Onze jaarlijkse ultieme Guilty pleasure. De grote climax waar Durex in reclames aan probeert te tippen. Ja het is weer AMERICA-TIME!

Goed laten we bij het begin beginnen, er is namelijk een Heule boel gebeurd het afgelopen jaar. Nieuw huisje, nieuw ringetje (lees GETROUWD!) en ja…na een goede huwelijksdag hoort een minstens zo’n geweldige huwelijksreis. —> en zo zal geschiedde.

We waren dit keer al lekker vroeg op schiphol, namelijk zo’n 4 uur van tevoren, op zijn Heemskerks dus. Dat gaf ons mooi de kans om eerst even een broodje te eten, wat rond de lopen en de relatie te testen met een spannend en fanatiek spelletje UNO, oftewel pesten 2.0, wie er gewonnen heeft? Dat doet er niet toe …. #$!@%

Honeymoon of niet, voor ons dit jaar helaas geen gratis upgrade naar de business class of een of ander feestcomité ontvangst…nee wij nuchtere semi import achterhoekers houden het nuchter en zitten gewoon weer netjes voor onze bijna 10(!) uur durende vlucht op rij 44 stoel E en G. Economy of course.

We dachten dit jaar eens gek te doen, normaal zitten we ALTIJD bij het raam, maar dit jaar dachten we eens goh…het midden? Is dat niet handig? En dan misschien achterin dicht bij het toilet? Nou dat is het zeker. Linda niet misselijk geweest, geen gedoe met uitstapjes naar de WC en als eerste je drankje en je eten. En Linda die eten heeft is als een kind met een ijsje, zoet als honing en stil als een TV op mute stand dus de 10 uur … voelde best wel relaxed aan.

Het eerste hoofdmenu bestond uit een BBQ chicken of pasta, en je snapt, de BBQ chicken werd door Linda als eerste gekozen, maar wat mocht het toeval. Als je achterin zit dan hoor je ook alle kletspraat van de bemanningsleden. Zo wist ik bijvoorbeeld dat van 1 van de dames de vriend in business class zat (hij wel..) en dat ze nog een weekje gingen Touren voordat ze weer op een werkvlucht terug gingen. En ook dat de andere Dame die onze kant bediende, liever vluchten naar Amerika of Azie heeft, want binnen Europese vluchten waren toch wel hard werken. Tot slot, was er ook nog wat roddel en achterklap op te vangen over de menu’s. Er was namelijk 1 visgerechten doorheen gezwommen waar ze vanaf moesten —> U begrijpt waar nood is springt Hans bij en zodoende werd het probleem vakkundig en professioneel opgelost.

Na een uurtje of 4 en 2 films verder kwam de dame van KLM, waar we al een beetje mee hadden gekletst en waar we ook al geheel subtiel hadden laten vallen dat we op huwelijksreis waren, aan met een bordje. En niet zomaar een bordje. 2 glazen lekkere champagne en 4 chocolaatjes werden ons aangeboden samen met een leuke handgeschreven kaart als presentje voor onze huwelijksreis…hoe gaaf is dat!! De kans is dus best groot dat we die term “Honeymoon” er nog weleens wat vaker op een subtiele wijze in gaan fietsen, wie weet.

Uiteindelijk, na 17 lange uren van huis naar Hotel is het dan zover. We kunnen inchecken bij het eerste hotel van de trip. Crystall Inn in Salt Lake City! Van de stad hebben we helaas nog niet veel gezien maar er is ons meteen al wel opgevallen dat de omgeving weer anders is als dat we al kende… mooie bergen die een beetje aan Zwitserland doen denken, maar dan met een iets meer Amerikaanse uitstraling (lees overal gele M’s en dergelijken).

Goed zoals gezegd, inchecken maar! Bij de balie waren ze direct weer op zijn Amerikaans super vriendelijk en ze waren zich meer dan bewust van onze honeymoon en JA HOOR! De eerste upgrade deze vakantie is een feit. King Size room met Jacuzzi en big ass TV. Jammer dat we te moe zijn om er echt van te genieten, maar een beter begin dan dit kun je je eigenijk niet wensen dus met die gedachte gaan wij nu lekker slapen en morgen … morgen begint het echte werk!

Tot slot, As always sluiten we af met een welbekende, alom geroemde en bij iedereen in de woonkamer luidkeels meegesproken: “Goedemorgen en tot morgen”!

Geschreven door Hans.linda.ontour