Eigenlijk lijkt het vandaag best een relaxte reisdag te worden. We hebben 730 kilometer te gaan, het is een zaterdag en dus weinig vrachtverkeer, dus prima. Na het opstaan nog even gezwommen en de laatste dingetjes gedaan, zoals de vaatwasser leeghalen en het afval wegbrengen. Doordat Marijke in de lappenmand zit, is er geen huisoppas, dus dan moet alles wel goed opgeruimd zijn.

In plaats van het geplande vertrek om 09.00 uur, wordt het uiteindelijk 10.00 uur voordat we van acquit gaan. Via Venlo rechts-Rheinisch over de A61 tot onder Mannheim en daarna de A5 naar Basel. Omdat de navigatie van Geke’s auto wat nukkig is, heb ik de routes uitgezet op mijn motornavigatiesysteem, maar er even niet aan gedacht dat haar auto een verwarmde voorruit heeft en de draadjes dus het contact met de satellieten tegen houden. Niet getreurd, de oplossing is om de zuignap aan het glazen dak te plakken en dan kan ik door naar rechts omhoog te kijken alsnog de routedetails bekijken. Onderweg wel de gebruikelijke baustellen met enige vertraging, maar alles bij elkaar gaat het prima. Naarmate we zuidelijker komen, daalt de temperatuur naar 19C en valt er een beetje regen. Waren we niet meer gewend!

Onderweg kopen we een broodjes en koffie en maken nog een paar korte stops om even de benen te strekken. De reis verloopt voorspoedig, het weer knapt ook op en rond 18.00 uur gaan we bij Luzern van de snelweg om nog een korte tocht binnendoor naar ons hotel in Kriens te maken. Tot onze verbazing rijden we over onmogelijke smalle weggetjes door de alpenweiden rap omhoog en komen uit bij een aan een buitenzijde traditioneel uitziend hotel, dat prachtig over het meer van Luzern uitkijkt. Koeienbellen in de verte, een design hotel met verrassende elementen en een onbetaalbaar uitzicht. Wat wil je nog meer?

Als we tegen 18.30 uur, na even omgekleed te hebben, op het terras plaatsnemen, adviseert de ober van Belgische origine ons om onder de enorme parasol te gaan zitten, want er komt een fikse bui aan. En inderdaad, grijze massa’s rollen over de berg en even later regent het flink en zijn er 2 gedeeltelijke regenbogen. Het restaurant is heel smaakvol en origineel ingericht, met mooie hanglampen die zo zijn vormgegeven, dat alle lichtjes worden weerkaatst. Mooie open keuken met een grote houtgestookte grill, vol verwachting klopt ons hart.

Tijdens het diner komt één van de huispoezen langs, die zich lekker laat aaien. Dikke vacht en superzacht. We kiezen vooraf allebei voor burrata, die komt met een frisse salade met een dressing van basilicum. De keukenchef brengt persoonlijk een versgebakken broodje met olie en balsamico, met daarbij een kruidenmengsel met gehakte pistache-nootjes. Lekker dippen. Als hoofdgerecht kiest Geke voor papardelle met gestoofd vlees en ik kies voor een ribeye van de grill. Voor de begeleiding een Zwitserse Chardonnay uit Ticino en bij ons hoofdgerecht een Syrah uit Valais. Genieten.

We krijgen nog een kleine grappa om wat ruimte te creëren en daarna naar boven om dit verhaaltje te schrijven en daarna lekker te gaan slapen. Morgen een bescheiden rit naar Turijn van ca. 350 kilometer, dus deels binnendoor langs het Lago Maggiore. Het is tenslotte vakantie, nietwaar?

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen