Vandaag is de laatste dag, de thuisreis. Voor mijn doen staat de wekker vroeg, op 07.15 om precies te zijn. Gisteravond vroeg in bed gekropen en dat was nodig, dus vanmorgen ben ik zo fris als een hoentje. Bijna 9 uur geslapen en maar 1x wakker geweest. Het hotel heeft een fantastisch ontbijt, zeker voor Franse begrippen. Alles is er, van 3 soorten ham, 4 soorten kaas, zelfgebakken (bruin) stokbrood, vers geperste jus, yoghurt, warme dingen, voor elk wat wils. Zelfs de thee is los en moet je in een thee-ei doen om te kunnen zetten. Mijn bedoeling was om rond half 9 te vertrekken, maar met zoveel lekkers en mijn gebruikelijke inefficiëntie wordt het net iets voor 9 uur.

Als ik vertrek is er een mager zonnetje, maar die is al gauw achter de dikke wolken verdwenen. De weg is hier en daar nog nat van de regen van vannacht en in dit agrarisch gebied monden alle landwegen juist in de bochten uit op het asfalt. Ik ben op mijn qui-vive (echt Frans hè?)! Het heuvelachtige landschap gaat over in de vrij vlakke omgeving van Lotharingen. In ieder dorp waar ik doorheen rijd is er wel een monument voor de gevallen uit de Eerste Wereldoorlog van ‘14 - ‘18. Wat moet het hier jarenlang vreselijk geweest zijn. Nog niets van geleerd.

Als ik opschuif naar het noorden wordt het weer ook beter en zie ik ook vaker de zon. De temperatuur verschilt nogal gedurende de dag, ik heb 7C en 24C gehad. Boven Verdun gaat het richting de Franse Ardennen en dan wordt het meer heuvelachtig. Ik word onmiddellijk getrakteerd op een serie aan haarspeldbochten die Ardèche-waardig zijn. Voor ik het weet rijd ik ongemerkt België binnen. In één van de eerste dorpjes is een restaurant waar ik heerlijk op het terras een lunch kan genieten. Daarna door naar het noorden en waar ik al een beetje huiverig voor was, is de omgeving van Tongeren, ten noordwesten van Maastricht. Eén lange weg door de bebouwing, veel rotondes, spitsuur, Belgen met een rijbewijs van de Carrefour, met andere woorden: één filedrama.

Het is bijna 17 uur als ik na Maasmechelen de snelweg oprijd om de laatste 130 km. naar huis te pakken. Nog een klein beetje file onderweg, maar dat mag geen naam hebben. Ik ben dus als verwacht om 18.15 aan de Haagstraat 20 in Beuningen, waar de voordeur zonder mijn tussenkomst vanzelf opengaat😃. Het is een mooie vakantie geweest, veel gezien en beleefd en ontzettend genoten van het gezelschap en de mooie routes. Een opmaat voor volgend jaar.

Dit keer 3670 kilometers in 10 dagen rijden! 😀

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen