We waren gister gebleven bij: wij gaan slapen, goedemorgen en tot morgen —>

En slapen hebben we gedaan! We hadden express geen wekker gezet en dat resulteerde in een mooie kwart voor 9 toen we wakker werden. Meteen uit bed gesprongen om de vrouw in mijn leven een ontbijtje op bed te bezorgen en rustig haar het welbekende ochtendhumeur te laten verwerken.

Na het ontbijt besloten we dat het tijd was voor verandering… en dus wat doe je dan? Precies, sporten! Weg met die flubberrolletjes en fitnessen, maar het gekke is dat ondanks dat er bijna (DUS NOG NIET HELEMAAL) een 3 in mijn leeftijd zit en ik in de vorm van mijn leven ben. Zo heb ik vanmorgen 35 minuten en 4,5 km hardgelopen! Bizar want normaal gezien is heen en weer naar de koelkast joggen al iets teveel van het goede! Ook Linda was met een puike prestatie bezig toen ze op zeer zware weerstand de crosstrainer bedwong en daarna nog wat pittige buikspieroefeningen deed! Je kunt dus wel zeggen dat de vakantie het beste in ons naar boven haalt!

Voordat we op de fiets gingen stappen gingen we nog even bij onze nieuwe beste vriend Tim Horton (een keten) eten, want tot onze grote surprise hebben ze daar meer alledaagse dingen zoals salades, bagels en normale broodjes! Hier gaan we dus vaker komen!

1 uur, time to bike! Onze tourguide Chris, een wat oude man die op het oog erg aardig was ging ons 5 uur lang alle hotspots van Ottawa laten zien, en… Chris was een blij man. Niet alleen omdat hij het leukste stel van Deventer mocht begeleiden maar ook omdat “wij” Nederlanders verdomd goed kunnen fietsen.. althans één van ons 2 in ieder geval…Op een gegeven moment mocht Linda als ervaren fietser even op kop, en dat hebben we geweten, als een stel hijgende sprinters op d’Alp Huez harkten we ons in Linda’s achterwiel om niet veel later alsnog geparkeerd te worden (op een vlak stuk weg). Er was dus duidelijk geen twijfel over wie de beste benen had vandaag. (doping!!??)

In een razend tempo gingen we van hotspot naar hotspot en het was erg erg erg leuk. Chris vertelde veel leuke verhalen en zo bleek bijvoorbeeld dat Nederland eigenlijk nog best wel een hele grote impact heeft gehad in Canada, en vice versa. We hebben onder andere diverse mooie ambassadegebouwen gezien, het huis van de Commandant-Generaal, zeg maar de plaatsvervangend Queen Elisabeth, die daar nog steeds de koningin is en ook nog een aantal dammen, meren, rivieren en andere mooie plekken. Na ongeveer 4 uur fietsen, zo’n 30 km verder sloeg echter het noodlot toe.

Chris remde voor een stopbord en Hans die erachter fietste had dat iets te laat door waardoor hij, iets harder moest remmen. Wat het echter is met linkspoten…buiten dat ze een stuk knapper, slimmer en sterker zijn dan de gemiddelde rechtspoot, is dat ze met links remmen en laat dat nu net de voorband zijn. Je raadt het dus al, ik ging als een soort Wilco Kelderman (voor de oudjes onder ons Jan Janssen) vol over de fiets heen, head first BAM BOEM KNAL PLOF op de grond. Naar verluidt zag het er spectaculairder uit en kreeg ik een 9 voor de uitvoering, jammer genoeg was de landing niet zo perfect.

Na weer opgestaan te zijn bekeken we de schade en kwam ik tot de conclusie dat het gelukkig wel meeviel en kom ik er naar het lijkt vanaf met een pijnlijke pols en wat schaafwonden. Ik moet toegeven dat de titel iets dramatischer klinkt als dat het is maar geloof me… de pols doet pijn en bij de Telegraaf werkt het ook prima! Wat ik nog wel erg opmerkelijk vond is dat er direct een oudere vrouw naar ons toe kwam of het wel goed ging en die bood zelfs aan om een ijszak te gaan halen! En ook was er een ander meisje dat voorbij was gefietst en speciaal de heuvel terug af kwam om te kijken of het wel goed met me ging … Only in Ottawa denk ik dan! Het kan dus nog echt, mensen die NIET meteen de telefoon pakken om je op Youtube te zetten!

Aangekomen bij het eindpunt bleek dat we ruim 5 uur hebben gefietst en dat voel je wel. Verbrand door de zon (enkel Hans, Linda NIKS :@) en moe van het fietsen gingen we even terug naar het hotel om ons op te frissen en weer door te gaan om ergens iets lekker te gaan eten. Uiteindelijk zijn we op Byward market belandt wat wel een beetje tegenviel, we hadden iets meer local stores verwacht en iets meer winkeltjes die leuke dingen verkochten maar gelukkig waren er wel een hoop leuke restaurants en daar ging het toch om. Het eten was kort gezegd erg lekker maar voor 70 dollar een stuk duurder dan de voorgaande dagen, dat proefde ik er dan weer niet perse vanaf. Onze ober, de geldgeile Cindy was de hele avond erg vriendelijk…tot ze zag dat ik maar 9% fooi had gegeven…DOM! ze keek naar de bon en er kon geen goedenavond meer vanaf…ach ja dat is dan vast geen Ottawanees, want die zijn allemaal hartstikke aardig!

Op de terugweg naar het hotel nog een aantal mooie foto’s gemaakt en kwamen we nog een aardige vrouw tegen die van ons een foto wilde maken van de zonsondergang…Ja Ottawa is echt een hele gave en vriendelijke stad waar de mensen eigenlijk allemaal gezond, gelukkig en fatsoenlijk eruit zien. Moest ik ooit naar Canada verhuizen? Ottawa the place to be!!

Tot slot van deze lange blog moeten we nog even terugkomen op de prijsvraag, helaas heeft niemand het goede antwoord kunnen raden en dus zullen jullie toch nog een keer moeten raden. Ik ga jullie uiteraard wel een hint geven —> Hans is er erg blij mee, Linda … vindt het niks!

Succes! Goedemorgen! en Tot morgen!

Geschreven door Hans.linda.ontour