Emily had er vandaag geen zin in! Vannacht werd ze wakker en was mevrouw al not amused dat er niet een heerlijk kopje verse melk klaarstond dat verwarmd was op 37,3 graden. Om nog maar te zwijgen van het feit dat wij als idiote ouders het in ons hoofd hadden gehaald om de wekker om 8 uur te zetten. Het is immers vakantie!!! Hoorde we haar denken.

Ja onze kleine meid had het dus een beetje in haar bolletje vanmorgen. Normaal slaapt ze uit tot een uurtje of 6 / half 7, maar nu had ze blijkbaar vakantie. Om 8 uur straf wakker van de wekker, en dat was natuurlijk huilen… daarin lijkt ze wel op haar vader, ik huil ook regelmatig om de wekker, meestal maandagochtend.

Het ontbijt van onze vriend Joep was prima. Je merkte wel dat het een invaller was, zo was er geen koffie (ESSENTIEEL!) en was bijvoorbeeld de kaas, best karig. Maar goed, al met al echt prima te doen! … nu hoor ik jullie denken, invaller? Maar hoe zit dat dan.

We hadden ons deze reis voorgenomen om alleen maar bij Nederlandse B&B’s te slapen. En dus heb ik de afgelopen maanden ze allemaal door een strenge selectie gewrongen en door onze meest kritische mangel getrokken. Uiteindelijk is Casa Volar de winnaar van de eerste 4 nachten geworden en daar slapen we nu dus. Echter kregen de eigenaren te maken met een klein familiedrama waarbij meerdere ouders in het ziekenhuis liggen, en dus hebben die gevraagd aan een vriend om ons in te checken en wegwijs te maken terwijl hun de zaakjes in Nederland regelen. Als het goed is krijgen we overigens vanmiddag een nieuw koppel dat ons de resterende dagen gaat “verzorgen”.

Affin, de ochtend verder was prima, beetje rustig aangedaan en nog een kort praatje gemaakt met onze Duitse vrienden Dennis en Sabine. Het andere stel dat in de B&B slaapt met hun drie maand (!) oude dochter Rosie —> met de strenge Duitse uitspraak. Gisteravond hebben we daar overigens ook al kennis mee gemaakt en uiteraard een beetje onze ervaringen uitgewisseld. Zowel Duitse kinderen als Nederlandse kinderen blijken energievreters te zijn en ongeveer net zoveel te poepen en te spugen. Ook is uit eten gaan met een Duitse baby vrijwel onmogelijk, net als onze Nederlandse smurf. Genoeg raakvlakken dus voor wat leuke gesprekken. Hoe bedoel je out of our comfort zone? ;-)

Waarheen leidde de weg vandaag? Nou zoals de titel al heeft verklapt gingen we vandaag naar Tormelinos en Marbella. Niet om te bakken in de zon maar gewoon een beetje de toerist uithangen. Ze zien niet zoveel Nederlanders daar dus het leek ons leuk om onze cultuur daar eens even goed te presenteren.

We kunnen kort zijn, Marbella was leuk! Laten we het bij het positieve houden. We hebben mooi aan het strand geparkeerd en een beetje geflaneerd over de boulevard. Dat is niet zo moeilijk met twee mooie dames moet ik zeggen en dus hadden we aan aandacht geen tekort. Onze grote vriend Joep, die overigens VERDOMD veel leek op Freek Vonk, had ons aanbevolen om te gaan eten bij Casa Blanca. Een van de weinige tapas tenten in Spanje. Eerlijk is eerlijk, het was erg lekker. De eerste vier gangen kwamen als een razende en we hebben er heerlijk gegeten. Jammer genoeg was na een uurtje de pret wel over omdat er toen een soort luchtalarm afging waar we geen uitknop van konden vinden.

Emily was er helemaal klaar mee! Vanmorgen had ze nog lekker anderhalf uur bij kunnen slapen in de auto na die achterlijke wekker actie van papa en nu na 2,5 uur in Marbella was ze verhit, vermoeid en vooral verveeld en dus was het aan Lakei papa en dienaar mama om als de wiedeweerga te zorgen voor afleiding. 2 soepstengels een boordje jam en 2 stukjes speelgoed later besloten we om maar de rekening te vragen en verder te lopen. Emily had er GEEN ZIN IN!

Na 10 minuten lopen besloten we de hitte en zon te verlaten en lekker naar het hotel te gaan, het was immers al 3 uur, tijd voor een slaapje en veel meer konden we vandaag niet meer doen hadden we bedacht. Bij het bijtrekken van het tweede been in de auto was Emily alweer op haar eenhoorn door dromenland aan het crossen en mocht mama de chauffeur en papa de DJ weer anderhalf uur volmaken in de auto.
Na anderhalf uur rondjes rijden hebben we snel bij de supermerchado wat eten gekocht voor vanavond, lees: kwark, bananen en een broodje gezond, en reden we lekker terug naar Casa Volar waar we meteen kennis konden maken met Patricia en Nico.

Blijkbaar waren zij de eigenaar van Casa Rubi. Een B&B hier zo’n 15 minuten vandaan. Deze stond ook op onze shortlist maar heeft het uiteindelijk op basis van de locatie niet gehaald. Maar voor wat betreft de mensen had deze ons ook zeer goed bevallen, daar ben ik van overtuigd want het zijn gewoon ontzettend aardige mensen, ik kan niet anders zeggen, echte dromen jagers zoals ze op me overkomen, een beetje het type “ik vertrek”. Na een klein praatje, waar ook onze Duitse vrienden even bij aansloten was Emily het weeral zat al dat slappe geklets. Er moet gedoucht worden en wel nu! Zo geschiedde. Daarna uiteraard een flesje op 37,3 graden uitgeserveerd in een longdrink flesje en zo kon onze prinses volledig gelaafd en gespijsd in haar babybedje de indrukken verwerken van dag 2 van onze vakantie.

Omdat het voor ondergetekende en mama ook wel een pittig dagje was besloten we nog even op het terras met de babyfoon een drankje te doen en na te kletsen over de dag van vandaag. Wat ging er goed, wat kon er beter en vooral, hoe gaan we het het morgen doen? Het was echt een leuke dag, maar we hebben genoeg verbeterpunten voor onszelf. De conclusie is dan ook dat het ouderschap niet even een trucje is dat je op youtube kunt leren. Learn by doing, trial and error en bovenal relaaaaaaaaaxxxx zijn zeer toepasselijke termen die bij het opvoeden van een kindje van toepassing zijn.

Morgen is de planning bijna rond. 1 ding is wel zeker… GEEN WEKKER! Hasta Manana !

Geschreven door Hans.linda.ontour