Ik sta bijtijds op om de anderen uit te zwaaien. Als ik de luiken open doe, die ik tegen het lawaai had gesloten, komt de geur van most me tegemoet. De hele nacht zijn er trekkers met druiven, oogstwagens etc. onder mijn raam door gedenderd, niet erg bevorderlijk voor een goede nacht slaap. Ik had nog wel even willen blijven liggen, maar ja, belofte maakt schuld. Als ik naar buiten kom, ben ik net op tijd, want stipt om half 9 vertrekt het hele circus. Rob en Roald in de auto met trailer, Albert, Wout, Rene, Harold en Leo en Carla op de motor om in één dag naar huis te rijden. Gertie sluit de rij in de bezemwagen. Binnen wacht het ontbijt op mij en als alles gepakt is, ga ik opladen. Het regent inmiddels weer, maar tegen de tijd dat ik vertrek (09.45), is het droog, op de wegen na.

De route loopt over mooie doorgaande wegen, afgewisseld met kleine D-wegen, die prima te rijden zijn. Er staat 355 kilometer op het programma en als rond 11 de wegen droog worden, kan het gas er wat meer op. Natte wegen na een lange periode zonder regen en dan ook nog druppende wijnoogstwagens zijn geen goede combinatie, dus voorzichtigheid is geboden. Ik kom door verschillende nationale parken en wat mij opvalt is dat het een soort coulissenlandschap is, maar dan glooiend. Overal haagjes, oude bomen langs de weg, schapen en koeien zitten als witte stippen in de groene weide. Het lijkt heel erg op een Engels landschap.

Het gaat lekker vlot, de nieuwe achterband geeft bergen vertrouwen, maar restaurants zijn er niet te vinden. Het is dan ook al na 14 uur als ik eindelijk een restaurant vind, waar lichten branden. Als ik dichterbij kom, zie ik dat het kermis is in het dorp. Motor aan de kant, plekje gezocht op het lege terras en 10 minuten gewacht voor er iemand komt. Het vette mormel (excuus hiervoor, er is geen andere benaming voor te vinden) zegt dat ze één menu hebben en dat ik mosselen moet eten. Daarna heb ik haar nooit meer gezien. Dus opgestapt, over de kermis gaan lopen, geluisterd naar de hoornblazers (kunnen nog wel even oefenen) en daarna maar een sandwich en een frietje gekocht op de markt. Met €5 de goedkoopste lunch ever. Het is echt het platteland hier, alhoewel het niet plat is. Enorme velden met afstervende zonnebloemen met hangende kopjes luiden de herfst in.

Ik heb dan nog maar 120 km. te gaan en zou vóór 16 uur aan kunnen komen, maar het zoeken naar een benzinepomp en daarna omrijden kost wat meer tijd en uiteindelijk ben ik om 16.45 in Hostellerie La Chaumière in Arsonval. Dat is een oude bekende, Ruud en ik hebben daar op de terugweg uit de Pyreneeën in 2017 ook geslapen. Alleen toen spoelde het toen we aankwamen, nu is het nog (net) droog. Prima kamer, lekkere regendouche en daarna naar de huiskamer van het naastgelegen restaurant voor een drankje en het nodige typwerk. Morgen staat nog een forse route te wachten, een kleine 400 kilometer binnendoor en daarna nog 130 kilometer vanaf Beek over de snelweg.

Het restaurant heeft veel glas, is hoog en heeft een moderne uitstraling. Een goede steak leek me wel een optie, maar die staat niet op de kaart. Wel kalfsvlees, maar als ik naar het 3-gangen menu kijk, is dat dezelfde prijs als alleen het kalfsvlees, dus dat wordt de keuze: Paté vooraf, dan zwaardvis en een taartje met aardbeien en dito ijs. De afgelopen nacht in Saint-Vérand was nogal onrustig, dus een echt goede nachtrust zat er niet in. Ik merkte dat ook aan het eind van de route, je gedachten gaan afdwalen. Nu aan tafel moet ik soms mijn best doen om niet in slaap te vallen! Ik word al echte een oude lul! Maar morgen weer fris en fruitig!

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen