Iets na half negen zijn Betty en Ruud bij ons in Beuningen. Nog even een koffietje en dan op naar het zuiden, voor een weekje Lago Maggiore en een weekje in de Dolomieten. Onze overnachting op de heenreis is in het Zwarte Woud, zo’n 600 kilometer over de autobahn. We vertrekken iets na 9 uur en volgens de navigatie komen we, zonder pauzes, kwart over 3 aan bij het Waldhotel in Bad Sulzburg.

Het rijdt redelijk door, maar echt de cruise control op 160 en gaan met die banaan is er niet bij. De leaserijders laten hun partners weer rijden op zondag en dat werkt niet altijd mee. Ik verbaas me er over, dat je over een afstand van een paar honderd kilometer steeds dezelfde auto’s om je heen ziet. Zoals een ouder echtpaar, dat in hun Getz rechts de file inhaalt en lekker doorstoomt, tenzij er een helling is. Dan is de power eruit.

We lunchen langs de autobahn, best wel redelijk qua kwaliteit. We vorderen snel en als we een aanduiding van Freudenstad zien staan, besluiten we de snelweg te verlaten en door het Zwarte Woud zuidwaarts te rijden. Prachtig groen, mooie vergezichten van tijd tot tijd en vele herkenningspunten van onze motorvakantie van 2018. Iets na vijf uur komen we aan bij het Waldhotel, dat helemaal verscholen in de rimboe ligt. Inchecken, nette kamers, even opfrissen en dan op het terras een aperitief, want het is nog 23C. We worden gevraagd om rond 7 uur aan tafel te gaan, want om half acht is een diner gepland voor een grotere groep.

Terwijl we op het terras zitten, komen de groepsgasten aan: de Münchener Jaguar club, met een aantal zéér fraaie E-types erbij in verschillende uitvoeringen. Ruudje kwispelt nog net niet. Wat een fraaie automobielen. Tegen 7 uur gaan we aan tafel en bestellen een Chardonnay voor de dames en een Negroamaro voor de boys. Soepjes vooraf en naturel schnitzel van het kalf met pfifferlingsaus voor de dames (mit bandnudeln) en een Wiener mit Pommes voor de heren. Nog een dessertje voor een drietal van ons en dan is het al vroeg bedtijd.

Geschreven door Wim.en.Geke.reisverslagen