Voor vandaag staat een pittige wandeling op het programma. Na het ontbijt haal ik de wandelschoenen uit de auto, daar gaan we vandaag zeker wat aan hebben. We gaan de Romeinse weg lopen vanuit Alassio naar Albenga. Het verhaal is dat de weg tussen de 13e en de 12e eeuw voor Christus is gemaakt om het Romeinse rijk te verbinden met Frankrijk en Spanje. Met de hulp van de receptioniste weten we het begin van de route te vinden, die steil omhoog loopt naar de kapel van Santa Croce.

Van daaruit blijft de weg op redelijke hoogte boven de zee doorlopen in de richting van Albenga. Onderweg hebben we prachtige uitzichten op de zee, Isola Gallinara en de Ligurische kust. Het is licht bewolkt en delen van de weg liggen ook in de schaduw, dus dat is prima te doen. De bewegwijzering laat wel wat te wensen over, waardoor we bij Baba Beach uitkomen in plaats van in Albenga. Daar eerst maar water en koffie gedronken, waarna we besluiten om de drukke kustweg naar Alassio te nemen, het enige alternatief is om dezelfde route terug te lopen.

Als we in de buurt van de jachthaven komen, vinden we een weg naar beneden die ons langs het strand naar de jachthaven brengt. Van daaruit kunnen we langs de zee naar Alassio lopen, veel minder druk dan langs de doorgaande weg. Wel is de zon nu helemaal doorgebroken, waardoor het bloody hot is. We zoeken een restaurant dat nog open is en komen tegen 15.00 uur op het terras terecht van Jack’s Scampi. We bestellen eerst een grote Spritz en een groot glas bier, voor de lunch pasta met pesto Genovese; het duurt even maar het is zeer de moeite waard. Na een wandeling van ruim 15 kilometer, berg op berg af, zijn koolhydraten van harte welkom. Nog even zwemmen en nadenken over alles wat we hebben gezien en dan klaarmaken om te gaan eten bij Restaurant Sail Inn, vrij naar Rod Stewart, naar ik aanneem.

Het is ongeveer 20 minuten lopen, maar dan kom je ook in het meest authentieke maar moderne Italiaanse restaurant dat je je maar kunt voorstellen. Aan de zeekant van de straat staat een soort tent, met daarin restauranttafels. Aan de andere kant van de winkelstraat is het restaurant en de keuken. Alle gerechten moeten dus eerst door het restaurant, dan door een draaideur, vervolgens de drukke winkelstraat oversteken om geserveerd te worden. Het is te doen.

Wij krijgen een tafel binnen, waar de airco aan staat, want aan de overkant is het nogal warm. Misschien is dat wel de plaats voor de toeristen in korte broek, want wij zitten nu midden tussen de locals, want ‘this is the place to be’. Dat is erg leuk om mee te maken. We bestellen een prosecco en als begeleiding van de maaltijd een Siciliaanse Chardonnay van Planeta. Alsof je bij Gall & Gall bent. Vooraf krijgen we een puntje pizza uit de houtoven, die gebakken wordt door een soort Don Quichotte, qua uiterlijk dan. Maar de pizzapunt is super. Geke neemt vooraf een Vitello Tonnato, ik neem een ravioli gevuld met zeebaars in een soep met zeevruchten. Super lekker.

De Planeta doet het goed bij onze voorgerechten. Voor Geke als hoofdgerecht een pasta met truffelboter en pistache, ik neem een tournedos van het Fassano-rund. Daar neem ik een glaasje Barbaresco bij. Het eten is van uitmuntende kwaliteit. De eigenaar loopt in een smetteloos wit jasje alles te regelen, wij op onze beurt verbazen ons hoe de bediening door de draaideur loopt met grote plateau’s.

Tegen 22.00 worden er in allerijl nog twee grote tafels opgedekt en inderdaad komen er tegen die tijd nog een tiental gasten binnen. We krijgen nog een glaasje limoncello ter afsluiting met daarbij kleine gebakjes, die alleen op zaterdagavond worden gegeven. Daarna lopen we om 23.30 door een overvolle (!) winkelstraat pakweg een kilometer terug naar het hotel. Nog een klein afzakkertje op de kamer en dan gaat het licht uit.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen