Half 9, je raakt er bijna aan gewend dat ze zo lekker uitslaapt. Zou het dan toch waar zijn? Ze hadden al tegen ons gezegd dat kinderen doorgaans op vakantie veel beter slapen .. Nu hadden we met Emily al geen problemen, want ze slaapt als doornroosje zo’n 12 uur per nacht, alleen was ze altijd zo vroeg wakker. Nu dus niet, whoohoo.

Deze keer bij het ontbijt geen pannenkoeken maar een gebakken eitje, ook erg lekker natuurlijk! Verder waren de broodjes, de hagelslag en de verse fruithapjes weer helemaal prima. Onze Duitse vrienden gingen vandaag uitchecken, die gingen we dus niet meer zien en zo hoorde wij ineens dat wij de laatste gasten waren. Er kwamen pas zaterdag na ons vertrek nieuwe mensen. Ook hoorde we ineens dat we vanavond niet gingen barbecuen. We hadden gister met Nico en Patricia besproken dat we zouden gaan barbecuen omdat wij helaas niet uit eten kunnen, en hun niemand in de B&B hadden zitten. 1 en 1 was 2 dachten zij en dus was een leuk idee geboren.

Helaas voor ons kregen ze een last minut boeking en dus kwamen ze enkel heen en weer voor het ontbijt. Toch een beetje vreemde constructie. Niet dat er iets mis mee is, want je slaapt en je krijgt ontbijt, in principe het concept van een B&B, maar als je dan alle websites leest gaat het vaak om een “experience” en “beleving” en “gezelligheid” … tja eerlijkheid gebied te zeggen dat die dan toch missen in ons verblijf, maar goed bij ons gaat altijd alles met een gekke bocht, per saldo bleek het dus dat wij vanavond het hele rijk voor ons alleen hadden.

De ochtend was verder zoals alle andere, Emily was lekker aan het ravotten en wij een beetje bijhangen. Rond half 12 vertrekt de bus en de reis ging dit keer naar Metropole Malaga! Na een toeristische route van de bekende anderhalf uur kamen we aan in het city center, en tandjes… wat een drukte! Beetje de bijenkorf op de dol dwaze duikavond, of hoe het ook heet. Je kon er over de hoofden lopen maar bovenal, je kon nergens parkeren. Na een x-tal rondjes gereden te hebben maakte Emily voor ons de keuze, “gaga googoo, dada mama, WEEEEEEEEEEEEH” —> Wat vrij vertaald iets betekend als: als jullie GODFRIEDVANBOUILLON NIET HEEL SNEL ERGENS GAAN STOPPEN OM MIJ EEN FLESJE TE GEVEN ZORG IK DAT JULLIE NOOIT MEER EEN NACHT DOORSLAPEN! EN DAN SCHIJT IK OOK JULLIE HAND ONDER BIJ HET VERSCHONEN, COMPRANDRE AMIGO’s?

Je begrijpt onder lichte dwang en iets grotere paniek riepen we plan B in het leven. Malaga was voor vandaag geen optie, te druk, te chaotisch en teveel gedoe. En eerlijk gezegd, alleen er naar kijken leverde al stress op, en net nu we een beetje tot rust aan het komen waren. Prima keuze dus van onze driftige smurf.

Plaza Mayor - oftewel het eerder genoemde Plan B. Een groot outlet center op zo’n 15 minuten van het drukke Malaga. Het leek als twee druppels water op de vertrouwde malls die we in Amerika met regelmaat bezochten en dus was het meteen een soort van thuiskomen, maar ook een beetje heimwee, want die taal….daar konden we toch niet echt aan wennen.

Na een 3 sterren lunch bij de Macdonalds, waarbij Emily zich heerlijk koest kon houden “ik bedoel vermaken met” een soepstengel, maakte we het rondje door alle winkels. Het was er leuk, lekker lopen, mooi in de schaduw alleen niet echt mega goedkoop. Al met al hebben we dan ook niks gekocht, maar opzich heeft de penningmeester daar niet zoveel moeite mee. Het is sowieso al wel een goedkoop tripje zo dus mij hoor je niet klagen.

Na 2 uurtjes slenteren namen we nog even op zijn Amerikaans een donut bij Dunkin donuts en een ijskoffie. Immers bij 26 graden mag dat best. Emily die het er niet mee eens was dat zij werd afgescheept met een beetje water wist uiteindelijk in de onderhandelingen nog een soepstengel te bedingen, en zoals de hele reis al… was ze een tevreden smurfje. Echt een geweldige uitvinding die dingen ! ! !

Om 5 uur gingen we weer terug naar de B&B met als tussenstop de bekende supermarkt. Een bakje kwark en een stukje taart was het avondeten, immers de BBQ ging niet door en verder hadden we ook niet echt trek. Emily die weigerde te slapen op de terugweg had vandaag maar 1 slaapje gedaan van een goed uurtje en ook daarbij hadden we verwacht dat het wel een lastig verhaal ging worden, dus een snelle hap was prima.

Eenmaal aangekomen kon Emily nog lekker anderhalf uur tijgeren, kruipen, vallen opstaan en alles wat er nog ontbreekt aan deze zin. Ze leek oprecht de tijd van haar leven te hebben. Toen rond kwart over 7 mevrouw nog niet in haar oogjes had gewreven gooide wij de handdoek. Kleine meisjes bedtijd! Flesje erin en om half 8 sliep ze als een zonnetje. Wat dat betreft… doe nog maar 10 kinderen op deze manier. Geweldig.
Ons avondprogramma was simpel. Eten, koffie, borreltje, spelletje, biertje, slaapje. En zo geschiedde. Helemaal alleen in de B&B, geen ziel te bekennen, en ik moet toegeven. Dat is toch een beetje gek. Je hoort gekke geluiden en je kent er helemaal niks. Als er iets mis zou gaan weet ik niet eens wie of wat ik zou moeten bellen. Je draagt ineens wel gevoelsmatig de verantwoordelijkheid van de hele toko op je. En ja... laat er nu net een flinke storm op komst zijn vannacht. Ach ja, dat zal ook vast wel weer goedkomen.

Voor nu, hasta manana, wellicht ;-) !!

Geschreven door Hans.linda.ontour