De wekker gaat om half 8. Goed teken dat ik niet eerder wakker ben. We hebben om half negen afgesproken voor het ontbijt, dus ik neem nog even de tijd om te gaan zwemmen. Een enorm binnenbad met een groot bubbelbad erbij, maar ik kies toch voor het buitenbad, dat overigens ook enigzins verwarmd lijkt. Als ik op mijn manier mijn baantjes getrokken heb, verschijnt er een te enthousiaste dame in sportkleding met een ronde ghetto-blaster ten tonele, die mij en mijn beide poedelgenoten (allen heren op leeftijd😜) onmiddelijk het zwembad doen verlaten.

Aangezien ik op zoek ben geweest naar het oplaadkabeltje voor mijn telefoon, heb ik mijn hele bagagerol leeg gehaald en ziet mijn kamer er uit als de gemiddelde kamer in een azielzoekerscentrum, alleen is deze kleding betaald. Een hoop te pakken dus. Om half 9 gaan we naar het ontbijt, wat we heerlijk op het terras genieten met een fantastisch uitzicht. Het is een 5-sterren toko en het ontbijt is ook navenant. Tegen half 10 sjorren we de bagage op de motor en gaan we op stap.

Het navigatiesysteem is waarschijnlijk op een moment opgestart, dat er geen verbinding was met de satelieten, dus gaat het niet goed. Het eerste stuk valt niet op, omdat het lekkere wegen zijn, maar als we opeens richting de autobahn worden gestuurd, wordt ik enigzins ongerust. We stoppen en ik zoek de originele route op, die een heel stuk zuidelijker ligt dan waar we nu zijn. Jammer, maar daardoor hebben we wel mooie boerenweggetjes gereden om weer op de goede route te komen. In Immenstad wordt er getankt en vragen we de weg naar een winkel, waar toebehoren voor mobieltjes worden verkocht. Een meneer aan het tankstation is zo vriendelijk om mij voor te rijden naar de Expert, waar ik het USB C kabeltje kan scoren. Ik had het nooit gevonden op de aanwijzingen van de kassiere van het pompstation.

Het is druk en warm in de omgeving van Immenstad en het duurt een tijdje, voor we uit de drukte zijn. We wisselen zo vaak van land waar we doorheen gaan (van Zwitserland naar Italië, via Oostenrijk en vica versa) dat we echt de grip kwijt raken op welk land we nu zijn. We passeren zeker 3 bemande grensposten (moet Zwitserland zijn, in of uit), maar nog meer onbemande posten. We duiken nu echt de bergen in en het wordt een beetje koeler. We lunchen nadat we de Pillerhöhe hebben gehad, in een kleine stube met een magnifiek uitzicht.

Na de lunch is de zon een beetje weg en gaan we de serieuze passen tegemoet. Eerst de Reschen (stelt niet veel voor met ca. 1400 meter), maar daarna de Stelvio en de Umbrail. Kek motorrijden! Op de Stelvio is iets mis gegaan met een motorrijder, onbegrijpelijk op een recht stuk, maar zijn motor ligt in puin en de man ook, zo te zien. Een klein stukje verder komen we de ambulance en politie tegen. Shit happens.

Naarmate we dichter bij onze bestemming Livigno komen, deste donkerder wordt de lucht. Zo nu en dan een drup regen, maar de luchten zien er dreigender uit dan dat. Als we tegen half zes bij ons hotel Spöl arriveren, kunnen we nog net de bagage afladen en de motoren binnen zetten voor de onweersbuit los barst. Mazzel! We gaan even lekker douchen, de bagage uitpakken en tegen 7 uur zitten we in de Stube voor een biertje. Livigno 1816, het hoogst in Europa gebrouwen bier (1816 meter dus).

Als we naar het restaurant gaan, krijgen we vanaf een buffetje in de hal een glas bubbels en wat hapjes erbij. Verrassend. Onze tafel biedt uitzicht op de tuin van het hotel, vanuit een verrassend modern ingericht restaurant met grote ramen en veel houtwerk, wat heel smaakvol is gedaan. Een beetje nostalgie, maar met een moderne touch. We hebben HP geboekt voor de belachelijke prijs van €16, maar het diner is prima, na het saladebuffet een 4 gangen keuze-diner met een voortreffelijke rode wijn uit deze regio. Na nog een korte wandeling door het gezellige dorp (veel mensen, veel winkels), nemen we nog een night cap en gaan we naar de kooi.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen