Als we wakker worden rond 08.30 merken we dat er geen zon schijnt achter de gordijnen. Even Buienradar raadplegen en daar zitten we midden in het rode hart van een groot regengebied dat van west naar oost over de Golf van Genua trekt. Alleen het vreemde is: hier regent het niet. Tegen 09.30 begint het een beetje te miezeren, maar niets wat in de buurt komt van wat een rood gebied op de radar aan water zou moeten brengen.

Tijdens het ontbijt begint het fors te regenen. Als dat hier gebeurt, gaan de sluizen ook open. Voordeel: geen wespen en duiven om je heen. Na het ontbijt pakken we de auto om naar Albenga te gaan, het eerstvolgende plaatsje aan de kust in oostelijke richting. Dat had het eindpunt van onze wandeltocht moeten zijn van eerder deze week. Blij dat we dat niet hebben gedaan, want het zou nog een forse aanvullende tippel zijn geweest. Het weer is weer helemaal OK.

Albenga is een oude ommuurde stad, met allemaal kleine straatjes en pleintjes. Natuurlijk zijn er ook vele kerken, die zo dicht bij elkaar staan, dat de torens ons aan San Gigmignano doen denken. Op advies van de receptie zoeken we naar de winkel waar olie en kaas wordt verkocht, maar helaas is deze gesloten. Na koffie te hebben gedronken, zoeken we de auto weer op om naar Cervo te gaan, daar kun je lekker lunchen.

Cervo licht westelijk van Alassio, dus we moeten weer de kustweg terug, door Alassio en vervolgens nog zo’n 20 kilometer verder. Cervo is de vroegere hoofdstad van Ligurië en is op een heuvel gebouwd, met natuurlIjk de kerk als middelpunt. We rijden naar boven over een smal weggetje, parkeren op een mogelijk nog smallere parking en lopen het dorpje in om bij Restaurant San Georgio (aanbevolen door het hotel) de lunch te gaan genieten. Blijkbaar geloven ze niet dat toeristen ook een goede lunch zouden kunnen bestellen, dus onder het mom dat de keuken om 14.00 uur dicht gaat (het is even voor tweeën) worden we er weer uit gestuurd.

Ook de andere restaurants in het dorp sluiten om 14.00 uur de keuken, dus hier gaan we geen succes hebben. We lopen nog een rondje door het pittoreske dorp, bezoeken de kerk en rijden terug naar het hotel. Daarna lopen we Alassio binnen om bij Rudy’s Café een sandwich en drankjes te bestellen. Het ziet er in de verte weer donker uit, de glazen zijwand van de serre wordt gesloten en 10 minuten later plenst het weer dat het een lieve lust is.

Na de lunch is het weer opgeklaard, dat is maar goed ook voor de gasten van de openlucht-bruiloft, die bij één van de strandtenten wordt gehouden. De bruid laat nogal op zich wachten, dus de organisatoren worden nogal gestrest. Gelukkig voor de fotograaf en zijn maatje komt het oponthoud mooi uit, want ze zijn te laat en weten ook niet precies waar ze moeten zijn. De bruid wordt de auto weer ingefrommeld om te kunnen fotograferen, daarna moet de ze de stalen trap nog afdalen en dat onder begeleiding van het nummer “All that she wants is another baby”. Krijg het maar bedacht.

We hebben vanavond in de Bistro van het hotel gereserveerd. Eerst nog een drankje op het terras en daarna aan tafel. We kiezen deels voor gerechten, die we al eerder hebben gegeten. Ook de Chardonnay ‘Les Crêtes’ uit Aosta, die uiteindelijk geserveerd krijgen, is een oude bekende. Uit eerdere ervaringen weten we, dat niet alles in de bediening goed gaat. Dus we geven duidelijk aan, dat we een pauze willen tussen het voor- en hoofdgerecht. Als het voorgerecht geserveerd is, hebben we de bestelde wijn nog niet. De ober die de wijnbestelling heeft opgenomen, komt met een rosé aan in plaats van de bestelde witte wijn. Na nog eens 10 minuten komt hij met de mededeling, dat de gekozen wijn niet meer voorhanden is. Daarop komt hij met een andere wijnkaart aan dan die wij eerder hebben gezien, wat weer gecorrigeerd wordt door een collega. Uiteindelijk hebben we, ongeveer 20 minuten nadat het voorgerecht op tafel is gezet, onze wijn geserveerd gekregen.

Tegen de tijd dat we aan ons nagerecht toe zijn, komen er nog twee dames, een moeder en een dochter, die we al eerder hebben gezien bij het ontbijt, het restaurant in. Ik zit er (gelukkig) met de rug naartoe. De dochter weet er zo’n circus van te maken, dat er uiteindelijk 3 mensen uit de bediening aan tafel staan om de bestelling rond te krijgen. Ze wil iets, wat niet op de kaart staat, maar wel in huis is en dat is gerookte zalm, die ook bij het ontbijt op het buffet staat. Daar moet dan ook een soort mierikswortelmousse bij (ik kon het niet goed volgen, dus ik vul het zelf maar in) en ook citroen. Vervolgens bestelt zij er een fles rode (!) wijn bij, die meteen niet koel genoeg bevonden wordt en op ijs koud moet worden gesteld. Zo geschiedde. Moeder krijgt overigens niets. Tegen de tijd dat wij op gaan stappen, vraagt zij de bediening om ijsblokjes en flikkert zo 3 ijsblokken bij haar eerste halve glas rode wijn. Ik kan me zó goed voorstellen, dat zij allen een voorgerecht eten en daarna de fles rode wijn vacuum laten trekken en in de koeling laten zetten, opdat ze morgen kan klagen dat de wijn te koud is.

Voor nu weltrusten!😵‍💫😴 Wat zijn er toch verschrikkelijke mensen op deze wereld.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen