Na het heerlijke diner van gisteravond volgt een bar slechte nacht. De airco werkte niet en het was 25+ in de kamer. De eigenaar nog gebeld voor middernacht, hij is nog naar het hotel gekomen om te proberen iets op te lossen, maar dat ging zijn kennis te boven. ‘s Nachts rond half 3 was het systeem gereset, maar hij durfde ons niet te bellen. Dus maar de ramen open gelaten, maar als je niets tegen elkaar kunt open zetten, haalt dat niet zo veel uit. Dus het was een klamme aangelegenheid. Duizend excuses aan het ontbijt natuurlijk. Shit happens😖

Het ontbijt is helemaal prima, veel variatie en ook nog een heerlijke omelet met truffel. De eigenaar heeft een route in de omgeving voor ons gemaakt op de PC, dus die gaan we vandaag rijden. Vanaf maandag is de verwachting dat het weer minder wordt, dus dan kunnen we wel wijnhuizen bezoeken of iets dergelijks. We rijden eerst naar de Solkan brug. Vanaf de nieuwe brug kun je de oude brug goed zien, dat is de oudste stenen brug ter wereld. De trein rijdt er nu overheen. De brugverbinding was in de Joego-Slavische tijd in Italiaanse handen, maar na de opsplitsing van Joego-Slavië is deze verbinding in Sloveense handen overgegaan. Daardoor heeft het Sloveense deel aan de andere kant van de rivier verbinding gekregen met het moederland. Dat scheelde 1 uur omrijden. Sowieso zijn beide landen hier nauw met elkaar verweven, zoals ik verdop in dit verhaaltje nog zal toelichten.

De volgende stop is de Gonjace uitkijktoren, vanwaar je bij helder weer zowel de Adriatische zee als de Dolomieten kunt zien. Nu is het daarvoor iets te heiig, maar het uitzicht is desondanks fabuleus. We rijden door naar het dorpje Smartno, dat met gezellige straatjes en een klein pleintje erg Italiaans aandoet. Leuk om even rond te struinen. Klein cadeautje gekocht voor Moes en daarna weer terug naar de auto om door te rijden naar het Kasteel van Dobrovo. Daar is het een gekkenhuis, want het kersenseizoen wordt daar officieel geopend en daar komt half Slovenië op af. Muziek, fruitkraampjes, kermis en natuurlijk bbq rondom het grote herenhuis.

Het volgende dorpje is Medana, waar ook weer feest wordt gevierd, dus dat laten we maar even aan ons voorbij gaan. We lunchen bij een grillrestaurant dat onze gastheer al had genoemd. Twee gasten hebben in de voormalige grenspost op de Italiaans-Sloveense grens een vinotheek en restaurant met terras geopend, midden tussen de wijnranken. Erg leuk en toch ook smakelijk. Geke neemt tacos, ik kies voor Civapcici. Een glaasje (oranje) Pinot Gris erbij en koffie na, prima lunchje. Door naar Villa Vilpolze, dat bezichtigd kan worden als museum. Deels over de geschiedenis van het kasteel, moderne kunst maar ook oude fresco’s die bij de restauratie tevoorschijn zijn gekomen. Verder zitten er ook een restaurant en een paar hotelkamers in en is het een komen van gaan van stemmers bij het tijdelijke stembureau.

We zijn nog op tijd om het centrum van Gorica te bezoeken. Zoals genoemd loopt de grens met Italië eigenlijk altijd vlakbij. Onze gastheer vertelde dat het oude Gorica met haar oude binnenstad in Italié ligt. Het nieuwe (Nova) Gorica ligt in Slovenië en verdient geen prijzen voor haar schoonheid. Als we naar Gorica rijden gaan we over een weg waar de grens bijkans op de middenstreep loopt. Het lijkt Kerkrade wel! Als je door het oude centrum loopt, zie ook de vermenging van de volken in bijvoorbeeld namen op winkels. Heel logisch eigenlijk als je zo dicht tegen elkaar aan zit. En natuurlijk als je ten tijde van de Habsburgers onder hetzelfde regiem gebukt bent gegaan.

Bij thuiskomst vullen we het 💦 waterniveau even aan op het terras achter het hotel. Het was vochtig warm vandaag (brodzig) en de temperatuur liep op tot 30C. Voor vannacht wordt er regen voorspeld, we zullen wel zien. Voor het diner vanavond gaan we naar een restaurant op ongeveer 10 minuten lopen van het hotel. Iedere avond op sterrenniveau eten is ook niet alles, bovendien is het restaurant tot woensdag gesloten😄.

Ons tafeltje staat buiten klaar, onder de bomen en de spanschermen, dus beschut tegen eventuele regen. Zo nu en dan drupt het, maar het mag (nog) geen naam hebben. We kiezen allebei uit de voorjaarskaart een schotel met zeebaars, langoustines, grote garnalen en scampi's. Enorme porties, dus we zijn blij dat we geen voorgerecht hebben genomen. We drinken er Pinot Gris bij, heel lekker. Mijn dessert valt een beetje tegen, maar dat mag de pret niet drukken. Als we in het hotel aankomen, ga ik nog even met een glaasje buiten zitten, Geke blijft boven. De zoon van de eigenaar zit lekker te chillen in de lounge, morgen gaat hij 2 weken op stage aan de andere kant van Slovenië, best spannend natuurlijk. Net als zijn vader in de horeca.

Het was een heel afwisselende dag met veel leuke dingen op korte afstand van elkaar. Helemaal tevreden, het was anders dan anders. De airco werkt weer goed, dus het zal wel een uitstekende nachtrust worden! Morgen wordt regen verwacht, we stellen onze plannen daarop af.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen