Wederom is het strak blauw als de gordijnen opgeschoven worden. We pakken alvast de spullen in en zorgen er voor dat hetgeen we vanavond en morgen nodig hebben in kleinere tassen zit. Dan kunnen de grote koffers in de auto blijven. Van de keer dat Ruud en ik overnacht hebben in Landhotel Fasanerie weet ik dat er lange trappen naar boven zijn. We rekenen af, nemen afscheid van de eigenaresse en van de brave hond en zijn rond half 11 onderweg. We gaan niet over Bolzano, maar over de Jaufenpass (Passo di Giove), die de noordkant van Merano verbindt met de Brenner. Het is een prachtige rit, mooie pas, met een stomme Italiaan die op het verkeerde moment inhaalt en piepend bovenop zijn remmen moet en natuurlijk mooie vergezichten. Bovenop de pas ligt nog wat sneeuw van het schoonmaken van de wegen.

We komen vlak voor het tolstation van de Brenner de autobaan op. Dat is maar goed, want er staat een lange file die we nu hebben omzeild. Zoals gebruikelijk veel baustellen en meer vrachtverkeer dan verwacht op een zaterdag, dus het schiet niet zo erg op. In Oostenrijk gaat het bij Innsbruck westwaarts richting de Fernpass. Daar is geen vrachtverkeer, maar Duitsers kunnen alleen maar rijden op de autobahn, dus het schiet geen donder op. Met 45 Km/u max over de pas! Vanaf Reutte is het autobahn en tegen half zeven zijn we in Zweibrücken en checken in. We hebben een suite met een bovenetage waar het bed staat en de badkamer en het tweede toilet zijn. Heel hip allemaal, een bad midden in de badkamer, een douche als een weerhuisje (ene kant in, andere kant uit), materialen als beton en ongepolijste natuursteen, kortom verrassend. Lekker douchen en dan het vijf gangen diner met bijpassende wijnen, met vooraf nog een glaasje champagne. Om het allemaal maar af te leren.

We dachten dat we wat gewend waren, maar de kwaliteit hier liegt er ook niet om. De omgeving is heel anders, zeer klassiek, maar met een moderne touch. Een prima champagne vooraf, daarna bij het voorgerecht van mozzarella met 2 bereidingen van tomaat een Grauburgunder. De tweede gang is een topper, spinazie met lichte aardappelpuree, overdekt met een sabayon met truffel. Wauw! Ook hierbij een lokale wijn uit de Pfalz, in dit geval een Riesling. Na de limonettesorbet krijgen we Spätburgunder geserveerd; het is even omschakelen na de sorbet. Maar bij het hoofdgerecht: Black Angusfilet met paddestoelensaus, prei- en champignonmengsel en ravioli doet de wijn het uitstekend. We krijgen een extra glas geserveerd, dus erg zuinig zijn ze ook niet met het arrangement.

We ronden af met een lokale grappa en besluiten om morgen maar de omgeving van het hotel te verkennen voor we vertrekken. Nu is het donker, maar bovendien horen we ons bedje roepen.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen