Als we wakker worden schijnt de zon. Nog wel niet voluit, er moeten nog wat dunne wolkjes verdwijnen als de zon sterk genoeg is, maar toch. Wat ziet de wereld er anders uit als de zon schijnt. De bergen lijken op ruige punten, die hemelwaarts priemen en bestrooid zijn met verse poedersuiker. Het vriest nog steeds, dat is helemaal een cadeautje.

Na het ontbijt pakken we de gondellift naar Karwendel, met als plan om van daaruit via een westelijke route terug te lopen naar het dal. De routes zijn echter niet zo goed gemarkeerd als je zou hopen en we kunnen de route dan ook niet vinden. We lopen, of liever glijden, een deel van de route van dinsdag in de tegenovergestelde richting. Dat laatste stukje was steil omhoog maar om dat verder omlaag te lopen lijkt ons geen goed idee. De kans dat we de juiste route vinden achten we te klein. Dus maar weer bergopwaarts.

We kiezen voor de rodelbaan naar het dorp. Lekker in het zonnetje, gezellig met andere wintersportgasten, die ofwel met de rodel naar beneden komen, ofwel op skies naar boven komen gelopen. En ik heb altijd maar gedacht, dat het bij alpine-skiën de bedoeling is dat het bergafwaarts gaat! Maar goed, ieder zijn eigen pretje. Halverwege de afdaling komt een smal paadje naar links, nauwelijks breder dan 2 schoenen. Dit pad brengt je naar de Rodelhütte, waar we willen lunchen. Het smalle paadje gaat steil langs de helling omhoog, hier en daar is het zo steil, dat je er haast op handen en voeten langs moet.

Iets na enen zijn we bij de hütte, een knus houten huisje met tafeltjes, hoekbankjes en houten stoeltjes. We zijn niet de enigen met de rug nat, sommige bezoekers hangen hun kleding voor de Ziegelsteinofen die in de hoek staat. We nemen lekker goulashsuppe om het zoutgehalte aan te vullen en een grote fles water natuurlijk. De terugweg is over de rodelbaan (wat een verrassing) die nogal steil is. We zijn ooit een 12-tal jaar geleden met SCA hier geweest en toen ben ik aan het eind van een zeer genoeglijke avond op de rodel over het verlichte traject naar beneden geraasd. Big fun!

Onze benen laten weten dat ze de laatste dagen hard hebben moeten werken, dus we zijn blij als we in het relatief vlakke dorpsgebied aankomen. Om half drie zijn we weer in het hotel en kleed ik me om want mijn massage staat om half 4 gepland. Eerst nog even bubbelen in het buitenbad en daarna in het Turks stoombad om de spiertjes wat te verzachten. De masseur doet zijn werk uitstekend, de ischias spier krijgt een speciale behandeling, die dry needling dicht benaderd. Perfect.

Nog één keer diner en dan terug naar huis. We hebben genoten.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen