Wat is het heet vandaag! Terwijl we bij het zwembad liggen, op een van de privé-terrasjes, loopt de temperatuur op tot 32C. Na het ontbijt liggen we nog in de zon, maar na half 1 wil je wel graag onder de parasol. Geke heeft het zwembad voor zich alleen en dat betekent baantjes trekken tot in het oneindige. Rond half 2 is het tijd om te lunchen en dus gaan we naar beneden naar het ontbijtrestaurant, dat ook voor de lunch wordt gebruikt. Je kunt ook een sandwich bij het zwembad bestellen, maar dit is veel leuker.

Aangezien er weinig gasten zijn, hebben we ook even de tijd om een praatje te maken met de serveerster. ‘s Morgens bij het ontbijt zijn ze daarvoor veel te druk. Ze blijkt Poolse te zijn en werkt al meer dan 20 jaar in Toscane. Het is een schatje en ze is al rond de 40, terwijl wij haar eind 20, begin 30 ingeschat hadden. Ze maakt een aantal foto’s van ons, maar krijgt een kleur als ik haar samen met Geke wil fotograferen als ze onze Rosata open maakt. Vanaf nu dus Donna Pommodori🤪

We kiezen voor de lunch een gedeelde bruschetta, daarna voor mij een pasta met pesto en voor Geke Toscaanse kazen. Nog een koffie na en water mee om de verdamping van het vocht bij dit warme weer te compenseren. Tegen 15 uur steekt er een vlagerige harde wind op, die de parasols in hun voetsteunen doet wankelen en de doeken doet flapperen. Haast een mistral. We nemen nog een Spritz en een biertje na 6 uur en daarna gaan we naar de kamer om alvast te pakken en daarna te douchen.

We proberen slim in te pakken, opdat we morgen alleen nog de noodzakelijke zaken voor één nacht en de volgende dag in één tas kunnen pakken. Dat lukt wonderwel, dus morgen na het ontbijt hopen we snel weg te zijn. Met de hulp van Henk hebben we als een digitaal vignet voor de Oostenrijkse autobahn besteld, inclusief de toegang tot de Brenner. Als het goed is kunnen we morgen zo doorrijden bij de tolpoortjes die toegang geven tot de pas.

Rond 8 uur gaan we naar het restaurant voor het diner. Weer een prachtig plaatsje aan de rand van het terras en een mooie zonsondergang met veel purper en oranje. Vooraf een pappardelle met vleessaus, voor Geke Pici (pasta) met een lokale variatie van carbonara. Daarna is er speciaal voor ons als HP gasten een gerecht met parelhoen klaargemaakt, met een variatie op ratatouille, maar niet zo snotgaar en dus nog eetbaar. Er zit een lekkere saus bij. Vooraf een Toscaanse wijn van Chardonnay en Sauvignon blanc. Typisch Italiaans gemaakt met een lichte oxidatie bij de houtrijpong en wat amaro (bitter) in de afdronk. Bij het hoofdgerecht een Supertuscan van Cabernet Sauvignon uit 2015, nog steeds een straffe rakker.

Er is een speciaal dessert voor ons gemaakt, een combinatie van mille-feuille en oublie rolletjes, gevuld met mousse, gegarneerd met frambozen, bramen en rode bessen. De laatste laten we maar liggen, want het is proefondervindelijk vastgesteld, dat ze in Italië even zuur zijn als in Nederland. Na het diner neemt de gérand ons mee naar de wijnkelder, die nog in ontwikkeling is, maar waar nu al meer dan 2000 flessen liggen bij een constante temperatuur van rond de 16 graden. Indrukwekkend. Nog een grappa mee om dit verhaaltje te schrijven en voor Geke om haar boek uit te lezen. Morgen bijtijds op want het is ongeveer 700 kilometer naar Marktoberdorf, waar we onze tussenstop hebben.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen