De wekker gaat om 07.15 en dat is even wennen. Vlot ontbijten, de bagage was gisteren al gepakt, dus we kunnen snel vertrekken. De auto wordt voorgereden, de bagage wordt opgehaald en iets na 08.30 gaan we op weg. Eerst een stukje binnendoor naar Albenga, en van daaruit pakken we de snelweg op. De eerste verwachte aankomsttijd in voorzien om 15.30, maar dat is zonder pauzes en oponthoud. Zelfs bij Milaan gaat het redelijk vlot, maar de betaalpunten voor de snelweg kosten behoorlijk veel tijd.

Voor de Gotthardtunnel staat de gebruikelijke file, maar vandaag zijn ze pittig qua lengte. We aijn er niet helemaal zeker van als we een parallelbaan op duiken met de aanduiding Passi en Airolo, maar uiteindelijk blijkt dat een extra baan langs de file, die het ons mogelijk maakt om langs Airolo naar de pas te rijden. Ik begrijp werkelijk niet waarom automobilisten anderhalf uur in de file gaan staan, als je binnen bijna een half uur via Andermatt over de nieuwe pas kunt rijden. Naarmate we hoger komen, zien we ook dat de bergtoppen besneeuwd zijn en dat lijkt verse sneeuw. Op de pas zelf zitten we in de wolken, is het 1C en sneeuwt het licht. Als je dan in je polo uit de auto stapt (een lange broek was al voorzien) kan het redelijk fris zijn.

Als met al kost de reis met koffiestops en dergelijke anderhalf uur meer dan voorspeld, dus we zijn om 17.00 uur in ons hotel. Het lijkt in een buitenwijk van Colmar te liggen, maar het is slechts 5 minuten lopen van het voetgangersgebied in het centrum. We lopen door het centrum naar Petit Venise, een leuk gebied met vakwerkhuisjes en een klein riviertje. Het centrum bestaat grotendeels uit typische Elzasser vakwerkhuizen en overal chocola, kugelhopf en nougat. We kopen nog wat kleine dingetjes en drinken een glaasje Cremant d’Alsace in een leuk modern café.

Snel nog omkleden in het hotel en wat warmere kleding aantrekken, want temperaturen van 14C hebben we in maanden (?) niet meer meegemaakt. De afgelopen week was 28C de standaard. Het hotel heeft een tafel voor ons geboekt in restaurant L’Incortounable, een heel klein restaurant, dat we zelf nooit gevonden zouden hebben. Een donkere voordeur, klein trapje naar boven, waarna we in een soort huiskamer uitkomen, waar maximaal 24 gasten ontvangen kunnen worden.

De keuken is typisch lokaal, met bereidingen die je niet vaak tegenkomt. Geke heeft verschillende variaties op het thema ei, ik ga voor gemarineerde zalmforel met bietjes. De gastheer beveelt een Riesling aan, die er prima bij smaakt. Aangezien we allebei een hoofdgerecht van kalfsvlees hebben, bestel ik een Crozes Hermitage. Wat komen er toch mooie wijnen uit het Rhône-gebied. We hebben nog wat wijn over, dus een klein beetje kaas is lekker. Daarna nog een toetje, ik kies voor het chocolade-dessert en Geke opteert voor een combinatie van kaneelijs, pruimen en bavarois. Tijd voor de bedstee, morgen een beetje op tijd weg, opdat we mooi op tijd in Beuningen zijn. We rijden verder door Frankrijk, onder het Pfälzer Wald door en daarna door de Eifel om bij Maastricht het land in te komen. Weer eens wat anders.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen