens hoe je het laatste moet spellen! We kiezen allebei voor het knackiger Salatbuffet (🤩) met een glaasje lokale sauvignon blanc. Daarna neemt Geke pasta met asperges en hollandaisesaus (erg lekker) en ik ga voor de tafelspitz. Na enig diepgaander onderzoek blijkt dit gerecht bereid te worden van picanha, die wordt gestoofd in water met kruiden. Het lijkt een beetje op de Engelse roastbeef. Heel smakelijk, met geroosterde aardappeltjes en -groente, spinazie en hollandaisesaus. De Shiraz, wederom van Wolf Blass uit Australië doet het er goed bij. Helemaal lekker. Het dessert voor allebei is Kapuziner Knödel, balletjes van deeg met marsepein en amandel, die vervolgens in de olie worden gebakken. Lekker vanillesausje erbij en ook een bolletje vanille-ijs. Dan zijn de buikjes wel vol.

Morgen vertrekken we, de wekker staat op half acht……..

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen