De dag begint grijs, maar vanaf half 11 komt er steeds meer blauw in de lucht en wordt het uiteindelijk helemaal wolkenloos en 28C. We doen het op ons gemak, met als gevolg dat we om 11.45 uur vertrekken. De planning is om een wandeling te maken in het Goukamma Nationaal Park en dan daarna door te reizen naar Sedgefield, waar ook nog wat bezienswaardigheden op ons verlanglijstje staan. Hoe anders zal het lopen!
De ingang van het park ligt aan de Buffelbaai Road en dat is een klein half uurtje van onze domicilie. De dame bij de slagboom incasseert ZAR 100, vertelt ons dat route 3 niet open is en geeft ons een kaartje mee waar de routes op staan.

Bij de picknickplekken kunnen we de auto neerzetten en dan nog een klein stukje lopen naar de ferry, die ons over de lagune van de Goukamma-rivier gaat brengen. Het blijkt een klein polyester bootje te zijn van nog geen 2,5 meter, dat door middel van touwen kan worden voortbewogen. Het bootje ligt (natuurlijk) aan de overkant, dus moeten we het eerst naar hier halen. De rivier is het ongeveer 200 meter breed en de vloed loopt lekker naar binnen, ook nog aangewakkerd door de wind. Het vraagt dus nogal wat spierkracht en van de handen om eerst het bootje te halen en daarna weer de boel naar de overkant te trekken. Geke doet dapper mee en met 2 korte pauzes zijn we uiteindelijk aan de overkant.

We zoeken route 5, de Bushpig Trail uit, want dat is een rondwandeling vanaf de ferry. De route loopt over vele duinen, met treden gemaakt van rondhout, met daartussen meestal zand. Pittig lopen dus. Bovendien gaan we over verschillende duinen waarvan de hoogste naar schatting 350+ meter is. Echte kuitenbijters dus en lekker warm in het zonnetje, zeker als je in de windschaduw loopt achter de duin. Onderweg komen we 2 mannen tegen, dus het bootje zal bij terugkomst wel aan de overkant liggen. Na een uur beginnen we ons enigszins zorgen te maken of de route wel klopt, want het lijkt te ver. Doorzetten, want terug over de hoge duinen is ook geen optie.

Als de twijfel begint toe te slaan, komen we bij een onduidelijk kruising, waarvan de enige conclusie kan zijn, dat onze route nummer 5 geen terugweg heeft en dat de dame bij de entree dus de verkeerde route heeft genoemd als zijnde gesloten. Hebben wij weer. Dus is de enige optie is om naar route 2 over te stappen, die evenwijdig aan de kust met een omweg weer richting de ferry gaat. We lopen daar naar beneden, komen halverwege het duin een roestig bord tegen, dat geen uitsluitsel geeft over het te volgen pad. Daarom wordt er besloten om maar langs het strand te gaan lopen, dat is eigenlijk de enige acceptabele optie. Als we over 5-6 kilometer geen duinovergang vinden, kunnen we altijd doorlopen tot de lagune en daar stroomopwaarts gaan tot het bootje.

Bij Geke begint de moed in de schoenen te zakken, maar we zetten door en verdomd, als we er eigenlijk niet meer in geloven, staat er in de duinrand inderdaad weer een bord richting de ferry. Geen traptredes hier, dus omhoog worstelen in het mulle zand. Kan er ook nog wel even bij. Nog 20 minuten door het warme duinlandschap met weinig wind en dan zijn we niet bij het bootje, want dat ligt aan de overkant🤬. Opnieuw dat bootje overtrekken en zo te voelen staat er nog meer stroming dan eerder op de dag. Maar het lukt uiteindelijk en om 15.30 staan we lauw water te slobberen bij de auto, want onze voorraad voor onderweg was al ruimschoots op. Het is nu veel te laat om nog naar Sedgefield te gaan, dus rijden we terug naar Knysna, doen onze boodschappen voor de braai van vanavond en halen take-away koffie en gebak bij de deli van Brenton Haven.

De braai wordt opgestookt en we hebben lekkere dingen gekocht om te grillen. Een kipspies voor Geke en een Wagyu-ribeye voor mij, gele paprika en little gem, alles kan op de grill en dat is prima zo. Ik krijg het grillen met Namibisch stookhout wat meer onder controle, maar het is nog steeds lastig om gedroogd hout tot een smeulend vuur te transformeren. Wat mij betreft is houtskool een betere optie, maar als ik heel eerlijk ben, is de rooksmaak wel hemels. Tegen 22.00 uur zitten we nog lekker buiten, maar is de energie wel op. Het was een onverwacht vrij pittige wandeling, maar wel de moeite waard. Morgen is het de bedoeling om katachtigen te gaan spotten in een sanctuary.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen