Wat mij gisteren vooral opviel, is dat Lotharingen de graanschuur voor Frankrijk is. Uitgestrekte velden met reeds geoogste graansoorten, bouwland dat golvend in de verte verdwijnt en na de heuvel ook weer zichtbaar wordt. Daar waar geoogst is, staat een zelfgemaakt bord met “Broué” of iets dergelijks en als je dan 20 meter verder over de heuvel komt, ziet de weg er uit als een zandweg, zoveel achtergebleven grond ligt er op de weg. Ik moet er niet aan denken wat dat betekent voor jou als motorrijder als het geregend heeft. Datzelfde geldt overigens ook voor split, als je een bord met “Route glissante” ziet, ga maar in de ankers, want binnen 30 meter is het zo ver.

Het ontbijt wordt geserveerd in de bar, tot mijn verrassing is dat een enorm hoge ruimte waar tot een nog grotere verbazing een continental breakfast op het buffet klaar staat. Prima ontbijt. Nog even een paar foto’s gemaakt van de omgeving en het waterrad, afscheid genomen van de hond en de witte Persianer en dan gaat om 10 uur het gas open. Op naar Saint-Veran in de Beaujolais. Het is nog frisjes, maar niet zo koud als gisteren. Het landschap is glooiend, met afwisselend grasland en al dan niet braakliggend bouwland. Dat wordt afgewisseld met bossen en als je daar uit rijdt, wordt je vaak verrast door het wijde panoramische uitzicht.

Naarmate ik dichter in de buurt van Dijon kom, wordt het frisser omdat er meer bewolking is. Een klein ommetje is nodig om te tanken, maar dan is er ook voldoende brandstof aan boord om de eindbestemming te bereiken. Als ik via de Côte d’Or de Bourgogne binnen rijd, kom ik veel van de grote namen van de beroemde Bourgogne-wijndorpen tegen. Dat moet natuurlijk gefotografeerd worden. Ook Meursault ontbreekt niet in het rijtje, ik maak een klein ommetje voor old times sake, Ruud en ik hebben hier op de terugweg ooit een keer overnacht.

Het landschap is afwisselend, de wegen soms perfect maar ook slecht en zo tegen 5 uur ben ik bijna op de bestemming en zoek nog even een tankstation om klaar te zijn voor de reis van morgen. Dat kost een klein kwartiertje en als ik bij hotel Moulin Saint Vérand aankom, rijdt Gertie net voor mij de parkeerplaats op, met voor haar de 3 motoren van Harold, Albert en René. Da’s toch echt toeval. We worden begroet door de makkers die er al zijn. Ook Wout komt een kwartiertje later aan en dus is het gezelschap voor vandaag kompleet. Snel even douchen en dan een borrel en lekker eten. We hebben een keuzemenu en drinken daarbij lokale wijnen of bier. Ik ben met erger gestraft. Het was een mooie dag.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen