De voorspellingen zeggen dat het vandaag een warme dag gaat worden met veel zon en een max van 29C. Als we de gordijnen openen, schijnt de zon al volop. In de loop van de ochtend komt er lichte sluierbewolking opzetten, maar dat is vooral lekker, omdat de zon dan minder heet is op je koppie. Het ontbijt duurt een eeuwigheid, meer dan een uur over 2 bakken yoghurt en een omelet. De gast die ons bedient moet nog veel leren, want we krijgen ook nog een verkeerde rekening; mijn koffie zit in het arrangement en alleen de cappuccino van Geke zou op de rekening moeten staan. Maar goed, het wordt snel opgelost.

We gaan lekker van de zon genieten en lezen op ons grasveldje lekker onze boeken. Iets na 1 uur maken we een strandwandeling van 45 minuten. Het is laag water, dat loopt wel lekkerder. Een border collie rent enthousiast met ons mee, z’n bazin komt ons achterop. Als we tegen 14 uur weer terug zijn, halen we bij de deli 2 Caesar Salads (ja, ook voor mij!) die we bij ons huisje onder het genot van een rose bubbel verorberen. We moeten een beetje doordrinken, want de wijn is nogal ruim ingekocht. Maar goed, als het niet op komt, is er vast wel een gegadigde voor. Evenals voor onze mega-verpakking toiletpapier. Tot onze verbazing komen de maintenance mensen in alle huisjes een airfryer plaatsen en het aanrecht is al zo vol en er zijn geen stopcontacten meer.

De lucht klaart weer helemaal op, Geke vlijt zich neder op haar luchtbed en ik werk even aan mijn verslagje. Noblesse oblige, tenslotte! Vanavond gaan we op deze locatie weer eten bij restaurant Blu, lekker makkelijk. Om 19 uur gaan we aan tafel, het restaurant zit helemaal vol en we krijgen een lullig klein terrastafeltje vlak bij de uitgifte van de keuken. Daar gaan we niet mee akkoord, we hebben 2 dagen geleden gereserveerd en willen hier niet mee worden afgescheept. Dat wordt goed opgepakt en na 3 minuten krijgen we een nieuwe tafel. Ondanks dat het vol is, komt het eten vlot en is de bediening ook goed. Om 21.30 terug naar ons huisje, ik zit nog even buiten, maar Geke kruipt binnen op de bank. Al met al een mooie kalme dag.


Over wegwerkzaamheden
Ter illustratie van hoe het hier in Zuid-Afrika gaat even een stukje over wegwerkzaamheden. Als er wegwerkzaamheden zijn, wordt dat vooraf aangekondigd door de gebruikelijke borden, inclusief de snelheidsbeperking. Maar daar bovenop dat staat er ook altijd een man of vrouw in de berm, zo’n 300 meter voor de aanvang van het werk, met een vlag achtvormige cirkels te maken, om aan te geven dat je moet afremmen. Bij het punt waar je moet stoppen (b.v. omdat er maar één rijstrook beschikbaar is) staat ook een persoon met een rode vlag met een kruis er op, die je maant tot stoppen. Deze persoon loopt steeds door naar de achterste auto in de rij om de volgende tot stoppen te manen. Als je vooraan staat, staat er voor je neus een verrijdbare barrière en ernaast staat een kantelbaar bord met STOP erop. Als de weg weer wordt vrijgegeven, schuift een persoon de barrière naar de andere kant van de weg, draait het stopbord op RY en gaat vervolgens met een vlag heen en weer zwaaien, om je tot opschieten te manen. Onderweg staan ook per 300 meter personen met vlaggen en ook bij iedere zijstraat staat iemand om het verkeer de goede kant op te sturen. Aan het einde van de wegwerkzaamheden staat wederom een persoon met een vlag, die vriendelijk naar iedereen wuift. Knap stukje werkverschaffing!

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen