Oei, oei, oei! Dat valt niet mee om op gang te komen. De kuitspieren protesteren heftig als we uit bed komen. Na een tijdje gaat het wel weer, maar in het begin is het geen feestje. Daarom besluiten we ook om na het ontbijt een route te kiezen die relatief vlak is. We hebben geen verplichtingen vandaag, dus alle tijd aan ons zelf. We lopen eerst door het dorp naar de Langlaufstube. De zon schijnt weer volop, geen wolkje aan de lucht. In het dal zal het vandaag wel boven het vriespunt gaan komen, maar ja, dat hoort erbij, het is tenslotte maart. Goed je koppie insmeren van tijd tot tijd.

De route brengt ons naar een dal, waar we nog niet eerder zijn geweest. Eerst lopen we nog enigszins in de schaduw van de bossen en de berg die aan de linkerhand ligt. Maar als het bos eindigt, ontvouwt zich een breed dal met prachtig zicht op de omliggende bergen. Overal lopen loipes en dat is wel leuk om naar te kijken. Ons doel is een stube die haar naam ontleent aan het Falzturntahl en zo’n 250 meter boven het dorp ligt. Het is een bescheiden etablissement met een klein terras dat bomvol zit. We zijn er tegen 13.30 en de 3 kilometer terug naar het dorp kunnen we ruim binnen het uur lopen, dus we besluiten rechtsomkeert te maken.

Het is weer prima toeven op het terras van de Langlaufstube. Gezellig druk, we hebben mazzel met het vinden van een tafeltje en er gebeurt van alles vlak voor je neus, omdat meerdere loipes daar samenkomen. Geke kiest voor frankfurter met een bordje friet en als ze een tweede zakje mayo vraagt, moet ze haar zakje ketchup inleveren. Business is business tenslotte. Ik houd het bij spaghetti bolognese. Het is een paar graden boven nul en de zon schijnt volop, dus we kunnen het makkelijk uithouden tot 15.30 uur. We gaan terug naar het hotel om te zwemmen.

Geke loopt alsof ze magneten in de schoenen heeft, in combinatie met een volle luier. De kuiten werken niet meer mee. In het hotel rap omgekleed en op naar het buitenzwembad. Ik ben meer de recreatieve zwemmer, maar Geke ging fanatiek voor het trekken van baantjes. Uiteindelijk zijn er dat 100 van 20 meter en dat is ook de afstand van de CitySwim. En dat in 50 minuten. Ik pak na kort gezwommen te hebben een Turkse sauna en na het douchen lekker relaxen in een fauteuil.

Rond 19.00 drinken we een drankje in de bar en besluiten we ook om daar te gaan eten. We bestellen allebei knoflookcrèmesoep, voor Geke een hirtennudeln met een groene salade en voor mij een kalfsschnitzel. Flesje Pinot Grigio om het geheel weg te spoelen en dan zijn de buikjes wel vol. We nemen nog een drankje mee naar de kamer en komen tot de conclusie dat het weer een mooie dag was.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen