Net als alle andere dagen is het weer strak blauw en worden temperaturen verwacht van tegen de 30C. Vandaag willen we door Salò gaan slenteren, een plaatsje iets ten zuiden van Gardone. Het schijnt een oud centrum te hebben dat geheel autovrij is en er zijn winkels te over. De kustweg achter het hotel is normaliter al ontzettend druk, maar op een zondag is het geen pretje. Gelukkig merken we in het hotel en aan het meer niets van alle drukte en lawaai. Nu staat er in noordelijke richting zeker 3 kilometer. We prijzen ons gelukkig dat we de andere kant uit gaan.

In Salò stallen we de auto in een parkeergarage vlak tegen het centrum aan. We besluiten om eerst een deel van de winkelstraat te pakken, dan via de boulevard te lopen en vervolgens door de rest van de winkelstraat weer terug te keren. We bekijken diverse winkels en slagen in een kledingwinkel allebei: kleding met korting. Alsof Lowieke er bij is. Geke een korte broek, een t-shirt en een blouse. Ik houd het bij een witte polo. We wandelen verder langs de boulevard, gezellig druk en met bootjes langs de waterkant. Op het terras van een klein cafeetje bestellen we koffie en water, waarna we de boulevard verder aflopen, terwijl Geke onze aankopen achter laat. Snel terug! Over het water hebben we een prachtig zicht op een hele rij cipressen, helaas ligt er een kerkhof achter.

Het loopt tegen 1 uur als we de auto weer pakken om naar Gargnano te gaan. We willen kijken of Villa Bettoni, die we gisteren met de boot niet hebben gezien, de moeite waard is om voor terug te komen. Helaas kunnen we het niet vinden, er worden verschillende namen gebruikt voor hetzelfde object. Het enige oude grote complex dat er voor in aanmerking zou komen, beoordelen we als slecht onderhouden en niet de moeite waard om een afspraak te maken voor een ‘guided tour’, waar we sowieso al geen fan van zijn.

Maar onze zoektocht wordt toch nog beloond: we ontdekken restaurant Lido, dat een mooi terras heeft hoog boven het water, waar je heerlijk onder een oude olijfboom en wijnranken kunt eten. Eigenlijk nemen ze geen gasten meer aan, omdat het druk is, maar als we iets simpels bestellen, dan zijn we welkom. Daar geven we graag gehoor aan, want de plek is fantastisch. Zo is het eten ook. Ik kies een tagliolini pasta met pesto, pecorino en pijnboompitjes, Geke kiest voor het palet van verschillende kazen. We nemen een semifreddo van amaretto na en nog een kopje koffie. Prima lunch, jammer dat het restaurant te ver weg is van ons hotel.

Om half 5 zijn we weer ‘thuis’ en gaan naar het water. Er bouwen zich onweerswolken op, maar de voorspelling luidt, dat het niet gaat regenen. Dat hopen we maar, want voor vanavond hebben we een tafeltje buiten bij Winnie’s bar gereserveerd en het is natuurlijk extra leuk om langs de waterkant te zitten. We zullen zien.

De dreigende wolken lossen helemaal op. Tegen zonsondergang krijgt wat er nog van over is een mooi rozerood randje. Het blijft dus droog en de temperatuur is nog aangenaam, met korte mouwen buiten! We nemen een Franciacorta rosé, een voortreffelijke bubbel uit de buurtprovincie Lombardije, een beetje in de kleur van de wolkenrandjes. Winnie’s bar heeft een eenvoudige menukaart, we kiezen voor Parmaham met meloen, die we delen. Ongelofelijk hoe goed en zoet een meloen kan smaken. Kom daar maar eens om in Nederland.

Als hoofdgerecht kiezen we beide voor Spaghetti Carbonara, die heel erg lekker is, met een goede romige saus, zonder room overigens. We drinken er een Chardonnay bij uit Alto Adige, een knipoog naar ons vakantie-adres van vorig jaar bij Merano. Tegen half 10 breken we op en gaan naar de kamer. Geke leest nog even lekker in bed en ik zit op mijn balkonnetje dit epistel uit te werken. Morgen wordt een dag van luieren en luisteren, dinsdag gaan we door naar de Toscane. We hebben lang niet alles gezien, dus een goede reden om weer eens terug te gaan!

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen