De zon schijnt en het is bijkans strak blauw. Lekker ontbijten in het ochtendzonnetje op het terras. Het loopt tegen 11 uur als we vertrekken. De navigatie ingesteld op een plaatsje tussen Bergamo en Como, want we willen binnendoor. De route stuurt ons na 2 minuten al een straatje in, waar wordt gewaarschuwd dat het voertuig niet breder mag zijn dan 1,80 meter. Na 100 meter is dat al zo ver en naast mij begint iemand bijna te hyperventileren als ik er doorheen rij. Dus maar achteruit terug, keren kan niet.

De volgende optie is om de route op te pikken via de oude benedenstad en dat doen we dan ook. Mooie afwisselende route, niet de snelste maar wel veruit de mooiste. Langs Lecco, door naar Como waar we tegen 12.45 uur de snelweg op gaan. Als we richting de Gotthard sturen geeft de thermometer 31C aan, maar de navigatie voorspelt 1 uur vertraging voor de tunnel. Nu waren we toch niet van plan om door die naargeestige tunnel te rijden, dus maar de rechterstrook genomen die naar de pas leidt. Er mag geen vrachtverkeer of sleurhut naar boven, dus het rijdt redelijk vlot door.

Naarmate we hoger komen, gaat de temperatuur rap onderuit en ook de bewolking neemt toe. Er ligt nog veel sneeuw op het hoogste punt, maar met 11,5C smelt het wel weg, overal komt water naar beneden. Dat geldt ook voor het vervolg van onze reis, de afdaling vanaf Andermatt is nog droog, maar zodra we aan de noordkant van de Gotthard het dal inrijden, begint het te plenzen en dat houdt pas op bij Bazel. Onderweg nog even een plaspauze, koffie en een broodje, lekker simpel en take-away. In het Rheintal nog een klein buitje, maar dat mag geen naam hebben. Om half 7 parkeren we de auto voor het hotel, checken in en gaan douchen. Onze kamer is groot. met een balkon en biedt uitzicht op de Vogezen.

Het is bloody hot in het restaurant. Geke gaat terug om korte mouwen aan te trekken. We hebben uit voorzorg (we logeren midden in de wijngaard) HP geboekt. We krijgen een 3-gangen keuzemenu en zijn qua keuze het helemaal met elkaar eens. Bij het voorgerecht een Bocksbeutel Grauburgunder uit de omgeving en bij onze varkensvleesjes een Spätburgunder uit de wijngaard tegenover het hotel. Hoe lokaal kan het zijn? Het restaurant heeft grote ramen die over de Rheinvallei uitkijken op de Vogezen. En daar gaat de zon onder, als de regenbuien zich terugtrekken. Prachtige zonsondergang, maar moeilijk te fotograferen. Fijne kamer, goed diner, prachtig uitzicht, wat wil een mens nog meer op de voorlaatste dag van zijn vakantie?

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen