Wat is dit toch een heerlijk hotel. We hadden in Opatija weinig te wensen over, maar hier is het helemaal top. Het ziet er allemaal zo verzorgd uit en alles klopt tot in de details. Van de matglazen vloeren, de luiken aan de binnenkant, de service, de prachtige tuin en details die je daarin kan vinden, kortom, wij worden er helemaal blij van. Ook de nachtrust is prima, want we worden pas om 09.45 wakker, terwijl we om 10.00 ons ontbijt hebben besteld. Dus snel aankleden en scheren en hop, naar beneden.

Lekker op het terras ontbijten met uitzicht op Bergamo. De lucht is erg vochtig, het heeft vannacht een beetje geregend en er wordt vandaag nog wel iets verwacht. Het zicht op grotere afstand is daardoor niet optimaal, maar dat mag de pret niet drukken. We nemen de Funicolare, de kabeltrein naar beneden naar de oude stad. Leuke manier van vervoer en je bent snel een paar honderd meter lager. We lopen via de stadspoort het oude centrum binnen. Vanaf de andere kant van dit centrum kun je met een tweede Funicolare nog verder naar beneden naar de nieuwe stad. Dat bewaren we voor een volgende keer, want die gaat er vast wel komen.

Het oude Bergamo ligt opgesloten tussen de stadsmuren en is echt Italiaans. Hoge oude gebouwen, Franse balkons met bloemen en kleine raampjes, op de begane grond allemaal winkeltjes en restaurants. Hobbelige keitjes in de straat, veel pleintjes en zo mogelijk nog meer gebouwen die het belang van de Katholieke kerk benadrukken. De Duomo is één en al pracht en praal. Ongelofelijk wat hier in is geïnvesteerd om indruk te maken. De hoogte van de kathedraal, de fresco’s, het klatergoud, het ingelegde houtwerk, wat een weelde.

Aan het Piazza Vecchia loopt een trap naar boven naar een grote ruimte boven de poort naar de Duomo. In het begin van de Corona-crisis was de uitbarsting in Bergamo één van de grootste brandhaarden van besmetting. In die tijd namen de Bergamezen het initiatief om vanaf het balkon van hun woning te zingen, om de andere inwoners een hart onder de riem te steken. Dit heeft een drietal kunstenaars geïnspireerd om dit nogmaals te doen en de opnames daarvan zijn in deze ruimte op 5 grote schermen te bewonderen. Ciao, bella ciao is het partizanenlied dat wordt gezongen, indrukwekkend.

We ontdekken een winkel met mooi glaswerk, maar we weten eigenlijk niet hoe we er binnen kunnen komen. Dat blijkt via het restaurant te zijn aan de Piazza om de hoek. Een van de bedieningsmedewerkers loopt met ons mee en helpt bij het uitzoeken. Als we met onze aankopen weer buiten komen, regent het lichtjes, dus we landen direct maar op het terras onder de luifel. Heerlijke lunch, die we afsluiten met een soort cannoli van krokant deeg, die in een vitrine op staafjes worden warmgehouden en daarna gevuld met banketbakkersroom.

Het laatste winkeltje in de smalle hoofdstraat heeft nog wat leuke dingetjes voor de achterblijvers. De Funicolare brengt ons weer omhoog, de aankopen worden veilig gesteld en we maken nog een wandeling rondom de vervallen burcht die boven het hotel uittorent. Tijd voor een drankje in de tuin en dan opkuisen voor het diner.

Na een goede douchebeurt zijn we lekker opgefrist en dat was wel nodig ook. Als we ons voorbereiden voor het diner, begint het om 19.15 wel heel donker te worden. We zien regendruppels op de ramen en daarna breken de wolken open. Permanent onweer hoog in de lucht, donderslagen en lichtflitsen wisselen elkaar af en na een kwartiertje horen we geluiden op het dak, die we niet herkennen. Hagelstenen als duiveneieren en ook niet te weinig.! Dat we vanavond buiten kunnen eten is niet echt rationeel.

We hebben om 20.00 uur gereserveerd en naar nu blijkt is datgene waarvan we dachten dat het het restaurant is, alleen de lounge is. Eén etage lager is het restaurant en dat ziet er heel smaakvol uit. We nemen een rosé Franciacorta als aperitief. Na een lekkere amuse kiezen we allebei voor een carpaccio van Scottana (speciaal jong type rund) als voorgerecht en daarna voor een lokaal type spaghetti met alleen een tomatensaus. Wel een saus die heel delicaat is. De mooie rode Merlot die we hebben uitgekozen drinken we ook bij een klein stukje Talleggio (kaas) als afsluiting. Een fijne dag.

Morgen willen we eerst binnendoor richting Como, om daarmee Milano te omzeilen. Misschien een iets langere route, maar Milano is vanaf de snelweg zo lelijk en onvoorspelbaar qua drukte, dus de langere reistijd nemen we op de koop toe. Het is vakantie tenslotte.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen