Koffers pakken gaat vlot, nog een hug van de ontbijtdame voor Geke en dan gaat de bagage in de auto. We kiezen een toeristische route door Parc natural l’Albufera, een waterrijk gebied waar één derde van de rijst in Spanje wordt verbouwd. Als je door een beschermd natuurgebied rijdt, verwacht je natuurschoon en een puike omgeving. Niets is minder waar. Het is grauw (het weer werkt niet mee, want het regent), vervuild en eigenlijk troosteloos. Als we iets verder komen, wordt er veel groente en fruit verbouwd onder plastic, waardoor er aan iedere kabel, paal of prikkeldraad wel slierten half vergaan plastic wapperen in de wind.

We volgen de kustlijn en komen door deprimerende vakantieoorden, waar de seventies-betonkolossen verveloos wedijveren om het hoogste punt. In Denia maken we een stop aan de wind-gegeselde boulevard en hebben een ééngangs lunch bij Le Port, die overigens zo goed is, dat we ons onmiddellijk afvragen of we hier nog eens naar terug gaan voor een uitgebreidere lunch. Om 15.45 arriveren we volgens afspraak in Altea la Vella bij het clubhuis van de Sierra Golf, maar kunnen het appartement niet kunnen vinden. Gelukkig belt onze gastvrouw ons en haalt ze ons op. Lopend over de toegangsweg ruisen en kreunen de bomen in de harde wind, het is haast griezelig zo onder de bomen door te lopen.

Ons appartement ligt aan het einde van het complex en heeft een enorm terras over de volle breedte. Maar gelet op de weersverwachtingen voor de komende week twijfelen we of we er ook gebruik van kunnen maken. Prima appartement, een ruime woonkamer/keuken, een goede badkamer met 2 wastafels, inloopdouche, veel kastruimte, fijne slaapkamer en een geweldig uitzicht over de golfbaan en in de verte de zee (🎼Mediterrané, zo grijs, zo grijs). Het inventaris qua verbruiksartikelen wordt gescand en met het boodschappenlijstje (veel is er al) gaan we op zoek naar een supermarkt. Een lang verhaal kort, na een uur hebben we er één gevonden en dat is ook nog een goede, qua assortiment, zeker het versgedeelte.

Thuisgekomen eerst uitpakken, de was in de machine en iets voor 20.00 uur gaan we naar het restaurant van de golfbaan, dat 200 meter verderop ligt, als we tenminste via het hek met onze sleutel het terrein op gaan. De kelner heeft zijn jas al aan, maar we worden vriendelijk geholpen, terwijl we de enige gasten zijn. We kiezen voor een snel Indiaas gerecht, met papadum en naan brood met knoflook en een flesje Chardonnay erbij. Om 20.45 staan we weer buiten en kan het personeel ook (eindelijk) naar huis. De wasmachine is klaar als we thuiskomen, maar de was moet binnen drogen, anders is het merendeel morgen verdwenen door de harde wind die vanaf zee tegen de heuvels omhoog wordt gestuwd. Voor de komende dagen zijn de voorspellingen niet je van het, maar we wachten af en geven er vast wel een goede draai aan.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen