Vandaag is de wekker gezet op 08.00 uur, want we gaan naar de Cederberg Wilderness. Die bergketen en hoogvlakte ligt een flink eind naar het noordoosten; om in de buurt te komen hebben we al minstens 2,15 uur nodig en dan komt er een sintelweg naar en door het natuurpark. Maar het is een must-see en onderweg komen we ook nog door het Citrusdal, daarover later meer. De eerste 50 kilometer gaan door het laagland aan de zee. Onaantrekkelijk, vlak maar wel groen. Rechte wegen dus wel enigszins saai. We zien onderweg ook springbokjes staan, maar het is te druk qua verkeer om te stoppen. Misschien op de terugweg? In Moorreesburg gooien we de tank vol, want we gaan later de rimboe in. Na dit plaatsje lijkt het landschap enigszins op Toscane: geel, glooiend met hier en daar bomen, geen cipressen maar wel met bergen op de achtergrond.

We rijden het stadje Citrusdal in, maar daar is niet veel te beleven. Wel rijd je op deze hoogvlakte langs de boomgaarden waar aan een aantal van de grotere bomen nog wel citroenen hangen te rijpen. Wat moet het hier mooi zijn als alles in bloei staat. Het dal staat bekend om zijn warme zomermaanden en zijn vorstvrije winter. Blijkbaar een prima klimaat om citrusfruit te verbouwen, want die bomen groeien hier massaal. We moeten een aardig eind noordelijker rijden om Cederberg in te kunnen komen. We komen bij de afslag Algeria, waar volgens ons boekje de toegangsweg begint. Maar nergens een aanduiding en de navigatie stuurt ons ook nog rechtdoor.

Dat laatste blijkt mijn eigen schuld te zijn, want ik had Cederberg Parc ingegeven en inderdaad staan we 20 kilometer verderop bij de Cederberg Parc straat in Clanwilliam. Het is gelukkig direct naast de ingang van een vogelreservaat en als we daar navraag doen, worden we al snel op weg geholpen om via een dirt road (sintelweg) naar onze bestemming te geraken. De eerste 20 kilometer zijn een beetje onwennig, maar aan het eind van de dag hebben we 120 km. onder de wielen door gehad en knallen we er met 60 of 70 overheen. Nu is wel duidelijk waarom er zulke grote ballonbanden om de 19” velgen liggen, dat maakt zo’n weg een stuk aangenamer. Grote wielen passen niet in kleine gaten, zeker niet als je op snelheid bent. De auto ziet er inmiddels ook wat interessanter en doorleefder uit door al dat stof.

We komen bij het informatiecentrum en vragen wat we het beste kunnen doen, waar we een korte wandeling kunnen maken en zo. Hiking is hier hot, maar dan wel lang en/of meerdaags. Daarom wordt ons geadviseerd naar het eind van het nationale park te rijden, waar we kort kunnen wandelen, wijn proeven en kunnen eten. Dat deel van het park heet Matjiesrivier Nature Reserve en ligt zo’n 40 kilometer verderop, alles via sintelwegen. Om daar te komen moeten we wel wat bergwegen overwinnen en klimmen naar 999 meter hoogte en dat bij een temperatuur van 32C!

De eindbestemming is het wijngoed Kromrivier, waar een restaurant is gevestigd en ook luxe appartementen worden verhuurd. Vlak voor we er aankomen, in een braak stuk grond naast de wijngaard, zien we een groep bavianen door het veld rennen. Misschien even gesnoept van de druifjes en geschrokken van onze aankomst? We lunchen met sandwiches, water, rosé en bier 0.0 en kopen nog wat wijn en kleine dingetjes in de shop. Het ziet er allemaal strak uit en volgens de Big Mamma aan de kassa moeten we volgende keer hier komen logeren. Uh? De rotsformaties die we onderweg hebben gezien zijn overweldigend. Dat is de grote charme van dit gebied, dat op sommige momenten aan de Dolomieten doet denken. Er is op de terugweg nog een afslag naar het Maltezer Kruis (hèt boegbeeld van dit park), maar gelet op de benodigde reistijd slaan we dat over. We vertrekken om 15.45 en hebben zeker nog 3 uur te gaan. Ach ja, je moet altijd een reden achter laten om terug te komen.

Op de terugweg stoppen we nog even bij de springbokken, die keurig achter gaas bij een boerderij lopen te grazen. Niks wilds aan dus. Maar wel schattig. Tegen 19.00 uur weer thuis en hebben er dan zo’n dikke 500 km. op zitten, waarvan 120 over sintelwegen. Lekker douchen, sunset fotograferen en naar Kokomo om te eten. Gefrituurde champignons met ravigotte vooraf en daarna een curry met kip en garnalen. Flesje Kleine Zalze Sauvignon Blanc erbij, even de rode huispoes aaien en dan tijdens load shedding (https://homesofafrica.com/nl/zuid-afrika/loadshedding/ ) weer naar huis, het verhaaltje typen en de foto’s uploaden. Morgen wordt het ook hier aan zee 35C, dus geen actieve aspiraties. Woensdag is de verwachting 39C, dus de hele dag in de supermarkt, daar is het pas koel!

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen