Vandaag staat in het teken van Livigno, een dagtrip naar de locatie waar Ruud en ik in juli voor onze motortour zijn geweest. Het aantrekkelijke aan Livigno is zonder meer de belastingvrije status, waardoor het er wemelt van de kledingzaken, juweliers en parfumerieën. Dat mag de dames toch wel aanspreken, zou je zeggen. Ook zijn zij wel benieuwd naar waar wij hebben gezeten, aangezien wij beiden enthousiast waren over zowel de locatie als het hotel waar we hebben overnacht.

Het idee is om via de Stelvio naar Bormio te gaan en van daaruit door naar Livigno. Op internet al gezien, dat er ergens op het verlengde van de Stelvio een afgesloten weg lag, die tot onze route behoorde. Bij de afslag naar de Stelvio aangekomen staat niets aangegeven over een afsluiting, dus vol goede moed beginnen we aan de vrij lange aanrijroute richting de pas. Als we op het punt komen, waar we serieus gaan klimmen, staat er wel een tekst dat er iets afgesloten is bij de aansluiting naar de Umbrail, maar er gaat nog geen belletje rinkelen.

Als we de eerste tornanti (nr. 45) hebben gerond, valt het wel op, dat er zeer weinig verkeer is. Wel natuurlijk de gebrukelijke fietsdebielen die zich zo nodig moeten bewijzen (motorrijders hebben de schurft aan de fietsgestapo). Een paar tornanti’s verder besluiten we om toch maar terug te gaan, want met zo weinig verkeer is er iets niet pluis. We snappen niet, waarom er niet eerder is aangekondigd, dat er daadwerkelijk een afsluiting is op de Stelvio, maar daarover later meer. Weer terug vervolgen we de doorgaande weg richting Zwitserland.

We trekken over de Ofenpass, die mooi breed is aangelegd en voor je het weet ga je over de pas op 2100+ meter en begin je aan de afdaling. Om naar Livigno te komen, nemen we de Munt la Schera tunnel, die uitkomt bij het stuwmeer van Livigno, we zijn uiteindelijk om 11.45 ter plaatse. We keutelen het dorpje in, terwijl de temperaturen onverwacht hoog zijn en het zonnetje fel schijnt. We ontdekken een mooie winkel waar ik een spijkerbroek en 2 shirts scoor, de dames zijn niet echt in de shopping mood. Wel nog een luchtje voor Betty, maar het blijkt dat de winkels om 12.30 al sluiten, dus het is snel afgelopen met de pret (gelukkig😯).

We slenteren weer terug naar de parkeerplaats en overleggen of we in “ons” Hotel Spöl gaan eten. Het heeft geen terras, maar wel een leuk restaurant met veel glas en voortreffelijk eten. We krijgen een tafel aan het raam, vlak bij de deur die op verzoek open wordt gezet. We nemen alle vier een pasta met een bodem van carbonara en een topping van zwarte truffelschaafsel. Vooraf krijgen we van het huis heel dun gesneden gerookte eendeborst met gestoofde kastanjes, een prima opsteker. De pasta is verrukkelijk en de Siciliaanse Chardonnay smaakt er heerlijk bij. Er is nog plaats voor een toetje en we bestellen een semifreddo op een bodem van volkorenbiscuit, met daarop een beetje advocaat en daarbij gepofte mais met slagroomschuim. Een chocoladekrul en een tabletje van 70% chocolade maken het geheel af. Wat een traktatie!

We sluiten af met een koffie en krijgen daarbij nog lekkere koekjes en truffels. Het is dat het een beetje uit de buurt ligt om te gaan lunchen, want anders....... Ondanks dat de winkels weer open zijn, verklaren de dames tot onze starre vebazing, dat er niet meer geshopt hoeft te worden. We rijden dezelfde route terug en zijn tegen 5 uur weer in het hotel. Lekker zwemmen, douchen en dan opstomen voor het aperitief. Het diner is wederom erg goed. Vooraf een klein stukje konijn, dan naar keuze een tagliatine met gerookte zalm (3x) en een speckknödel (1x). Als hoofdgerecht voor de dames vis (snoekbaars) en voor de heren eend. De onvermijdelijke Chardonnay, de mannen gaan vreemd met een Nebbiolo d’Alba. Licht, vol rood fruit, maar zeker bestand tegen de (nu niet, soms wat ijzerige) smaak van eend. We zijn het er over eens, het was een mooie dag.

De afsluiting
Om naar Livigno te komen als je over de Stelvio wilt, betekent dit dat in het verlengde van de Stelvio de Umbrailpass richting Bormio moet worden genomen. Als je dan met je domme kop zoekt bij afsluitingen op de Stelvio, vind je de afsluiting op de Umbrail niet, logisch toch? Dus is de Stelvio wel open en kun je op de top rechtsom naar Santa Maria, maar niet door naar Bormio. Dus voortaan beter opletten of wat meer op de geografie studeren!

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen