Net voor de wekker ben ik er om 8 uur uit. We pakken alle koffers meteen en zitten om 9 uur aan het ontbijt. Slim inpakken is het devies, dan hoeven we niet alle koffers en tassen mee te sjouwen op onze volgende locatie. Iets voor 10 uur vertrekken we en gaan naar onze eerste tussenstop: Piran in Slovenië. Vlak na de grens mis ik een afslag, waarna de navigatie ons over een bergweg stuurt, waar je beter geen tegenliggers tegen kunt komen. En dat gebeurt ook niet.

Rond het middaguur arriveren we in Piran, een kleine omweg van pakweg 40 kilometer ten opzichte van onze rechtstreekse route. Onze reisgids chargeert: ‘Als je eenmaal in Piran bent, wil je er nooit meer weg’. Voor ons geldt het tegenovergestelde. Het is druk, toeristisch, slecht onderhouden en dus absoluut niet leuk. Wel koopt Geke nog een leuk jurkje, een soort verlengd poloshirt. Het is bloody hot, dus we weten eigenlijk niet hoe snel we weer weg moeten zijn. De lunch genieten we langs de snelweg.

De route door de Po-vlakte is supersaai, ter hoogte van Padua vallen ook nog eens een paar druppen regen, maar dat zet niet door. Wel is de topscore onderweg 33C! Na nog een paar spierverlengende stops zijn we om 18 uur in Bergamo. Het is even zoeken naar ons hotel, dat in de oude bovenstad van Bergamo ligt. Na de schroom te hebben overwonnen om straatjes in te rijden, waar je eigenlijk niet in mag, komen we over hobbelkeitjes en via nauwe straatje bij hotel Relais San Vigilio aan. Er is nog een plaatsje op de parking en we lopen naar boven naar de receptie. Wat een prachtige locatie, zo verzorgd en zeer sfeervol. We checken in in onze prachtige suite, met een woongedeelte, een enorme slaapkamer met ramen aan 2 zijden en een geweldige badkamer. Vanuit de ramen aan de zuidzijde hebben we een prachtig uitzicht over Bergamo.

We drinken eerst een drankje in de terrastuin, onder de oude stadswallen. Het is er prachtig, met wilde bloemencombinaties, te mooi om te beschrijven. Beneden ons ligt het restaurant in de tuin, bij mooi weer gaan we daar morgen buiten eten. Voor vanavond is er een tafeltje beschikbaar in de pizzeria, die van dezelfde eigenaar is en zo’n 100 meter verderop ligt. We willen wel een keertje makkelijk…… Maar nu eerst even douchen en omkleden. We lopen naar beneden naar de pizzeria en komen langs het hoogste station van de bergbaan, de Funicolore San Vigilio, die het lage deel van Bergamo verbindt met het hoge deel waar wij nu zitten, wat op ca. 500 meter boven de zeespiegel ligt, dus zo’n 300 meter boven het ‘nieuwe’ Bergamo.

De pizzeria is een heus Italiaans restaurant, met veel heerlijke dingen op de kaart. We eten dus geen pizza! Het restaurant geeft een verbluffend uitzicht op het westelijk deel van Bergamo, inclusief de welhaast nonchalant verspreide heuvels, die de uitlopers van de Alpen zijn. Adembenemend. De kaart is indrukwekkend, maar uiteindelijk kiezen we voor een gedeeld voorgerecht (Vitello Tonato) en daarna ravioli voor Geke. Ik kies de gevulde kwartel, waar vind je dat nog op de kaart? Een lokale witte wijn Nove Lune uit Cenate Sopra erbij, heerlijk. Een dessertwijn bij de panna cotta van pistache en dan zijn we welvoldaan.

Terug bij ons hotel verbazen wij ons wederom over de smaakvolle verlichting. Kaarsjes op de tafels, windlichten in het gras, verlichting tussen de blauwe regen en dan dat uitzicht met al die lichtjes. Het is nog steeds 25C , dus we nemen het ervan op het terras, waar ik mijn tekstjes dicht. Wat een schitterende lokatie om als voorlaatste plek van je vakantie door te brengen. We zijn onder de indruk, morgen gaan we Bergamo ontdekken.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen