Vandaag wordt veel regen verwacht, dus zoals al aangekondigd ga ik niet rijden. Het is nu bijna 10 uur en ik heb nog geen motor horen starten. Albert zit nog in een zakelijke call, maar die GS zal straks wel een tevreden brom laten horen. Luuk gaat zich opmaken om in 3 etappes naar huis te rijden, de rest van het gezelschap zal zaterdag vertrekken, helaas zien de berichten er niet zo heel erg goed uit, maar we hebben nog 24 uur te gaan.

Er worden ook al driftig aanhangers opgeladen, met als doel om morgenochtend bijtijds te vertrekken.Opladen kost tijd. Zo is Luuk dus de enige die vandaag huiswaarts keert. Na 10 uur is hij op weg. Ik loop na elven nog even een rondje door het dorp, maar daar is niet veel te beleven. Mooi nog even tijd om het verhaaltje aan te vullen. Er zijn nog een paar dappere mensen die wel gaan rijden. Leo vertrekt als eerste alleen, maar is tegen lunchtijd na 100 km. weer terug. Albert, Harold en Garrelt geven na 11 uur het stalen ros de sporen, gevolgd iets voor twaalven door de Nijlandjes. Er blijft een illuster groepje achter, die op zoek gaan naar een lunchrestaurant.

Alles is dicht of wil niets verdienen, dus uiteindelijk gaan we op weg naar de Chinees. Onderweg haken Leo en Carla aan en ook komen we Gertie nog tegen. We worden meermaals begroet met ‘hallo schätzli’ door een kleine dame met een ontzettend schelle stem. Zeven personen voor de lunch! De kok ligt direct aan de zuurstof. We bestellen allerlei lekkere gerechtjes en de smaak is zeer origineel. Iemand verzucht dat het de beste lunch van deze week is. Als we vertrekken tegen half 3 regent het lichtjes, maar als we in het hotel zijn komt het met bakken naar beneden. Netflix-time!

Gedurende de middag doet iedereen iets voor zichzelf en horen we om de zoveel tijd weer motorfietsen terugkeren. Allemaal redelijk verregend. Het is voor het eerst te koud om buiten te zitten, dus het wordt drinken in de kring bij de Stube. De bediening komt ons ophalen want, wat wij nog niet weten, is dat er een bus met Franse toeristen aan komt en dan is het zaak om onze tafel bediend te hebben. Dat blijkt ook wel, want als Harold een toespraak aan het geven is, komt de bediening er zeer lomp tussendoor met het (koude) voorgerecht. Storend.

Vooraf een carpaccio of een flan, daarna Schlutzkrapfen (daar zijn ze weer!) met een lichte kaassaus en vervolgens de keuze uit ovengebakken kaas of een hertenstoof met polenta. Afsluiting met een zoete knödel gevuld met chocolade/hazelnootpasta. Gutbürgerlich zal ik maar zeggen, maar wel smakelijk. Een Rosso di Montalcino op de afscheidsavond is wel gepast. Daarna nog een klein afzakkertje in de bar en dan gaat het morgen weer noordwaarts. De regenverwachting is niet gunstig, het is rond de nul graden op het Timmelsjoch, dus de route zal zich meer oostelijk van de Brenner ontrollen. We zullen het wel zien.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen