Voor vandaag staat een wandeling op het programma, dat wil zeggen, voor Geke en mij. Betty heeft een massage geboekt en dan kun je dus niet wandelen. We pakken de auto naar Vernagt, een klein dorpje aan het gelijknamige stuwmeer. Er ligt een wandelroute rondom het meer van ca. 2 uur, ongeveer 7 kilometer. Naarmate we dichter bij onze bestemming komen, gaat de temperatuur onderuit naar 16C, bovendien hangen er nog flinke samengepakte wolken, dus Geke heeft direct spijt dat ze haar trui thuis heeft gelaten. Dus maar gauw de wandelschoenen aan en op stap, daar word je wel weer warm van.

Als we over de stuwdam zijn gelopen, krijgen we direct een aantal flinke stijgingen en dalingen voor onze kiezen, met meer stenen op het pad dan verwacht. Ondanks dat we het eerste deel in de schaduw van de berg en tussen de bomen lopen, hebben we het ineens niet meer koud. Het meer heeft een prachtige blauwgroene kleur en het uitzicht is fenomenaal. Regelmatig komen we grote paddestoelen tegen en de omgeving is best wel ruig en de afgronden naast het pad best wel steil.

Aan het einde van het meer komen een aantal riviertjes naar beneden, die het stuwmeer voeden. Om daar overheen te komen is een hangbrug gemaakt, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de watervallen en de doorstroming naar het meer. We vervolgen onze weg en zijn inmiddels uit de schaduw van de berg en schijnt de zon volop, want de wolken zijn verdwenen. Een goede keuze om de wandelroute met de klok mee te maken, nu lopen we lekker in de zon en anders hadden we zowel ‘s ochtends geen zon gehad door de wolken en in de middag de schaduw gehad van de beboste berg.

In de verte horen we al enige tijd de koeienbellen klingelen en ja hoor daar zijn ze. Er staan er een paar bij de afgesloten doorgang, met een pink erbij die een rossige puik heeft en die dus onmiddelijk ook een naam krijgt. Deze vindt Geke’s been lekker zout, dus lebberen maar. Het pad wordt ook wat vriendelijker en we lopen dichter bij het water. Om de paar honderd meter liggen hopen stront, die we niet herkennen. Het is zeker geen koeienstront, het lijken wel geitenkeutels, maar er is ook wel een connectie met paardenvijgen. Geen idee, tot we dicht bij het dorp op een aantal lama’s stuiten. Probleem strontgoed opgelost.

We zoeken een plekje om te lunchen en gaan met de auto naar een dichtbijgelegen hotel, om daar op het terras lekkere al dente pasta’s te bestellen, die geserveerd worden met een enigzins pikante tomatensaus met paprika’s, pepertjes, zwarte olijven en mozarella. Prima lunchje, lekkere drankjes erbij en daarna retour naar het hotel. De wandeling heeft ongeveer 2 uur en een kwartier geduurd, we zitten om half 4 weer in het zonnetje boven op het hotel bij het zwembad bij 27C. Prima dagje! En nu op naar het aperitief, we hebben om 7 uur afgesproken.

Het diner is weer super vanavond, met een spectaculaire afsluiting rondom het dessert. Er staat een antipasto-buffet klaar, waar je U tegen zegt. Als je alle meuk als Sushi (bepaald niet mijn ding) en vissoorten in het zuur, die er daardoor extra dood uit zien, niet mee rekent, zijn er vele verrukkelijke dingen te vinden. Ik noem vitello tonato, gefrituurde gamba’s met chilisaus, kleine loempiaatjes, gefrituurde vissoorten, gerookte zalm met mierikswortel, veel (te) gezonde groente-variaties, ga zo maar door. Tussendoor kiezen we een ravioli van boekweitmeel met een heerlijke vulling en schuimige saus. De dames opteren voor gefrituurde champignons als hoofdgerecht, de boys nemen varkenshaas. Voor de dames een houtgelagerde Chardonnay, waar de mannen ook van meesnoepen en voor het betere vleeswerk een Chianti Classico.

Het dessert wordt, zoals aangekondigd hierboven, een spektakel. De dames redeneren, dat sorbet in dit hotel geen sorbetijs is, maar iets anders 😳.En prompt krijgen zij dus citroen-sorbetijs. Dubbel van het lachen. De boys kiezen voor crême brûlée met een omlijsting van frambozen. Er komt dus een bord op tafel met een crême brûlée ter grootte van een poffertje, met daarbij een vla van frambozen, die ook nog eens zuur is. Ik was net te laat om de foto te nemen, want de bek die Ruud trok was éénmalig........ We helpen ons bij het buffet weer met tiramisu en chocolademousse, wel lekker. Morgen op tijd op, want dan gaan we naar Livigno.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen