Hotel de la Poste is een oud gebouw en bij de renovatie is de deur naar het toilet in onze kamer door een dragende muur gefreesd. Waarschijnlijk was men bang teveel weg te halen, waardoor de deur maar ca. 1.80 meter hoog is. En als je dan ‘s nachts naar het toilet gaat en even niet op past met je 1.95 meter, dan is de stenen rand heel hard. Ergo: bloeden stelpen en daarna een flinke korst op de kop. En een uurtje nachtrust gemist. Gelukkig heeft mijn eega er weinig van gemerkt.
De wekker gaat om 08.15, want het ontbijt staat voor 09.15 gepland om op tijd te zijn voor onze reservering bij Hôtel Dieu om 10.00 uur. De pain au chocolat, die ik bij het inchecken al kon bestellen, is giga (lekker).

De bagage gaat in de auto, die we in de parking laten staan bij het hotel. Het Hôtel Dieu is imposant. Het is in de 15e eeuw gebouwd en natuurlijk gerenoveerd, maar het toont een goed beeld van de ziekenzorg in de middeleeuwen. Het is een groot complex met imposante ruimten. Het werd ooit gefinanceerd door inbreng van de lokale edelen, giften en de opbrengsten van 60 hectare wijngaarden in de beste gebieden van de Bourgogne.

Rond 11.15 gaan we en route om de 600 kilometer naar Carcassonne achter ons te laten. Dat gaat prima, tot we aan het beruchte knelpunt bij Lyon komen, waar in de tunnel een ongeluk is gebeurd. Geen beweging in te krijgen. We gaan omrijden, wat weliswaar misschien net zo veel tijd kost als achteraan sluiten, maar we rijden in ieder geval. Nog nooit zoveel stoplichten op zo’n kort parcour tegen gekomen.maar al met al is het een half uur extra en dat was ons in de file ook zeker gelukt. Onderweg nog even een broodje en koffie gekocht en naarmate we zuidelijker komen, verandert het landschap en zien we vliegdennen en cypressen.

Het weer is wel een beetje somber, maar als we meer westelijk richting Carcassonne gaan, komt er toch een bescheiden zonnetje tevoorschijn. We checken ons zelf in bij Hotel Good Knight en als alles is geïnstalleerd gaan we tegen 18 uur naar boven om de oude stad te verkennen en een restaurantje te zoeken. Prachtige en vooral indrukwekkende vesting met buitenmuren met donjons, in het hart nog een tweede verdedigingsbouwwerk in de vorm van een kasteel, je raakt niet uitgekeken. We kiezen na ampele overwegingen restaurant Le Cachotier uit, want dat ziet gezellig uit en heeft een originele menukaart.

Een glaasje Blanquette de Limoux (bubbels) uit deze buurt als aperitief, we delen wat heerlijke ham en daarna neemt Geke ravioli met truffel en ik ga voor de gegrillde kotelet met puree en saus. We drinken er een rode Collioure bij uit het gebied net onder Perpignan, een prima keuze. Nog een lekker dessert en dan krijgen we een glaasje lokale mandarijnenlikeur aangeboden, die heerlijk smaakt. Tijd om naar het hotel te gaan voor een welverdiende nchtrust.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen