Dat de wekker op een zondagmorgen gaat om 07.00 is wel erg vroeg. Dat zijn we niet gewend. Nog gauw even een duik genomen om alle wijntjes van zaterdagavond te neutraliseren en we zijn klaar om te vertrekken. Op zaterdag hebben we de motoren al op de aanhanger geladen en we rijden op 1 dag naar ons hotel, dat hemelsbreed op ongeveer 2 kilometer van de Tsjechische grens ligt in het plaatsje Lam.

Het is natuurlijk even wennen om met een aanhanger met 2 motoren erop te rijden, maar het went snel. Als ik de oprit afrijd, blijkt dat ik vergeten ben om het alarm van mijn motor uit te zetten. Als de trailer over het trottoir schraapt, begint het alarm te blèren. Prima, dan weten alle buren ook dat we weg zijn. Iets verderop in het dorp gaat het alarm weer af, omdat ik behalve het uitzetten van eerdere alarm, vergeten ben om het alarm echt uit te zetten. Nog meer Beuningers wakker om 08.15 op zondag.

De route loopt grotendeels over de autobahn, dus we verwachten weinig bijzonderheden. De gehuurde aanhanger reageert goed, het is even wennen aan de knal die je hoort als je na het afremmen de oplooprem van de aanhanger lost. Maar het voordeel is dat deze aanhanger een eigen keuring heeft en waarmee je dus 100 km. per uur mag rijden in Duitsland. Dus richting Boxmeer en daar over de grens.

Het eerste stuk door het Ruhrgebiet is vrij saai; na Essen pakken we de 3 op richting Frankfurt, deze autobahn volgen we het overgrote deel van de reis, dus dat is wel comfortabel. Sommige delen, zeker na Frankfurt, zijn erg mooi qua landschap, maar ook wat het wegdek betreft. Recentelijk gerenoveerd, maar sommige delen moeten nog worden gedaan. Al met al dus 75 km. aan Baustellen, maar de vertraging valt mee. We stoppen een keer voor een koffie to go en ook een broodje, maar voor de rest rollen we lekker door.

Tegen 17.30 zijn we bij ons hotel Sonnenhof, waar we de voetbalwedstrijd Nederland - Tsjechië laten voor wat het is en de motoren afladen van de trailer en natuurlijk alle bagage naar de kamer brengen. Het hotel is nog bezig met een verbouwing, maar dat wisten we op voorhand. Wij kijken net over de nieuwbouw heen, mooi richting de bergen. Als alles op zijn plaats is, is het tijd om te gaan eten.

We kiezen een tafeltje op het terras, waar we nog net de laatste zonnestralen meepakken. Het diner is in buffetvorm, wat betekent dat we veel extra keuzes hebben. Bij de voorgerechten kiezen we voor een Chablis. Die drinken we ook door bij het eerste vis-hoofdgerecht en dat is een fijne combinatie. Voor de flanck-steak als hoofdgerecht kiezen we de aanbeveling van de avond, een Chileense Carmenere uit 2012. Wat een snoepje! Bij de onmisbare kaasjes doet deze wijn het ook prima. Het is iets na 22 uur als we ons bed opzoeken.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen