Voor vandaag staat het Jukani Wildlife Sanctuary op de agenda. Dit is een opvang voor voornamelijk katachtigen, die niet geschikt zijn om in de natuur losgelaten te worden, omdat ze door mensen zijn opgevoed. Dat kan zijn als huisdier (!), maar ook uit bijvoorbeeld dierentuinen die gesloten zijn of zelfs game shooting resorts, waar tegen hoge vergoeding op leeuwen en tijgers kan worden ‘gejaagd’. Het park is een privé-initiatief en is een soort bejaardenhuis voor deze dieren. Er wordt ook niet mee gefokt, de dieren krijgen anti-conceptie, omdat sterilisatie leidt tot een veranderende hormonenhuishouding met obesitas als gevolg.

De verschillende dieren hebben een eigen omheind territorium, soms zijn er paartjes die het goed met elkaar kunnen samenleven. We kiezen ervoor om met een gids door het park te gaan, dan krijg je veel meer achtergond-informatie over de dieren en hun specifieke situatie. We zijn met een groepje van 6 personen en gaan lopend door het park. Leeuwen, verschillende tijgersoorten, panters, poema’s, lynxen, teveel om allemaal op te noemen. De rondgang is normaal ongeveer 90 minuten, maar wij zijn bijna 2 uur onderweg. Interessant, maar ook wel een beetje zielig als je hoort wat de achtergond van het dier is.

Er is één vrouwelijke tijger die maar niet kan wennen en nog steeds hunkert naar menselijke aandacht en contact. Het verdriet kun je in haar ogen lezen als ze met ons groepje meeloopt langs het gaas en schooit om aandacht. Twee Bengaalse tijgers laten nog even zien dat hun instincten nog werken door even een wippie te maken voor onze neus. Zo gebeurd, maar in de natuur doen ze het zo’n 14x per dag, dus dan moet je ook wel snel zijn. Een weetje: mannelijke leeuwen worden in de natuur haast nooit ouder dan 10 jaar, hier in het reservaat kan dat zo oplopen naar 25 jaar. Het leven in het wild vraagt dus veel van zo’n dier. Ze hoeven hier niet te jagen en hun territorium te verdedigen, ze worden gevoed en hebben hun eigen kraal.

Het loopt tegen 15 uur als we de afslag nemen naar Bramon Wine Estate, op aanraden van onze gids. Leuk restaurant midden in de wijngaarden, met de mogelijkheid om naast wat te eten ook een kleine proeverij te doen. We krijgen een Sauvignon blanc vonkelwijn (bubbel), een Sauvignon blanc en een rode blend. Die laatste is niet te zuipen, veel te jong waardoor de wijn onrustig en haast geoxideerd overkomt. Die laten we dus staan, maar de Sauvignon blanc heeft zeker potentie. We nemen dan ook 2 flesjes mee. We nemen een ravioli met spinazie en kaas, met daarbij een tomatensaus. Heerlijk en mooi al dente. Omdat het vandaag de dag van katachtigen is, speel ik in de wijngaard nog even met de 14 maanden oude Poppy, de huispoes. Aangezien de porties bescheiden zijn, kan er nog een toetje bij: Koeksisters (de zoetste lekkernij uit de Zuid-Afrikaanse keuken) en Deep fried Lindt balls, chocoladekogels in filodeeg met daarbij vanille-ijs. Koffie erbij en we kunnen er weer tegen. Tegen 17 uur zijn we weer thuis.

De braai wordt opgestookt, maar ik mis een beetje de variatie in hout: snel brandend als ondervuur en lang brandend als toplaag. Het duurt dus lang voordat ik een mooi gloeiend geheel heb. Eigenlijk lukt dat helemaal niet. Geke gebruikt de kip-leftovers voor een eigen salade, ik braai de varkensrib van de slager. Althans dat probeer ik. Het vuur gloeit niet echt lekker (inferieur hout) en de ribs zijn heel anders gesneden en niet voorgegaard. Dus alles bij elkaar lukt het allemaal niet zo. Paprika grillen levert half rauwe groente op en ook de little gem slakroppen zijn niet echt je van het. Alles moet leren, maar als het mis gaat, is dat met vuur lastig te herstellen. Rond 22 uur is het vuur uit en ook bij ons gaat het licht uit. Morgen zal een matige dag worden qua weer met 21C en veel bewolking, maar we wachten wel af. Planning doen we morgen.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen