Het is een beetje bewolkt als we opstaan, maar dat verandert snel. Iets na half 11 zitten we in de auto op weg naar het Parc. De ingang ligt zo’n 10 minuten uit Langebaan, dus we rijden al snel het natuurgebied binnen. Binnen 300 meter komen we de eerste struisvogel al tegen, tegelijk de laatste. Verder nog een overstekende schildpad en wat vogels, maar verder geen fauna. De flora daarentegen is prachtig en erg afwisselend. We nemen de afslag naar het Geelbek bezoekerscentrum, waar informatie te verkrijgen is over het gebied. Er lopen parelhoenders op het terrein en achter de gebouwen begint de lagune met een compleet donkerrode begroeiing, die enigszins op heide lijkt.

Het aanbevolen gehuchtje Churchhaven is echter niet te bereiken, beide toegangswegen zijn afgesloten. We rijden verder en komen langs brede drooggevallen stranden en ook bij de Kraalbaai, waar voor de verhuur woonboten liggen, die je alleen met een bootje kunt bereiken. Ons wat tè afgelegen. We duiken weer een gravelweg in, die ons aan de Atlantische kust zal brengen, waar een woeste zee op rotsblokken beukt en een ellenlange duinenrij zich uitstrekt langs de zee. Heel erg mooi daar aan de Plankiesbaai. We zijn na 14 uur weer terug en lopen naar Langebaan Beach, onderweg even tafels reserverend voor vanavond en morgen, want het is drukker in het weekend. De wind heeft flink de kop op gestoken, dus het is een drukte van belang met allemaal kleurige zeiltjes.

Op de terugweg een nieuwe zwembroek bemachtigd, want dat was nodig volgens de baas. Onze buurman Giles ligt met een ingezwachtelde kuit buiten op het terras te lezen. Het blijkt dat hij bij het windsurfen een hematoom heeft opgelopen, mogelijk door een scheurtje in een bloedvat, waardoor er een pijnlijke bloeduitstorting is ontstaan en hij dus niet kan surfen. Dat is balen, want daarvoor was hij wel naar Langebaan gekomen. We genieten van de namiddagzon, maar de wind maakt het wel wat frisjes van tijd tot tijd. Na gedoucht te hebben spot ik de wezels weer. Eerder waren ze met z’n drieën, nu komt er een drinken uit het zwembad. Enig speurwerk levert op dat het gaat om de Cap grey mongoose oftewel de Kleingrysmuishond.

We eten vanavond weer bij het grillrestaurant. Geweldig vlees, goed klaargemaakt en een lekkere laid-back atmosfeer. Zelfs Geke neemt een tournedos, ik kies voor een ribeye met voor allebei daarbij een Shiraz van Fat Bastard. Nog een gefrituurd appeltaartje na, met vanille-ijs, maar wel gedeeld. Prima afsluiting van een fijne dag. Op de terugweg waaien we bijna naar huis, het is 16C met windkracht 5. Frisjes.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen