De wekker gaat al vroeg, althans voor een zondag. Om half negen zitten we in de auto, nog even tanken en dan naar het zuiden. Het waait al stevig, maar dat mag de pret niet drukken. Het rijdt vlot en als we Keulen voorbij zijn, wordt het ook steeds lichter en uiteindelijk is het strak blauw. We maken een tweetal stops voor koffie en een broodje “to go” en natuurlijk het gebruik van de sanitaire voorzieningen. Ondanks dat over langere trajecten de snelheid beperkt is tot 130, halen we een gemiddelde snelheid van meer dan 110 km. Vanaf 1 maart wordt dat in Nederland wel anders, we worden weer collectief belazerd.

Na München wil de navigatie ons via Kufstein Oostenrijk in leiden, maar we kiezen er voor om langs de Tegernsee en over de Achenpass naar Pertisau te rijden.Er ligt al heel behoorlijk sneeuw en dan moeten we nog naar de 950 meter hoogte van de Achensee. Valt geheel niet tegen, we arriveren bij het hotel om 16.20, sneller dan verwacht en het is fijn om bij daglicht aan te komen. We worden ontvangen met een glaasje Prosecco, onze kamer ligt aan de meerzijde met een mooi uitzicht op Maurach in de verte.

We hadden een kamer aan de landzijde gevraagd, maar daar is het type kamer wat we geboekt hebben niet voorhanden. Door de lichtjes in de verte is het gelukkig geen donker gat waar we in kijken. We hebben een grote woonkamer met een eethoek, een bankstel en twee fauteuils voor de balkonpui. Een aparte slaapkamer, lekker handig, want dan kan daar het raam open, zonder dat het in het zitgedeelte koud is.

We lopen nog een rondje door het dorp, het is tegen het vriespunt en de sneeuw kraakt een beetje. We drinken een glaasje bij terugkomst in het hotel en gaan naar het restaurant om te eten. Ten opzichte van 10 jaar geleden is het restaurant helemaal verbouwd en is aan de meerzijde een stuk bijgebouwd, met trapsgewijze plaatsing van de tafels, waardoor iedereen een mooi uitzicht heeft op het meer. Prima 6 gangen diner, met het onmisbare knackiger saladebuffet vooraf, daarna pasta met runderblokjes, een selderijsoepje met truffel. Als hoofdgerecht voor mij kalfsfilet met een puree van zoete aardappel en zuurkool, Geke gaat voor het vegetarische gerecht: gevulde courgette. Kaasjes na en dan nog een dessert van himbeeren (erg gevaarlijk) en tonkabonen. Daarna gaat het licht letterlijk en figuurlijk uit.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen