Voor ons doen ben ik op tijd wakker en sta om 08.45 op. Geke ligt nog te ronken. Ik zet alvast thee en slobber een paar bakken naar binnen, terwijl ik het verhaaltje over gisteren typ. Het loopt al tegen 10 uur als ik toch maar besluit om een boterhammetje te toasten, als Geke uit de slaapkamer komt geslopen. We ontbijten en gaan nog even lekker buiten zitten. Na 11 uur vertrekken we om naar Paternoster te gaan. Dit is een oud vissersplaatsje met alleen maar witte huisjes. Het ligt op een half uurtje rijden, dus voor Zuid-Afrikaanse begrippen om de hoek. De rit ernaartoe gaat door een droog en vlak landschap, waar toch nog koeien en schapen grazen. Eenmaal in Paternoster rijden we tot achter in het dorp, richting de vuurtoren. Bij de Art Shed parkeren we de auto en lopen richting het strand in een vrij sjieke woonwijk. Mooi uitzicht.

We pakken de auto weer om het eerste deel van het dorp te bekijken, maar dat kan minder bekoren; overal opdringerige gastjes die kreeften proberen te verkopen en zo voor je auto springen. Dus rijden we weer terug naar onze eerste stop en lopen naar Restaurant The Sea Cat aan het Waterfront. Ook hier een prachtig uitzicht. We bestellen koffie en water en bestuderen de menukaart. We besluiten om nog even te wachten met de lunch (het is nog maar 13 uur) en vragen de serveerster om later de bestelling op te nemen. Wel zoeken we alvast rolls uit met tuna en shrimps, dat lijkt een mooi klein hapje. De andere kaart zijn allemaal dikke steaks of catch of the day.

Hebben wij weer! Blijken de rolls sushi te zijn en als er iets is waar wij niet voor omrijden, dan is het sushi. Wel een beetje domme hollanders, want het staat duidelijk boven de kaart. We verontschuldigen ons en vragen om de rekening. De volgende stad die we willen bekijken is Saldanha, Pearl of the West Coast, zoals het bord bij binnenkomst aankondigt. We rijden er doorheen en weer terug, en daar blijft het dan bij. Echt niet de moeite waard om te stoppen, een typisch havenstad met vissersschepen. We besluiten om weer naar Langebaan te rijden om daar bij de plaatselijke bakker nog koffie en iets lekkers te scoren.

Op de terugweg rijden we over een weg die de lijn van de kust volgt. Saldanha is ook bekend als overslagpunt voor ijzererts, dat in dit deel van Zuid-Afrika wordt gewonnen. Onderweg hebben we al treinen gezien met een roodbruine massa er in, maar als we een paar kilometer het overslaggebied binnen rijden, wordt plotseling alles rood. En met alles bedoel ik dus ècht alles! De grond, het gras, de bomen, de weg, niets ontkomt aan de vliegende roest die hier rondwaart. Na een kilometer of 2 is alles ineens weer groen of geel, door de voortdurende zuidoostenwind hier geen verkleuring.

We parkeren in het centrum van Langebaan en lopen naar de Queens Cottage Wood Fired Kitchen, waar we reserveren voor vanavond. Volgens onze host Ron is het eten er fantastisch, de gerechten worden vooraf gerookt en later op bestelling afgegrilld. We zijn benieuwd. Het is overigens weer power-outage, overal staan dieselaggregaten te ronken. We gaan bij de bakker op het terras zitten en delen een opgerold brood met kaneel, waar een soort custard overheen zit. Het ziet er uit als een fondantlaagje, maar is vloeibaar en erg lekker. Koffie erbij en we hebben weer geluncht. Nog een breekbrood gekocht met karwijzaad erin en een licht suikerlaagje erop. Een specialiteit van de West Coast. Benieuwd. We sluiten af met een bezoek aan de linenstore, waar Geke een blouse en een korte broek weet te bemachtigen. Nu is het bijna 17 uur en tijd voor het terras bij huis.

Ik denk dat er ergens in de familie wel iemand helemaal warm loopt voor het concept van ons restaurant vanavond 😛. Wij in ieder geval wel. Grote vuren, enorme rookwolken in de keuken, maar geen (of nauwelijks) rookgeur in het restaurant. We krijgen alleen een wijnkaart, alle gerechten staan op het schoolbord aan de muur. Lekkere muziek, fijne atmosfeer, prima plekje. We kiezen allebei voor Surf & Turf (ik durf weer nu ik eindelijk kan stoppen met Imodium), geen voorgerecht, want we verwachten dat de porties weer enorm zijn. Dat is ook zo. Een tournedos van zeker 200 gram, met daarbij 5 hele grote scampi’s, 2 halve maiskolven, veel te veel. Maar wel lekker!

We drinken er een flesje Fat Bastard Blend (Cabernet Sauvignon/Merlot) bij, die goed combineert bij vis en vlees. Zoals eerder al aangegeven, is het verhaal dat met name het vlees vooraf wordt gerookt en daarna gegrild. Hoe ze het ook hebben gedaan, de garnalen zijn hemels en de tournedos perfect. Prima manier om een geslaagde dag af te sluiten en blij te zijn, dat ik weer normaal (qua stoelgangperikelen, voor de bijdehandjes) mee kan doen. We lopen ongeveer 1 kilometer terug naar huis en zien dat het bijna volle maan is. Niet alleen hier, maar morgen overal ter wereld. Zijn we toch een beetje bij elkaar😘

Spotify tip: Jesse Cook

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen