Wat een bak regen vannacht. Het hield maar niet op. Ook bleef het voortdurend onweren. Zelfs vanmorgen regent het nog gestaag en de verwachting is dat dit tot ver in de middag kan duren. Daarom besluiten we om naar het binnenland te gaan om het Militair Museum in Korbarid te bezoeken, dat geheel aan de Eerste Wereldoorlog in Slovenië is gewijd. Een enorme veldslag tussen de Italianen en de Duits-Oostenrijks-Hongaarse leger heeft in dit ontoegankelijke berggebied plaatsgevonden, met in eerste instantie een overwinning voor de Italianen, die uiteindelijk ontaardde in een verbeten strijd, waarbij het front tot ver in Italië werd teruggedrongen. Uiteindelijk hebben de Geallieerden het pleit in hun voordeel beslecht in 1918.

Een indrukwekkend museum dat het verhaal van de slag goed in kaart weet te brengen. Vooral goed omdat 3 groepen pubers werden rondgeleid om iets te leren wat niet op TikTok of X terug te vinden is. Geschiedenis moet ons tenslotte leren om fouten niet te herhalen in de toekomst, toch? Niets blijkt overigens op dit moment minder waar, helaas. Na het museum rijden we in de stromende regen weer de bergen uit en gaan in Gorica (het Italiaanse deel) op het plein koffie drinken en wat eten in een café. Het is inmiddels na 15 uur, dus dan gaat een bak koffie en een hapje er wel in. We moeten nog bier en wijn gaan halen, maar eerst rijden we naar ons hotel om een lange broek aan te trekken, want bij 14C is de kurzhose wel wat frisjes.

Vlak bij het hotel ligt een brouwerij die luistert naar de obscure naam Reservoir Dogs (de neo-noir crime film van Quentin Tarantino). We stuurden de link van de brouwer door aan bierfanaat Wiljan, die prompt (met onze toestemming) met een bestelling kwam. Klinkende namen als Black Hole, Sol Invictus, Hazy Sister, Crazy Sister en Crux Goose Mango staan op zijn boodschappenlijstje. Proost, maar mij niet gezien. Daarom gaan we door naar een aanbevolen wijnhuis een tiental kilometers verderop. Voor een proeverij moet je blijkbaar een afspraak maken, maar de eigenaresse is wel genegen om ons een paar wijnen te laten proeven. Dat is het voordeel van onderweg zijn met de auto: je kunt jezelf en anderen een plezier doen door lekkers mee te nemen.

Rond half 6 zijn we weer in ons hotel. Het is inmiddels opgeknapt en weer 19 graden, dus lekker het raam open en genieten van een glaasje (gisteren gescoord bij de Spar😄🍷🥂). Ook lekker. Vanavond weer eten in het restaurant ‘om de hoek’ dat prima is, maar ook een monopoliepositie heeft in deze omgeving. Ik heb het naambord van het restaurant gefotografeerd want die naam onthoud je niet. Vrij vertaald: ‘Herberg bij de eik’ en dat klopt, want het terras ligt onder grote eikenbomen.

We zijn droog heen en terug gekomen, hebben lekker gegeten met een prima glas Sivi Pinot ‘Ferdinand’ erbij. Morgen gaan we door naar het gebied Nova Mesto, dat ongeveer in het midden ligt tussen Ljubljana en Zagreb. Voor onderweg hebben we nog een uitstapje in petto, het is een korte rit van ca. 130 km, dus tijd zat. Onze aanvankelijke schrik toen we in Nova Gorica aankwamen (hotel op het industrieterrein, geen restaurants in de buurt, lelijke binnenstad) is helemaal ten goede gekeerd.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen