Omdat in de voorafgaande dagen de woensdag als matige dag qua weer werd aangekondigd, is deze dag tot onze vrije dag gebombardeerd. We ontbijten om 09.00 uur en inderdaad, de lucht is grauwgrijs. Omdat er pas rond het middaguur regen is voorspeld, zoeken we een korte wandeltocht op met weinig hoogteverschil. De Stubener Rundweg van ca. 2 uur is een prima optie, die bij het hotel start. Vestjes en regenjacks mee, rond 10 uur gaan we van acquit.

We lopen uit het dorp omhoog naar de eerste haarspeldbocht, vanwaar de route ‘of the road’ omhoog gaat door de weilanden. Er staat een veulentje in de binnenbocht en ik kan het niet laten om even kennis te gaan maken. Ook de moeder komt nog even kijken. Het eerste deel van de route gaat redelijk stijl omhoog, enig gebrek aan conditie laat zich nu gelden. Op het hoogste punt gaat het linksom over een bruggetje dat gemaakt is van een halve boomstam met een kleine leuning. Daarna is het klauteren over een pad dat geen pad mag heten.

We moet op sommige plekken het schrikdraad open maken om verder te kunnen. Het is een wondere wereld van gras, bloemen, beestjes en ongerepte natuur. Op de alm komen we een aantal dames tegen met een bel om hun hals, ze maken plaats als we naderen. Na de volgende schrikdraad-barrière komen we in het gebied van de stieren. Een kalfje maakt zich klein als ik nader om een foto te nemen. Wat een schatje.

De lucht begint open te breken en we krijgen de rug nat nu het warmer wordt. Als ‘Jo met de banjo’ knopen we onze overbodige kleding rond onze kont, dat is aangenamer. Het volgende deel van de tour komt door een afwisselend gebied met heel veel verschillende bloemen en planten en dito vlinders en andere vliegende wezens. Ruud is helemaal in vervoering, want wat ik niet wist, is dat dit zijn eerste wandeltocht ‘ever’ is in een berggebied. We gaan weer naar het noorden richting hotel en vanaf de stijle bergwand aan onze rechterhand komen veel beekjes naar beneden. Het ruist overal om ons heen.

We komen langs een ‘teig’ met daarin veel forellen. Van hieruit hebben we ook goed uitzicht op het dorpje en ons hotel. We frissen ons nog even op en daarna ontmoeten we elkaar weer op het terras, met korte broek en slippers. Als ik aankom, zit Ruud al met een halve liter voor zijn neus te genieten van de zon en dat terwijl er vanaf 12 uur de hele middag regen voorspeld was! Na het biertje volgt een fles Betty Rosé. Omdat de lucht betrekt en het te koel wordt, gaan we binnen lunchen. Voor Ruud een forelletje en voor mij een voorgerechtje van gepaneerde kipfilet met aardappelsalade. De rosé doet het er prima bij. De serveerster zegt dat we en fles mee moeten nemen voor Betty, waarop ik zeg dat te zwaar is op de motor. Zij: “ het moet wel een volle fles zijn”. Bijdehante tante.

De rest van de middag besteden ze op onze eigen wijze😴, ik maak een begin met dit verhaaltje. Om 18.30 nestelen we ons op het terras en drinken we een prosecco, die we nog te goed hadden als welkomscocktail. We hebben vanochtend besloten om à la carte te eten, omdat het HP-menu voor vanavond wat minder in onze smaak viel. Aangezien we laat geluncht hebben, slaan we een voorgerecht over en bestellen een Zwiebelrostbraten met bratkartoffeln en butterbohnen. We kiezen voor een Tetuna uit Burgenland, een gebied ten zuidoosten van Wenen. Als dessert voor Ruud een chocoladeparfait met rote grütze en voor mij Heisse Liebe. We maken nog een klein wandelingetje en dan houden we het voor gezien.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen