Vandaag gaat de reis noordwaarts, richting Bad Orb in de Hessische Spessart. Ons hotel ligt net in Bayern en het verbaast ons, dat er zo’n verschil zit tussen de beide Bundesländer. Zodra we de ‘grens’ over gaan verandert er toch iets. De wegen zijn beter, de huizen zien er verzorgder uit en het geheel maakt een nettere indruk. We genieten van de prachtige wegen met lekkere doordraaiers, waar je hard doorheen kunt. Er zijn echt wegen bij waarvan we zeggen: “Nog een keer?” Het is heel rustig onderweg, wat ook fijn is.

Onze intercoms werkten de afgelopen dagen niet perfect. Als er teveel verbinding was tussen het navigatiesysteem en de speakers in mijn helm, kwam de intercom van Ruud niet meer in de lucht. Een quote van Ruud: “Louis zegt, dat je bij dit soort problemen opnieuw moet pairen (=de systemen aan elkaar koppelen)”. Dat doen we voor zowel het navigatiesysteem als voor de intercom en voor een groot deel van de dag werkt het. Totdat ik, in een ongewenste situatie, veel met de navigatie moet zoeken en daarna is het weer hommeles. We houden het erop, dat we eerst voor alle systemen de software moeten updaten en daarna opnieuw alles moeten pairen. Werkt het niet, dan de helpdesk! Tot zover de techniek.

We boenderen lekker door het afwisselende landschap. Het is een graad of 24 en licht bewolkt, ideaal Lekker in de bossen en dan weer tussen de glooiende heuvels met prachtige vergezichten. Bad Orb, een Kurort waar we in het verleden ook wel eens hebben overnacht, is het meest noordelijke punt van onze route. We gaan door en rijden een heel smal weggetje naar boven, dat uiteindelijk een bospad wordt en overgaat in een soort greppels. Na wat geglij en gedoe besluiten we toch maar om te keren, want dit leidt nergens toe.

We vinden een omleiding en vervolgen met blij gemoed de route, tot we bij een baustelle komen, waar we niet kunnen smokkelen. Er lopen teveel potige bouwvakkers rond en we willen ook geen aso-buitenlanders zijn. Een forse omweg van circa 20km is het gevolg. Daarna lukt het ons maar niet om een plekje te vinden om te lunchen. Alles is dicht, wit velletje papier op de deur en de parasols ingeklapt. Corona?

We duiken uiteindelijk maar bij de Mac naar binnen. Iets is beter dan niets. Daarna rijden we nog een prachtige weg door een natuurgebied waar een maximum snelheid 50km geldt, maar ja, dat snappen wij niet zo. We zijn om 15.20 weer in het hotel en ik neem nog even een duik voor ik naar de geboekte massage ga om 16.00 uur. Nou ja, massage? Een herintredende huismoeder wordt ingehuurd om de mensen in te smeren met olie, want meer was het niet. Geen enkele getergde spier is stevig aangepakt, ik heb me 6 keer uit een beginnende slaap moeten wakker houden. Jammer, want met alle krampen en stijve rug was er wel wat werk te doen.

Het weer is nog steeds heerlijk en we besluiten om buiten te gaan eten. Eerst natuurlijk een beetje vocht aanvullen en daarna lekker op het terras dineren. Vooraf een Pollo Tonato, met een glaasje wit er bij, daarna een crèmesoep met groene kruiden en croutons. Het hoofdgerecht, waarbij de Shotfire Shiraz wordt aanbevolen, is een kalfsvleesstoof met truffelsaus en verschillende groentes en spätzle. Een prima combinatie. Nagerecht is capuccino-bavarois met rood fruit en aardbeienijs. Helemaal prima. Het weer is nog steeds mooi en aangenaam, maar we gaan toch naar onze kamers om ons eigen ding te doen, zoals dit verhaaltje schrijven. Morgen is een vrije dag, naarmate de uren verstrijken klaart het weerbericht op, dus wie weet wat we morgen gaan doen, behalve uitslapen!

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen