Vandaag staat een nostalgische tour naar Ortisei op het programma. We rijden eerst naar Bolzano om dan de weg naar de Brenner te pakken, die we al snel weer verlaten om binnendoor via Castelrotto naar Ortisei te rijden. Mooie route, zeker als je op 2 wieltjes te keer mag gaan. Maar ook met de auto niet onverdienstelijk. We gaan naar Ortisei om niet alleen een mooie tour door de Dolomieten te maken, maar ook om eens te kijken bij het hotel waar we meer dan 30 jaar geleden met veel plezier wintersport hebben gevierd. We maken eerst een rondje door het dorp en daar is zo tussen de seizoenen in niet zo veel te beleven.

We rijden nog even naar het dalstation van de gondellift en daarna door naar Hotel Pontives, dat een kilometer of 2 buiten Ortisei ligt. Het ligt een beetje tegen het industrieterrein aan, tegenover de houtzagerij. Eigenlijk is er niet zo veel veranderd in 30 jaar. We kunnen niet naar binnen, want ze zijn dicht. En eerlijk gezegd ziet het er ook niet meer zo heel aantrekkelijk uit, en beetje verlopen allemaal. We besluiten om met de auto naar de Seiser Alm te gaan om daar te gaan wandelen.

Ook weer een mooie rit naar boven, onderweg komen we langs een winkel met houten kerstartikelen en een hele boel andere meuk. Daar moeten we natuurlijk naar binnen, niet zozeer voor onszelf, maar wel voor anderen binnen de familie. Al was het alleen maar de foto’s, want de grote houten beer voor de deur kun je niet missen. Maar helaas voor sommige kerst-adorateurs zie ik alleen voor onszelf een enorm hebbeding, dat we inderdaad kopen. Het ligt nog in de auto, dus morgen een foto!

Als we 5 kilometer voor de Alm zijn, blijkt de weg afgesloten en alleen toegankelijk voor vergunninghouders. Da’s pech. We parkeren de auto en lopen de weg in waar we, afgaande op de aanwijsbordjes, verwachten zowel hotels als appartementen te vinden. Leuke korte wandeling en uiteindelijk komen we bij één hotel, waar we een licht lunchje krijgen, ondanks dat de keuken ‘s middags niet open is. Met een tosti en koffie zijn we ook tevreden.

Vervolgens wandelen we weer terug naar de auto en rijden toeristisch terug naar Marling. Daar gaan we nog even binnen bij een enorme lampenwinkel, waar we al vaak voorbij zijn gereden. Wat een collectie, er komt geen eind aan. Als je hier geen inspiratie kunt opdoen...... Weer terug in het hotel gaan we nog even een paar baantjes trekken (ik een paar en Geke heel veel) en daarna even lekker douchen en dan lezen tot het tijd voor alcoholische versnaperingen is!

Geke haalt een drankje voor ons in de bar, dat we nog lekker in de badjas op de kamer nuttigen. Tegen 19.15 gaan we naar beneden en drinken nog een glaasje Franciacorta rosé aan tafel. Bij het eten kiezen we een Schloss Liebenstein van Baron Longo, een Weiszburgunder/Chardonnay 2018, een wijnhuis iets ten zuiden van Bolzano. Na de verplichte salade een Carpaccio van rode biet met geitenkaas, gevolgd door een cannelloni met rundvlees en pompoensaus. Daarna voor mij een stukje varkenshaas met fijngesneden paddestoelen en aardappelblokjes, voor Geke een groentemix met een pittige chilisaus en tempura. Nog een klein dessertje na en dan zijn de buikjes weer vol. Een prima dagje, de eerste zonder regen van betekenis sinds lange tijd.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen