Maandag 11 september
We hebben spontaan uitgeslapen tot half negen. Als ik de gordijnen openschuif, is de lucht helemaal blauw. Fantastisch, wat een cadeautje! De wereld ziet er heel anders uit als de zon schijnt en de wolken verdwenen zijn. We gaan naar beneden vanaf onze 19e etage naar het restaurant voor het ontbijt. Een prima buffetje deze keer, ik ben wel een beetje uitgekeken op al dat à la carte gedoe in de ochtend, je bent tenslotte net wakker en dan al keuzes moeten maken valt niet altijd mee.

We besluiten om het Stanley Park te bezoeken, dat op een schiereiland tegen de stad aan ligt. De bedoeling is om er met de hop-on, hop-of bus naar toe te gaan en fietsen te huren om een rondrit te maken en Vancouver vanuit verschillende hoeken te bekijken. Dat van die HoHo- bus was een dom idee. Als we na pakweg een uur wachten een bus kunnen nemen, is het een aftandse streekbus uit de jaren 60, met zonder beenruimte en bovendien een vieze stinkdiesel. Doe mij maar de open versie met moderne techniek. Ik pas niet eens tussen de bankjes!

We stappen natuurlijk op de verkeerde plek uit en moeten eerst een stuk lopen om weer richting de stad te gaan om een fiets te huren. Althans, dat denken we. We komen echter een fietsenstandplaats tegen, waar je via een app fietsen kunt huren. Eerst de (natuurlijk verkeerde) app downloaden, daarna je aanmelden met passwords en meer van die flauwe kul, terwijl je lekker in de volle zon staat en nauwelijks kunt lezen wat er op de displays staat.

Uiteindelijk lukt het, we laten de helmen maar voor wat het is en gaan het fietspad op dat rond het schiereiland loopt. De fietsen zijn van superieure kwaliteit, de mijne knarst zo hard dat ik verwacht dat ieder moment de kogellagers van de versnellingen me voorbij gaan komen. Valt allemaal mee, maar het klinkt heel ernstig.

De tocht is prachtig. Hij voert langs de baai die Vancouver met de zee verbindt. Vanaf iedere volgende stopplaats is het beeld weer heel anders. De jachthaven met het in Engels vakwerk gebouwde clubhuis, de docks waar de schepen worden geladen, de brug die meer dan 40 meter hoog beide delen van Vancouver met elkaar verbindt, het strandje met de zonnebaders, de zeehond op het rotsje, het is allemaal top.

We plempen de fietsen na 10 kilometer weer in hun thuishaven en zien in de display dat de rit is beëindigd en "have a nice day". We lopen naar het Aquarium dat verstopt tussen de bomen ligt om daar een kijkje te nemen naar de Orca's. Die zijn er helemaal niet, maar het is wel interessant om even rond te lopen en de zeeotters te zien. Het meeste indruk maken de aquaria met de verschillende soorten kwallen. Nog nooit eerder gezien en zeer gracieus.

Ondanks dat we $ 47 p.p. hebben betaald, gaan we niet meer in de rotbus de rest van het parcours (naar schatting meer dan 1 uur) afmaken om thuis te komen, we lopen gezellig langs de boulevard en zijn 40 minuten later in ons hotel.

Toen we aan het ontbijt zaten, zat er aan de tafel naast ons een jonge meid die giga was, met een paar oortjes op dat ze Disney fan was. We snappen het compensatiegedrag wel enigszins als je het zo ver hebt laten komen dat je meer dan 150 kilogram weegt, maar waarom Disney? We komen ze later overal in het hotel tegen. Blijkt er een Disney cruiseschip voor de deur te liggen, met daarop allemaal fanaten.

Op de schoorsteen met het Mickey-logo zit een enorm videoscherm van pakweg 6 bij 12 gemonteerd en als we weer op de kamer komen, wordt er een show gepresenteerd, die wij vanaf de kamer kunnen volgen. Vijf mensen die zich enorm uitsloven met radslagen en andere flauwelkul, maar de grap zit 'm er in, dat er camera's op het publiek zijn gericht en wanneer de Disney-fans zichzelf op het scherm zien, gaan ze helemaal uit hun dak.
Suggestie voor een volgende vakantie voor iemand?

We hebben een reservering voor het diner in restaurant Observatory op Grouse Mountain. Deze berg blikt met zijn 1200 meter neer op Vancouver en de weide omgeving. We besluiten toch maar om een taxi te nemen in plaats van allerlei shuttles, dat is ons niet zo goed bevallen. De gondel brengt ons naar boven en daar is natuurlijk van alles te beleven, waar we (gelukkig) te laat voor zijn.

Het Huckleberry show met live kettingzaag carving van boomstammen is voorbij, er loopt alleen nog een show met roofvogels en er zitten 2 grizzly- beren achter gaas, beren die als wees zijn gevonden en hier worden verzorgd. Het sterft er van de steekmuggen, dus we maken dat we weg komen.

We drinken een drankje op het terras met een prachtig uitzicht, daarna gaan we naar het restaurant voor het diner. De zonsondergang is op deze hoogte prachtig, aan de ene kant ligt Vancouver langzaam oranje te worden, aan de andere kant de brede baai richting zee en daarboven de zon die verstoppertje speelt met de wolken. Als de zon weg is, beginnen de lichtjes te twinkelen onder ons. Een unieke combinatie, een stad die zich onder je uitstrekt, maar dat in combinatie met de zee en de bergen is heel speciaal.

Om kwart voor 10 pakken we de gondel naar beneden en daar staat de taxi voor ons klaar. In het hotel genieten we nog een momentje van het uitzicht, want er moet natuurlijk ook een verslagje worden gemaakt. Het was een prachtige dag met veel zon als toegift

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen