Geen wekker en toch om 08.30 wakker, althans ik. Bij Geke duurt het nog even. Na wassen, poetsen en scheren is het tijd om de koffers te pakken. Turijn is een fantastische stad en we hebben er van genoten. Maar het is ook weer leuk om verder te gaan en niet meer uit de koffer te hoeven leven. Na het ontbijt gaan we nog even naar het plein San Carlo, waar de auto’s voor de Autolook Week Torino staan opgesteld. Speciaal voor Guus doen we dat natuurlijk. We schieten nog mooie plaatjes van de meest spectaculaire auto’s en dan is het tijd om onze auto te laten voorrijden (!) en op weg te gaan naar Alassio aan de Bloemenrivièra.

Eerst gaan we nog het Jachtslot bekijken dat ca. 10 kilometer buiten Turijn ligt. Het is een enorme opstal, waar tegenwoordig een ringweg omheen ligt, die ons een minuut of 8 kost met de auto. Het hoofdhuis is een enorm gebouw met hoekig ontworpen vleugels en voor het complex liggen nog symmetrisch allerlei bijgebouwen. De conditie van het geheel is niet optimaal, maar er zijn initiatieven om het geheel te restaureren en daar wordt inmiddels ook al aan gewerkt en dat is te zien.

Met enig voorstellingsvermogen kun je je indenken, wat het heeft betekent, als de hele koninklijke meute met alle aanhang op jacht ging. Wat we ons niet kunnen indenken, is dat dat in een zo’n kale omgeving gebeurde zoals nu de omringende Po-vlakte is. Alleen maar bouwland. Daar moeten vroeger bossen zijn geweest, want anders zijn er geen wolven om op te jagen. En dat deden die ouwe rakkers wel. In één van de zijvleugels is een tentoonstelling gewijd aan Marilyn Monroe en daar wippen we ook nog even binnen. Veel fotomateriaal, die een inkijk geven in haar filmcarrière, maar ook in haar huwelijk met Arthur Miller. De moeite waard.

Tegen 13.00 uur gaan we op wegnaar onze kustbestemming. We kiezen er voor om geen snelweg te rijden en dat blijkt een goed idee. Eerst de Po-vlakte door die vrij saai is (allemaal mais en bouwland), maar dan komen de uitlopers van de Apennijnen, die zijn veel leuker om te rijden. Er zit zelfs een klein pasje in van tegen de 1000 meter! We stoppen bij een trukkerscafé langs de weg voor een drankje en een broodje. Tegen 17.00 uur rijden we Alassio binnen en checken we in bij Grand Hotel Alassio. Koffers uitpakken, douchen en omkleden en dan een lekker drankje op het terras.

We dineren vanavond bij Gazebo, het restaurant van het hotel dat op een vlonder boven het strand hangt. De gerechten zijn best wel experimenteel van aard, maar zeer de moeite waard. Vooraf een combinatie van coquilles en garnaal, met daarbij een salade van witlof, wortel, komkommer, cherrytomaat en selderij. Bijzonder is dat alle ingrediënten apart zijn gemarineerd, waardoor je kennis maakt met een breed palet aan smaken. Geke kiest voor risotto met blauwe krab en gerookte mascarpone en ik ga voor geelvis met daaronder een soort huzarensalade (zonder mayo) met citroengras. We drinken er een lokale witte wijn bij en bij het dessert een klein flesje rosé dessertwijn. Prima avond in de zwoele zeelucht.

Voor de vakantie had ik een paar nieuwe instappers gekocht, die bij het aanpassen goed leken te zijn, ondanks dat ze een maatje kleiner waren dan ik normaal draag. Twee keer laten oprekken en nu doen ze eindelijk geen pijn meer, zet Geke in een abrupte beweging haar stoelpoot (en het volle gewicht) op mijn grote teen. Als ik begin te joelen, krijg ik eerst het verwijt dat ik mijn poten bij me moet houden, daarna schiet ze in een vrijwel oneindige lachtstuip. Zo, voor vandaag genoeg geschreven.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen