Kos 2018

Zaterdag 24 mei.

Kwart voor 4 is erg vroeg. Dikkie was gisteravond niet binnen gekomen, dus toen ik beneden kwam, lag er een bloederige verrassing op de vloer. Maar goed, snel opgeruimd, kopje thee gemaakt en snel aangekleed en tegen half 5 zitten we in de auto. De valet parking is enigszins verplaatst op Schiphol, het is nu niet meer een kwestie van oversteken, maar via de traverse vanaf de hotels naar de vertrekhal.

Er staat een onmogelijke rij voor de security. Behalve de zigzag veehekken voor de handbagagecontrole, cirkelt de rij om het trappenhuis heen tot voorbij de incheckbalies. Sh..! We checken snel de bagage in, maar krijgen tot onze geruststelling te horen, dat we vanwege de full fare keuze van Transavia, via het business class checkpoint naar binnen mogen en ook nog een priority boarding hebben. Er blijft dus voldoende tijd over om even te shoppen en een broodje te kopen als ontbijt.

Het toestel zit tjokvol, maar ondanks alle onhandige boardingsperikelen (wat kunnen mensen toch mutsen) vertrekken we om 0655 en landen we een half uur voor geplande aankomsttijd om 1130 lokale tijd op Kos. De aankomsthal is één grote chaos.Er zijn blijkbaar meerdere vliegtuigen net aangekomen, er is geen doorkomen aan in de krappe ruimte. Opgepakt rond 2 bagagebanden breek je je nek over Russen, Engelsen en Duitsers. Maar gelukkig staat onze bagage al snel op de band en zitten we om 1200 in de taxi en zijn we 20 minuten later in ons hotel.

Onze kamer zal rond 1400 uur klaar zijn, dus we nestelen ons voor een koffietje en daarna een lunch op het terras bij het zwembad. Het hotel heeft 110 kames, die in 2 lagen rondom een enorm zwembad zijn gelegen. Het ziet er superstrak, schoon en zeer verzorgd uit. Met een lekker roseetje van Petri (lokale organische wijn) schuiven we een prima salade naar binnen en het vakantiegevoel begint in te dalen.

Onze kamer ligt aan de strandzijde. Ruime kamer met een zitgedeelte, een slaapkamer en een ruime badkamer met inloopdouche, maar het mooiste ligt buiten. Een groot terras, met een eigen dobberbadje van 3x4 en lekkere ligbedden, een schommel-hangstoel en een zitje. Prachtig uitzicht over de Egeïsche zee, helemaal top.

We doen even een tukje op de bedjes en ik probeer ook het zwemwater uit. Dat is prima op afkoelingstemperatuur, brr. Tegen half 5 beginnen de wolken zich samen te pakken en ontstaan er zwarte wolken boven de Turkse kust, die niet meer dan 30 kilometer verwijderd is. En inderdaad, rond 1700 begint het te onweren en fors te regenen.

Tegen 1900 uur wagen we de oversteek naar de bar voor een drankje. De hotelgasten staan al in de rij voor de ingang van het restaurant, waar het diner in buffetvorm wordt opgediend vanaf 1900 uur. We staan verstel van de verbazing als tegen dit tijdstip iedereen vanuit alle hoeken van de locatie aangesneld komt om in het restaurant plaats te nemen. HP-vee!

Tegen 8 uur gaan wij aan tafel, het restaurant is dan al weer half leeg! We zijn niet zo van de buffetten, maar hier is het aanbod enorm en de kwaliteit hoog. Lekker wijntje er bij (alle wijnen komen uit Griekenland) en uiteindelijk liggen we om 2300 uur in bed. We slapen door tot 0945!

Zondag 25 mei
Snel scheren en aankleden, want het ontbijt is tot half 11. We laten ons nog wat toeristische tips geven door de welwillende barkeeper en op basis daarvan besluiten we 2 dagen een jeepje te huren, voor vandaag een fiets te huren om naar Kos stad te gaan en vervolgens voor woensdag en donderdag e-bikes te huren, om wat grotere afstanden te kunnen fietsen.

De dame van de fietsverhuur komt ons bij het hotel ophalen en rond het middaguur fietsen we Kos-stad binnen. We komen langs de haven en het eenrichtingsverkeer leidt ons om het centrum heen, waardoor we wel de mooiste winkelstraat ontdekken (maar het is zondag) en na een ommetje bij de marina eindigen, waar we ons vergapen aan de schepen en een koffietje nemen op een terras.

We fietsen langs het water terug naar de stad, komen langs het paleis van justitie ( dat wel een opknappertje kan gebruiken) en stallen onze fietsen om te voet het centrum in te gaan. Omdat het voorjaar is en het net de dag ervoor heeft geregend, is alles fris en staat in bloei, met de exotische geuren die daar bij horen. Prachtig. We proberen nog het fort te bekijken, maar dat is blijkbaar zo vervallen, dat het niet meer open is. Jammer.

We kopen nog even een pet voor mij (vergeten) en lunchen langs de ruïnes die in het centrum liggen, onder enorme oleanderbomen. Heerlijke romige houmous met pitabrood, tzaziki, een salade en gyros, echt vakantie. Rond half vier besluiten we terug te fietsen naar het hotel om te zwemmen, dan gaan we daarna de fietsen wel terugbrengen.

Maandag 26 mei
De Suzuki Jimmy hobbelbak wordt mooi op tijd afgeleverd, vlak na het ontbijt. Voor vandaag staat een trip gepland door de bergen naar Zia, wat volgens de barman de moeite waard moet zijn. De auto is afgeleverd met een kwart tank vol, dus eerst maar even Jimmy laven aan de pomp à raison van € 1,90 per liter. Je wilt onderweg niet zonder komen staan.

De eerste stop zou Platini moeten zijn, een Grieks/Turks dorp met een beroemde bakkerij en een kruispunt van alle belangrijke wegen. Als we het dorp door zijn, beseffen we pas dat dit de bezienswaardigheid was. Tja, ANWB boekjes... De volgende stop is Asklipeion, maar vlak daarvoor is er nog een hek dat toegang biedt tot iets met Hippocrates. Als ik hippo zie, denk ik aan iets met (nijl)paarden, maar het blijkt een landgoed te zijn met een museum over Hippocrates. We slaan het museum over, maar lopen wel naar het punt van waaruit je een magnifiek uitzicht hebt over Kos-stad.

De Romeinse overblijfselen van de tempels van Asklipeion zijn indrukwekkend. Veel treden omhoog, maar je kunt de Romeinen niet ontzeggen, dat ze wisten, waar ze mooie locaties moesten bouwen. Als je de cipressen even wegdenkt, kun je je voorstellen, wat die rakkers voor uitzicht hadden. Volgens de ANWB kun je hier wel 4 uur doorbrengen met mijmeren en tekeningen maken, maar na een half uur geven we Jimmy weer de sporen richting Agios Dimitriaos, een vrijwel verlaten bergdorpje met een klein kerkje.

De route loopt inmiddels op pakweg 500 meter hoogte door de bergen, met een prachtig uitzicht richting het noorden waar je de laagvlakte van Kos ziet en in de verte het eiland Pserimos en het vasteland van Turkije. Indrukwekkend.

Zia is een klein wit dorpje, dat tegen de helling is gebouwd en waarvan de hoofdstraat bestaat uit louter tavernas en souvenirwinkels. Het uitzicht is echter fabuleus, met in de verte een Santorini-kerkje met witte muren en blauwe bolle daken. Dit alles gelegen in een mooi groen landschap, een mix van loof- en dennenbomen. We drinken bij het kerkje, dat net als alle andere Griekse kerkjes niks voorstelt en alleen maar stinkt naar wierook en goedkope olie, een koffie met water en besluiten dan om naar beneden te rijden en bij het hotel te lunchen. De rit naar beneden is een mooie motorweg!

We lunchen bij de zwembadbar en trekken ons terug op ons zwembadterras, lekker muziek luisteren en voor sommigen een onverwacht snurkje? Iets na 1900 melden we ons in de bar voor een aperitief, waarna er gedineerd wordt in het à la carte restaurant op de bovenste etage. Het uitzicht en de zonsondergang zijn fenomenaal en het eten is ook uitstekend. Na een plaspauze na het hoofdgerecht is het buiten toch wat te koel met die forse bries, dus we nemen binnen ons dessert. Het is welletjes, nog een night-cap uit de bar en dan lekker slapen.

Dinsdag 29 mei
Vandaag staat het westelijk schiereiland op het programma. We rijden via de hoofdweg richting Kefalos, dat centraal ligt als grootste stad in het westelijk deel van het eiland. Van daaruit gaan er wegen naar de kust. Als we het smalste punt van het eiland naderen, verandert de natuur en wordt de omgeving adembenemend mooi en best bergachtig. Prachtige vergezichten met de zee aan twee kanten, overal muren van hibiscus en bougainville, volop in bloei.

Op het schiereiland wordt het landschap ruiger, de wegen smaller en slechter, maar de uitzichten maken veel goed. In Agios Ioannis houdt de weg op, na van het uitzicht te hebben genoten draaien we om. Terug pakken we op de splitsing de weg naar Aios Theológos, waar aan het kleine strandje een taverna staat en verder een paar stoelen op het strand. Wel mooie inhammen en ruige golven. We besluiten voor de lunch naar Limíonas te gaan, aan de noordkant van het schiereiland.

Het blijkt een gedeeltelijk natuurlijke haven te zijn met één taverna, maar dan wel het beste visrestaurant van het hele eiland. Kan ook niet anders met de vissersbootjes direct voor de deur. We nemen geroosterd knoflookbrood vooraf met daarbij gegrilde feta, verpakt in folie met daarin dun gesneden tomaat, wortel en ui. Lekker. Het hoofdgerecht zijn tongfilets met scampi's. Als toetje neem ik panna cotta en Geke gaat zich te buiten aan ekmek kataifi, wat doet denken aan baklava, maar dan met een dikke laag crème er op. Lekker!

We rijden op de terugweg nog even langs één van de strandjes aan de zuidkust, waar tegenover Camel beach een gigantisch jacht voor anker ligt. Het geld druipt er van af. Tegen vieren zijn we terug in het hotel en nestelen we ons op ons terras. Het waait inmiddels bijzonder hard, er staan flinke koppen op de golven, maar de zon heeft voldoende warmte om niet af te koelen, het is nog steeds 26C tenslotte.

Woensdag 30 mei
Na het ontbijt pikt de dame van de fietsenverhuur ons op om de e-bikes af te halen. Dat we e-bikes hebben gehuurd blijkt geen overbodige luxe, want het waait flink en ook zit er een behoorlijke klim in onze route. We brengen eerst even de laders terug naar het hotel, allemaal extra ballast. Daarna rijden we naar Kos-stad om de winkels te bekijken, die afgelopen zondag gesloten waren.

Voor Geke lukt het niet zo, maar ik scoor 2 korte broeken, 2 polo's, een overhemd en een zwembroek. We hebben besloten om de oostkust te doen, dus door Paradisi, via Cape Psalidi richting de Thermen. Paradisi is een stadsdeel van Kos, waar wat grotere hotels staan. Cap Psalidi is een uitkijkpost van het leger, van waaruit permanent de zee richting Turkije afgespeurd wordt en waar natuurlijk een enorme Griekse vlag op de rotsen geschilderd is. Een beetje in het verlengde van de witte straatverlichting in Griekenland en de oranje verlichting in Turkije.

Na de Cap komt er een forse klim, ook nog met tegenwind. Bij Agios Fokas even uitpuffen, maar we zetten door en fietsen mensen voorbij die met hun rijwiel aan de hand lopen. Lang leve de e-bike. We drinken wat bij de taverna bij de warmwaterbronnen, waarvan we op voorhand al wisten, dat we er niet naar toe zouden gaan. We hebben genoten van de prachtige ruige natuur onderweg en het fenomenale uitzicht op de diepblauwe zee.

We besluiten in Kos een restaurant voor de lunch te kiezen, dat ons is aanbevolen door de barman van het hotel. Barbouni ligt langs een drukke weg met achter de bebouwing het strand. Als we door de sparing tussen de huizen onder de oleanderbomen doorlopen, komen we op een prachtig terras met een schitterend uitzicht. Van de weg merk je niets meer en ook is er net op dit stukje geen strand meer, dus zit je ook niet tegen overjarig, te rood vlees aan te kijken.

De lunch is zo goed en de kaart heeft nog zoveel veelbelovende lekkere dingen te bieden, dat we voor donderdagavond reserveren. Dit willen we ook wel eens 's avonds beleven. Tegen vijf uur zijn we terug in ons hotel en we gebruiken de namiddagzon om ons te inspireren tot nadenken over wat we allemaal hebben gezien.en dan is het al snel tijd voor een aperitief! Ruim 45 kilometer gefietst en dat heb je wel wat verdiend.

Donderdag 31 mei
Er hangt wat wolkensluier als we opstaan, maar die verdwijnt al rap. Na het prima ontbijt pakken we onze fietsen om westwaarts te gaan, zoveel mogelijk langs de waterlijn. In ons achterhoofd hebben we het plan, om via het binnenland met zijn wijngaarden terug te rijden.

Op een klein strandje in the middle of nowhere, zonder enige horecavoorziening, wordt een huwelijksvoltrekking voorbereid. Stoeltjes worden geplaatst en versierd, er is een boog neergezet en er ligt een rode loper. Voor de rest is het gebied desolaat, prima om je huwelijk te beginnen, denk ik dan maar.

We fietsen deels via zand- en sintelwegen verder richting Tigaki, waar we aan het strand koffie drinken. We fietsen verder door een landelijk gebied met lage gewassen als courgettes, aardappelen en ook wijnranken. In Marmari trappen we door richting het strand, dat tot onze verbazing achter lage duinen ligt, wat een mooie aanblik biedt. In dit gebied wordt ook nog veel gebouwd en met zulke mooie stranden kan ik me daar wel iets bij voorstellen.

We rijden naar de hoofdweg om die over te steken en dan een landelijke route te zoeken voor de terugweg, bij voorkeur door de wijngaarden. We vinden echter geen afslag en de hoofdweg is erg druk en het stinkt er naar diesel, zodat we gauw de weg verlaten en min of meer dezelfde route terug rijden naar Tigaki. Daar lunchen we aan het strand.

Tegen 4 uur zijn we terug in het hotel en nestelen we ons buiten op de bedjes. Vervolgens schuiven er wolken voor de zon en omdat het hard waait, is het meer dan frisjes. Tegen 5 uur geven we het op en besluiten de fietsen terug te brengen. Bij de verhuur staat de teller voor vandaag op 46 kilometer en dat is met die tegenwind, ondanks de e-bikes, een flinke prestatie. Vanavond gaan uit eten bij restaurant Barbouni (rode mul) in Kos stad.

Vrijdag 1 juni
Een dag om te luieren. Lekker lezen en voor de rest blijven we in het hotel. Morgen de wekker zetten, want onze vlucht is om 11 uur. We kunnen dan zeker terugkijken op een heerlijke week in Kos.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen