We verlaten het hotel tegen kwart voor 11 richting Lana, een paar dorpjes verderop. Van daaruit gaat een gondelbaan omhoog naar een mooi wandelgebied. Aangezien de zon schijnt en de lucht behoorlijk blauw is, belooft dit een mooie dag te worden om te gaan wandelen. Als we bij het dalstation aankomen, is het even zoeken naar een parkeerplek in de vele kleine parkeergarages rondom het vertrekpunt. De lift is in 1912 gebouwd (De één na oudste lift in Europa) en heeft misschien daarom zo weinig parkeerruimte. Vrees niet, de kabelbaan is recentelijk gerenoveerd.

Als we bij het gebouwtje arriveren staat er een lange rij, wat Geke het Efteling gevoel geeft. Even tellen en rekenen leert ons, dat we ongeveer 1 uur wachttijd zullen hebben. De rit duurt 7 minuten en er mogen maximaal 17 mensen in de lift in verband met de corona-maatregelen. In de rij staan ook 2 Italiaanse gezinnen met mottige kinderen die bovendien niet opgevoed zijn en ook niet gecorrigeerd worden. Maar aangezien zij met z’n achten zijn, mogen ze niet mee met onze gondel. Soms komt gerechtigheid op je pad. De lift gaat met een bloedgang naar boven en overbrugt in 7 minuten maar liefst 1166 meter. Flink gapen om je oren weer vrij te krijgen.

Boven is het er ook mooi weer, maar wel enkele graden frisser. Er is een stoeljeslift naar boven, maar we besluiten de benenwagen te gebruiken. Het eerste deel van de wandeling gaat over een sintelweg naar een klein kerkje, dat op 1793 meter ligt. Het stijgt dus flink, maar is prima te doen. Vanaf het kerkje gaat het redelijk horizontaal naar een jausestation, dat aan een klein meertje ligt. Onderweg lopen we over een weg die door een paar komvormige weilanden loopt, waar Geke een nat voetje haalt. Als we bij het restaurant aankomen, is de zon net verdwenen en bovendien ligt het terras in de wind, dus we gaan door.

De weg naar beneden begint goed, maar wordt steeds smaller en steniger. Als we achter een wand van bomen vandaan komen, worden we getrakteerd op een prachtig uitzicht. Het paadje is daar zo smal, dat je elkaar niet makkelijk kunt passeren. Bovendien is er naast het pad een zeer steile afgrond, daar wil je niet in terecht komen. Als we verder gaan vragen we ons een paar keer af of we wel op de goede route zitten, omdat de weg weer omhoog gaat. Maar de route-begeleiding laat zien dan we goed zitten. Plotseling doemt de stoeltjeslift weer op, waar we op de heenweg ook onderdoor zijn gelopen. Weer goed op route.

Bij het bergstation ligt een hotel met een groot terras en een fantastisch uitzicht. We nestelen ons daar voor een warme hap en een glaasje. Als we dat binnen hebben, besluiten we om toch met de stoeltjeslift naar boven te gaan. We zijn Nederlanders en als je er voor betaald hebt, wil je het ook consumeren, toch? Misschien niet zo’n slim idee, want de stoeltjeslift is 20 minuten onderweg en hangt grotendeels tussen de bomen, dus geen zon. Het is inmiddels na 4 uur en dan heeft de zon ook minder kracht. Bovendien lijkt de wind aan te trekken en ondanks de lichte bewolking komt er toch wat heel fijne hagel naar beneden. Als we boven zijn, maken we vrijwel onmiddellijk rechtsomkeert, wat ons een prachtig zicht oplevert op het dal en de besneeuwde bergtoppen aan de overkant.

Eenmaal weer in de auto gaat de stuur- en stoelverwarming aan, da’s pas lekker! Als we om half 6 in het hotel zijn, gaat Geke eerst nog even zwemmen, maar ik ben zo verstandig om een lekkere warme douche te pakken en dit verhaaltje te tikken. Het was een mooie tocht vandaag en als het weer morgen zo is als het vandaag belooft wordt, gaan we nog een wandeling maken. Nu eerst op naar het welverdiende aperitief.

Het diner is weer voortreffelijk. Vooraf gerookte forel met tomaat en pompoen. Geke kiest voor uiensoepen ik voor tagliatelle met wildragout. Als hoofdgerecht allebei fazant en als toetje een notenparfait met sinaasappel. We drinken de chardonnay door waarvan we van gisteren nog ruim een halve fles over hadden. Ja, schrik maar! Nu nog even lezen op de kamer en dan is het welletjes geweest voor vandaag.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen