JIIIIEHAAAAAWWWW HAPPY BIRTHDAY HANSIE! … oftewel, in mijn pfff @#%@#@ weer een jaar naar de kl*te… Nee ik heb niet zoveel met verjaardagen, of liever gezegd, ik heb niks met ouder worden, en 35 … begint toch al knap oud te voelen moet ik je zeggen. Echter, zou mr. Frank Visser zeggen, is een verjaardagsliedje van je lieve dochter een mooie pleister op de wond, of in mijn geval rimpels. Stipt half 8 kwamen mama en Emily zingend de kamer binnen, best een leuk gezicht moet ik zeggen.

Vol verwachting klopt mijn hart want ondanks dat verjaardagen ruk zijn, is het meestal wel goed voor een aantal leuke cadeaus en als je dan toch ouder moet worden … dan maar met dure cadeaus toch?

Aan de druk versierde ontbijttafel stond mijn eerste cadeautje al klaar, een tasje met een waardebon van het theater! Gekregen van paps en mams en dus een leuke garantie op een leuke avond! Alleen nog even een show uitzoeken, maar voor een oud theatermonster zoals ik moet dat geen enkel probleem zijn om iets leuks uit te zoeken. En toen kwam het moment, lieve Linda, wat heb je toch weer voor me geregeld dit jaar? Hoeveel geld heb je uitgetrokken? Hoeveel nachten heb je op internet doorgebracht voor research en hoeveel maanden aan voorbereidingstijd zijn vooraf gegaan aan dit moment? Vol verwachting sloot ik mijn ogen en legde ik mijn handen open voor me op tafel… aan autosleutel? Dikke envelop? Een rolex?!?!

Het antwoord…volgt later.

Na het ontbijt was de bedoeling om jonkoping te gaan bekijken, de grootste stad hier in de buurt en we hoopte dan ook dat er een hoop te zien en te winkelen was. Het is ongeveer 45 minuten rijden vanaf ons huisje en uiteraard hadden we, ondanks de deceptie van gisteravond de hoop op een eland nog niet op gegeven en keken we wild om ons heen… wat een cadeau zou dat trouwens zijn zeg, als ik die op mijn verjaardag toch eens zou zien! Maar goed… zoals een oplettende lezer al opmerkte is Eland Zweeds voor “mij niet gezien” dus ik weet wanneer dromen een brug te ver zijn.

Uiteraard, op een aangereden das na, waren de enige dieren die we zagen de vliegen op de voorruit en leek een nieuwe dierloze dag zich aan te dienen. Toen we de parkeergarage inreden wisten we het zeker, deze heenreis zou geen mooie wild foto’s opleveren. De stad jonkoping zelf is trouwens niet heel bijzonder… ja het is een studentenstad en dus is er veel jong publiek in de stad wat automatisch zorgt voor een lekkere “vibe” maar meer dan dat is het niet heel bijzonder. Gelukkig is er wel 1 ding wat je de Zweden moet nageven (buiten dat ze goede meubels maken) en dat is dat de faciliteiten voor kinderen / jonge gezinnen fantastisch zijn.

We liepen vanaf de garage naar het stadspark, een kleine 20 minuten lopen dwars door een prachtige woonwijk met mooie authentieke Zweedse huizen met een moderne touch. Het park zelf was, mede geholpen door het weer, mooi centraal gelegen en stond er mooi groen bij met een supergrote speeltuin in het midden, ideaal raakmateriaal dus voor Emily die na bijna anderhalf uur zitten ook wel even zin had om helemaal los te gaan, en dat kan prima want zowel oma als mama zijn in topconditie dus die hobbelde overal netjes achteraan. Kon papa mooi alle felicitaties beantwoorden, want dat waren er toch nog al wat. (WAARVOOR VEEL DANK !!!)

Na een klein uurtje razen was het tijd om de interne mens te verzorgen en dus was het zaak om zo snel mogelijk een ICA of MAXI te vinden aangezien het niet alleen de maagjes die begonnen te knorren .. maar ook lind… affin we moesten SNEL eten hebben!

Dat deze dag zorgvuldig was gearrangeerd door mijn lieftallige wederhelft werd eens te meer duidelijk toen ze voor de verandering niet met een zoet broodje naar buiten kwam bij de supermarkt, maar met … een broodje … GARNALEN! Ik kon een eerste vreugdekreet niet onderdrukken en met veel genoegen en plezier heb ik dan ook het broodje van kruimel tot kruimel naar binnen gewerkt.

Het was bijna half 3 en Emily moest nodig een klein dutje doen, ons plan was dan ook om door de bossen naar huis te rijden om daar op het gemakje een koningsmaal voor te bereiden voor de jarige prins op prinsjesdag, en terwijl we koers zette naar de wildernis gingen mijn gedachte weer eens uit naar dat cadeau… weet u nog in het begin van de blog? Ja… dat cadeau!

Ik zal jullie niet langer in spanning houden, bij het ontbijt kreeg ik … nix, want zoals de slogan luidt, nix is de afspraak. Dus helaas was mijn kleine, ietwat unieke handje leeg en dus niet gevuld met een dure autosleutel of rolex. Echter, wat ik toen nog niet wist is dat er een plannetje was, want buiten de onvoorwaardelijke liefde die Linda voor me heeft, en die ik af en toe ook flink op de proef stel, was er nog iets anders in het verschiet.

Na een klein half uurtje rijden gloorde er iets in de verte en wederom begonnen de harten sneller te slaan en de ademhaling te versnellen. Daar in de bosrand stond hij, trots van de natuur, koning van de Zweedse bossen en aanvoerder van de Swedish big five list —> De eland! HOE GAAF!!! En dat op deze dag. Toeval bestaat niet en ik pakte meteen Linda haar hand vast, een mooier cadeau had ze me niet kunnen geven (even los van dat kleine snurkende monstertje op de achterbank natuurlijk)!

Dit was dus het plan, wat een moment, wat een cadeau en wat een ervaring, reis compleet, dag compleet en ik een klap vrolijk als een kind. WHOOHOO!

Na dit euforische moment reden we door, want ja elk moment komt en gaat weer voorbij, maar gelukkig stopte het nog niet helemaal want iets verder op dezelfde weg zagen we nog een hele leuke vos, niet zo indrukwekkend als de eland maar minstens net zo leuk!

Na deze dierentuin in het wild gingen we snel terug naar het huisje, we hadden honger en de dag was geslaagd. Wat wil een mens nog meer? Nou ja, een lekkere BBQ met je lieve familie is een van die dingen, en zo geschiedde dus ook. Tot slot van deze dag nog even een flink potje gekaart en nu, terwijl ik dit typ, met een grote glimlach deze dag nog eens de revue laten passeren in de vorm van een blog.

Nee, ik hou niet van verjaardagen, dat ga ik ook niet doen, maar als ze dan toch moeten gebeuren… dan maar op deze manier met deze mensen en met dit mooie cadeau. Lieve pap, mam, Linda en Emily… bedankt voor een topdag! <3

Geschreven door Hans.linda.ontour