We hebben vakantie, dus we doen het kalm aan. De koffers zijn gisteren al grotendeels gepakt, nu alleen nog wat laatste dingetjes. Nog even zwemmen en ontbijten voor vertrek. Al met al zitten we iets voor 10 uur in de auto om de 650 kilometer naar onze tussenbestemming te gaan rijden. Het is halfbewolkt en met zo nu en dan zon ziet het er echt veel beter uit dan de afgelopen dagen/weken. De reis gaat vlot (we rijden rechtsrheinisch door het Westerwald), tot we in de omgeving van Wiesbaden zijn, daar staat bij een baustelle een file van ruim een half uur. We kiezen de alternatieve route die de navigatie voorstelt, een route die parallel loopt aan de autobahn. Mooie gelegenheid om even te tanken en ergens een plekje te zoeken om te lunchen.

We zitten prinsheerlijk op het terras bij een Aziatisch restaurant. Een beperkte lunchkaart, maar de gerechten zijn heerlijk. Beter dan een klef broodje langs de autobahn, waarvoor je je plasbonnetje kunt inleveren. Dat is dan toch mooi € 0,50 terug! Hier is het toilet gratis, veel beter. We omzeilen ook mooi de file op deze manier. Tegen half 2 zijn we weer onderweg en verbazen ons erover, hoeveel baustellen er op de A3 en A9 zijn, gelukkig zonder noemenswaardige vertraging. Onderweg klokken we 24,5 graden als maximum, dat biedt perspectief. Na Nürnberg nemen we nog zo’n 20 kilometer binnendoor om naar ons hotel Zur Linde in Schambach te komen. Er zijn hier geen problemen als gevolg van de heftige regenval, dus we zijn om 17.00 uur bij het hotel.

Heel rustig klein dorpje, knus hotel, met een mooie grote kamer en een fraai terras. Zelfs is er een natuur-buitenbad bij, maar met 18,5 C is dat geen uitnodigend geheel. Alles bij elkaar is het een superduits hotel, kraakhelder, Gutbürgerliche Küche en vriendelijke mensen. Prima adresje. We lopen nog een klein stukje de weilanden in om even de benen te strekken en daarna vleien we ons neder op het terras in de zon! Spritz, biertje en genieten maar.

Bij ons eten bestellen we een Dornfelder uit Franken, een wijn uit het gebied waar we ons nu bevinden. Prima keuze bij onze gerechten. We nemen toch nog maar een dessertje. Dat wordt omlijst door het geluid van een koekoek en een bonte specht in de verte. Kan het landelijker? We nemen nog een glas wijn mee naar onze kamer en zitten tot half 9 op ons terras, tot de zon achter de heuvels verdwijnt. Terwijl ik dit typ, duikt er nog iemand vanuit de sauna in het buitenzwembad. Poeh hé, mij niet gezien! Morgen gaan we onderweg naar Bled in 🇸🇮 Slovenië, een relaxte route van ongeveer 460 kilometer.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen